از نظر قرآن، خدای متعال به کرامت خویش برای همه انسان‌ها بهشت‌ها را آفریده است. هر کسی لایق و شایسته باشد در آنجا می‌رود و کسانی که شایسته نیستند به دوزخ برده می‌شوند. اما کسانی که به دوزخ برده می‌شوند، پیش از آنکه به دوزخ بروند یا آنان را ببرند، به آنها بهشت و جایگاهشان را در بهشت نشان می‌دهند.
این بخش از بهشت که خالی مانده است، وارثانی دارد که این وارثان همان اهل بهشت هستند. از این رو خدا در سوره مومنون از وارثان فردوس سخن به میان آورده و می‌فرماید: أُولَئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ؛ آنانند همان وارثان هستند؛ همانان که بهشت را به ارث مى ‏برند و در آنجا جاودان مىمانند. (مومنون، آیات 10 و 11)
این وارثان بر اساس آیات نخست سوره مومنون دارای این صفات هستند: خشوع در نماز، رویگردان از بیهودگی و لغو، پرداخت زکات، حفظ عفت جز برای همسران و کنیزکان خود، امانتداری، مراعات عهد و پیمان و محافظت بر نمازها.