سرویس ورزشی-
در شرایطی که کنفدراسیون فوتبال آسیا سوم آذرماه درخصوص درخواست عربستان و امارات مبنی بر بازی نکردن برابر تیم‌های ایرانی تصمیم گیری می‌کند، فدراسیون فوتبال کشورمان تا این لحظه پاسخی به رفتارهای سیاسی عربستان و امارات نداده است!
فدراسیون‌های فوتبال عربستان و امارات در درخواست مشترکی خواهان عدم برگزاری مسابقات تیم‌های این دو کشور در ایران و قطر شدند. این خبر به نقل از روزنامه « الاقتصادیه» عربستان در رسانه‌های ایران نیز بازتاب داشت و در آن عنوان شده بود کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در نشست پیش‌روی خود که قرار است در تاریخ 24 نوامبر (جمعه 3 آذر) در بانکوک، پایتخت تایلند برگزار شود، در مورد درخواست مشترک فدراسیون‌های فوتبال عربستان و امارات مبنی بر بازی نکردن تیم‌های این کشور در دو کشور ایران و قطر در فصل آینده رقابت‌های آسیایی تصمیم‌گیری خواهد کرد.
عربستان و امارات به دلایل سیاسی حاضر نیستند تیم‌های‌شان در ایران یا قطر بازی کنند و ترجیح می‌دهند این بازی‌ها در زمینی بی‌طرف برگزار شود. سعید الطنیجی، نایب‌رئیس‌فدراسیون فوتبال امارات هم در این باره گفت که این فدراسیون به نشانه وحدت با فدراسیون فوتبال عربستان همیشه در تمامی مراحل در جهت منافع فوتبال دو کشور همراه و همقدم است. عربستان و امارات، به ترتیب کشورهای عمان و اردن را به عنوان محل میزبانی تیم‌های خود از تیم‌های ایرانی و قطری پیشنهاد داده‌اند.
شرایط بدی که پرسپولیس تجربه کرد
بر اساس خبر منتشر شده، سوم آذرماه زمان تصمیم گیری درخصوص این اتفاق مهم است و جالب آنکه از زمان انتشار خبر تا به امروز، مسئولان فدراسیون فوتبال کوچکترین واکنشی نسبت به آن نشان نداده اند، در حالی که بر اساس قواعد رایج حداقل انتظار از مسئولان فدراسیون فوتبال اعلام موضع و انجام اقدامات اولیه برای مقابله با این تصمیم سیاسی است.
همین امسال و در جریان فصل رو به پایان لیگ قهرمانان آسیا، اهالی فوتبال متوجه شدند بازی نکردن با تیم‌های عربستانی در خانه خودمان چقدر به ضرر ورزش ایران تمام است. پرسپولیس در لیگ قهرمانان با این قانون عجیب تا روزهای پایانی حضورش در آسیا در 6 تقابل با تیم‌های عربستانی 3 میزبانی را از دست داد و نتوانست در تهران و مقابل خیل عظیم تماشاگران خود با تیم‌های سعودی روبرو شود.
از همه جالب‌تر اینکه همین چند ماه قبل خبر رسید که در اختلاف فوتبال ایران و عربستان، دادگاه کاس به نفع ایران رای داده و قرار شده غرامت تیم‌های ایرانی هم پرداخت شود!
دلیل سکوت فدراسیون فوتبال چیست؟
حالا با این شرایط دلیل سکوت مسئولان فدراسیون فوتبال مشخص نیست. در خوشبینانه‌ترین حالت تصور می‌شود بی‌توجهی فدراسیون فوتبال به این اتفاق مهم به خاطر گرفتاریهای بیش از اندازه آنهاست. به هر حال این فوتبال آنقدر مشکلات دارد که به مسئولان خود اجازه نمی‌دهد به موضوعات این چنینی توجه کنند!
در همین چند روز گذشته، بحث «بحران بدهی‌های دو تیم پرطرفدار»، «ماجرای استعفای چند باره مدیرعامل باشگاه پرسپولیس»، «اظهارات تیز و تند کی روش» و... فضای فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار داد و حواس‌ها را به سمت خود معطوف و متمرکز ساخت.
بحث‌هایی که هر یک از گرفتاری‌های اساسی و مشکلات عمیق فوتبال حکایت داشت وگرنه ما هم می‌دانیم که حتی حرفه‌ای‌ترین و با سازمان‌ترین تشکیلات فوتبال در دنیا، با مشکلات و گرفتاری‌هایی روبه‌رو هستند، بله، ما هم این را می‌دانیم اما اگر به موارد ذکر شده دقت شود، خواهید دید اینها هر یک برآیند و خروجی مشکلات لاینحلی است که در فوتبال ما ریشه دوانده و رسوب کرده است.
 در واقع همان‌طور که بارها نوشته‌ایم این‌گونه مسائل یک‌باره و دفعتا در ورزش و فوتبال ما پدید نمی‌آید، اینها معلول و محصول عملکردهای غلط و یا عدم عمل و اقدام به موقع است.
بدهی‌های تلنبار شده استقلال و پرسپولیس که یکشبه به وجود نیامده، بلکه این، یکی و فقط یکی از پیامدهای مکانیزم غلط مدیریتی حاکم بر کاروبار این دو تیم طی سال‌های سال بوده است و امروز هم اعلام می‌کنیم اگر این مکانیزم اصلاح نشود و وضعیت مدیریتی این دو تیم سامان پیدا نکند، فردا، پس فردا باز با مشکلاتی نظیر این و بلکه بدتر مواجه خواهیم شد.
 داستان «استعفای مدیرعامل» هم جز این نیست، این اولین‌بار نیست که مدیرعامل فعلی پرسپولیس استعفا می‌دهد و این اولین مدیرعامل پرسپولیس نیست که استعفا می‌دهد، البته شیوه کدخدامنشی و حل مشکلات و رفع اختلافات به شیوه «من بمیرم و تو بمیری» شاید در کوتاه‌ مدت جواب بدهد، اما مسئله را از ریشه حل نمی‌کند.
تکلیف مدیریت تیم‌های بزرگ و پرطرفداری مثل پرسپولیس یا استقلال، باید به طور قطعی، دقیق و قانونی حل شود تا ریشه این گونه رفتارها و اتفاقات و استعفاها و... در فوتبال ما کنده شود. داستان کی روش و اعتراض‌های پیاپی و شکایات متوالی از نحوه تدارک و آماده‌سازی تیم ملی هم، حکایتی جدا از مسائل قبلی ندارد. این اتفاقات و نظایر آنکه تعدادشان در فوتبال ما بسیار فراوان است، همه معلول هستند و محصول عملکرد و رفتار مدیریتی حاکم بر فوتبال
است.
وجود این اتفاقات ناخوشایند و مسائل آزاردهنده، به ما جرات می‌بخشد تا برخلاف گفته‌ها و نظر رئیس‌فدراسیون فوتبال (تاج به تازگی از وضعیت روبه‌راه فوتبال ایران سخن گفته و ضمن‌اشاره به صعود پنجگانه فوتبال ایران در رده‌های سنی مختلف و گرفتن لقب «۵ ستاره» از سوی فیفا تاکید نموده که فوتبال ایران «راه» خودش را پیدا کرده است) بگوییم، فوتبال ایران، برای سروسامان یافتن نیاز به کارهای اساسی و اقدامات ریشه‌ای دارد. ساختار این فوتبال باید ترمیم شود و نظام مشخص و سیستم تعریف شده‌ای بر تاروپود آن حاکم شود تا در سایه عملکرد منظم آن سیستم دیگر شاهد «بحران بدهی»، «استعفای مدیران»، «عدم ثبات مدیریت»، اعتراض‌های مکرر و پیاپی- و غالبا به حق- سرمربی تیم ملی و نظایر آن نباشیم.
بارها نوشته‌ایم و به سهم خود خدمت مسئولان ورزش و دست‌اندرکاران فوتبال یادآور شده‌ایم که اتفاقاتی مثل کسب نتایج خوب حتی تصاحب مدال‌ها و سکوها و صعود به جام جهانی و... اتفاقات خوشایند و مبارکی برای فوتبال ماست اما نباید موجب غفلت و خودفریبی شود و با تکیه به آنها نتیجه بگیریم که دیگر حال فوتبال ما «خوش» شد و از بیماری نجات یافته و «راه» را پیدا کرده و سرحال و قبراق دارد آن را می‌پیماید.
 این اتفاقات مثبت، همانطور که به وقت خود و بارها یادآور شده‌ایم، فقط و فقط می‌تواند ما را به آینده فوتبال خود امیدوار سازد، از وجود پتانسیل‌ و توانایی‌های نهفته در آن ما را آگاه سازد و این «پیام» را به گوش‌های شنوا ابلاغ کند که فوتبال هم یکی از رشته‌هایی است که در صورت توجه لازم و اعمال مدیریت منطقی، ورزش و ورزشکاران ما می‌توانند در آن بدرخشند و برای ملک و ملت افتخارآفرین شوند. برداشت و تفسیری غیر از این همان‌طور که گفته شد موجب می‌شود ما را از واقعیات غافل سازد و نسبت به حل مشکلات عدیده فوتبال که مثل کنه به پیکره و جسم و جان آن چسبیده‌اند، بی‌انگیزه سازد.