به گزارش خبرنگار کیهان، شگفتی اعطای جایزه فوق از آن جهت بود که این بار به فردی اعطاء شده که به جز یک دفتر شعر کوچک (که در کتابخانه رسمی و اینترنتی بهاییان ثبت شده) و یکی دو شعر که در زندان گفته، مکتوب دیگری ندارد! از همین روی به نظر می‌رسد تنها دلیلی که موجب دریافت جایزه انجمنی به اسم انجمن جهانی قلم شده، همانا تعلق به فرقه‌ای دست ساخته استعمار و کانون‌های صهیونیستی است که در واقع سرنخ همان انجمن به اصطلاح جهانی قلم را نیز در دست دارند.
روشن است که در اعطای جایزه یاد شده نیز مانند دیگر جوایز و نشان‌های مشابه همچون «نوبل» و «اسکار» و «شوالیه» و... هنر و فن‌آوری و شایستگی تخصصی دریافت‌کننده در اولویت چندم قرار دارد و آنچه اصل می‌شود، وابستگی یا پیوستگی و یا همراستایی فرد یاد شده با محافل و کانون‌های نظام سلطه جهانی است که گرداننده مراسمی از قبیل جوایز نوبل و آکادمی علوم و هنرهای سینمایی و انجمن قلم و سازمان ملل و امثالهم هستند. نکته قابل توجه آنکه فرقه ضاله بهاییت علیرغم ادعای دارا بودن ماهیت یک آیین، تنها فرقه‌ای در دنیا محسوب می‌شود که در کنار کشورهای دیگر در سازمان ملل صاحب صندلی و کرسی است!
اما آزادی فرد مذکور به عنوان یکی از سران تشکیلات بهاییت در ایران در حالی صورت گرفت که همواره داد و فریاد محافل خارجی از اعدام همه بهاییان در ایران به آسمان است! و طرفه آنکه این شخص نه یک فرد عادی بلکه از رهبران این فرقه ضاله بوده که در تماس مستقیم با تشکیلات اصلی آن در حیفای سرزمین‌های اشغالی قرار داشته است!
توضیح آنکه ارتباط تشکیلات بهاییت در هر کشور با مرکز اصلی این فرقه در اسرائیل، امری رایج و لازم بوده و پوشیده نیست. اساسا این شورای مرکزی بهاییان در سرزمین‌های اشغالی است که همه شعب خود در دیگر کشورها را هدایت می‌کند. چنین مسئله‌ای بارها و بارها در مکتوبات و اسناد قدیم و جدید فرقه ضاله بهاییت درج شده، از جمله در اسناد ساواک که از رژیم سابق برجای مانده است. اسنادی که اغلب رذالت و دنائت این فرقه ضاله را در وطن فروشی و خیانت علیه مردم ایران (مانند ارسال گزارشها و اطلاعات مستمر به رژیم صهیونیستی) و دست داشتن در اقدامات تروریستی و جنایتکارانه مانند کشتار 15 خرداد 1342 را برملا می‌سازد.