روزنامه صبح نو در این باره نوشت: کاهش سود بانکی در یکی دو هفته اخیر جابه‌جایی معناداری در سپرده‌های مردم در بانک‌های دولتی پدید آورده است. اگرچه کاهش سود بانکی همواره مورد درخواست اقتصاددانان و تولیدکنندگان بوده و ضرورت آن برای به حرکت درآمدن چرخ‌های تولید امری اجتناب‌ناپذیر است اما از قرار معلوم، دولت برای بهره‌برداری از این اقدام ضروری، برنامه‌ریزی دقیق و کاملی ندارد.
حرکت بخشی از سپرده‌های مردم از بانک‌های دولتی به سمت بانک‌های خصوصی خاص که برنامه اقتصادی معینی ندارند و صرفا وعده سود بیشتر به سپرده‌گذاران داده‌اند، نگرانی تکرار ورشکستگی موسسات مالی و اعتباری را به ذهن متبادر می‌کند.
در این ماجرا بانک مرکزی باز هم غیبتی سوال‌برانگیز دارد و از سیاست‌گذاری و اعمال نظارت اطمینان‌بخش خبری نیست. بخش دیگری از تکانه‌های تغییر نرخ سپرده‌های بانکی در روزهای اخیر درتغییرات نرخ سکه و ارز جلوه کرده است و این‌ها همه از بی‌برنامگی اقتصاد و رهاشدگی اقتصاد تولید حکایت دارد و در این سرگردانی و بلبشوی بازار، بیشترین سود از آن اقتصاد دلالی خواهد بود و نگرانی افزایش لجام گسیخته نرخ سکه و ارز در سال‌های ماضی را زنده می‌کند.
انتظار این است دولت دوازدهم در گام‌های نخست خود با ارائه طرح‌هایی درجهت حمایت از تولید و به کار گرفتن سرمایه‌های کوچک و اندک مردم، که اتفاقا سرمایه‌ای قابل توجه هم از حیث اقتصادی و هم از حیث روانی و اجتماعی محسوب می‌شوند، عزم خود را در حمایت از تولید و اشتغال ملی و کنترل و هدایت بازار نشان دهد.
یادآور می‌شود برخی سیاست‌های اقتصادی نسنجیده در دولت سازندگی ازجمله در زمینه آزادسازی قیمت‌ها و نرخ ارز، به رکورد تورمی 49/4 درصد منتهی شد.