المانیتور:
پرداخت بانکی پول هواپیماهای جدید به مشکل خورد
المانیتور گزارش داد، خرید هواپیماهای جدید با وجود مشکلات در پرداخت‌های بانکی آسان نیست.
به گزارش تسنیم به نقل از المانیتور، به نظر می‌رسد که تلاش‌های حسن روحانی، رئیس جمهور ایران برای لغو تحریم‌ها به ثمر نشسته است، اما احیای صنعتی که در طی چند دهه گذشته به شدت آسیب دیده، صرفاً با خرید هواپیماهای جدید امکان‌پذیر نیست.
با انعقاد توافق هسته‌ای، و لغو تحریم‌ها، خرید هواپیماهای نو از شرکت‌های غربی و به ویژه ایرباس و بوئینگ در دستور کار قرار گرفته است. برخی معتقدند که ایران می‌تواند به یک دوبی دیگر در ترانزیت هوایی جهان تبدیل شود و در این زمینه با امارات و ترکیه به رقابت بپردازد.
اما رفته رفته مشخص می‌شود که حتی خرید هواپیماهای جدید آن گونه که مقامات هوانوردی و سیاستگذاران ایرانی تصور می‌کردند آسان نیست. تلاش‌های فراوان برای یافتن بانکی که بتواند پول هواپیماهای سفارش داده شده را بپردازد و عرضه قطعات هواپیما را تضمین کند به شکست انجامیده است. در عین حال، بسیاری از قالب اجاره به شرط تملیک مورد استفاده ایران‌ایر انتقاد کرده و از آن به عنوان نشانه‌ای از عدم شفافیت دولت ایران در زمینه قراردادهای خرید هواپیما یاد می‌کنند.
خوش‌بینی حاکم بر بحث‌های مربوط به پتانسیل صنعت هوانوردی ایران، تحت‌الشعاع چالش‌های مالی و مدیریتی این صنعت قرار دارد. به نوشته رسانه‌های ایرانی، ایرلاین‌های این کشور بیش از 200 میلیون دلار به شرکت فرودگاههای ایران بدهی دارند. شرکت فرودگاه‌ها تنها طلبکار عمده ایرلاین‌های ایرانی نیست. این ایرلاین‌ها 500 میلیون دلار دیگر بابت سوخت و سایر فرآورده‌های خریداری شده به شرکت ملی نفت ایران بدهی دارند.
هم شرکت ملی نفت ایران و هم شرکت فرودگاه‌ها تلاش‌هایی را برای گرفتن بدهی‌هایشان انجام داده‌اند. تلاش‌های آنها شامل شکایت به دادگاه‌های داخلی و قطع ارائه خدمات به ایرلاین‌ها بوده است. اما ایرلاین‌ها پولی برای پرداخت بدهی یا حتی تضمین اجرای برنامه زمان‌بندی شده بازپرداخت بدهی‌ها ندارند.
در عین حال، شبکه فرودگاههای ایران نیازمند حدود چهار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برای توسعه، تعمیرات و نگهداری است. این در حالی است که درآمد فرودگاه‌ها در بهترین سناریو به 450 میلیون دلار خواهد رسید که به هیچ وجه کفاف هزینه‌ها را نمی‌کند. در حقیقت، به گفته مقامات ایرانی، تنها 2 فرودگاه از 55 فرودگاه کشور یعنی مهرآباد تهران و فرودگاه بین‌المللی مشهد، میزان درآمدی بیش از هزینه‌های نگهداری و عملیاتی‌شان دارند.
به نظر می‌رسد، صنعت هوانوردی که قصد دارد ناوگان حمل و نقل خود را نوسازی کند، تلاش چندانی برای به روز رسانی و ارتقاء استراتژی‌های قیمت‌گذاری و سیستم‌های رزرویشن (پیش خرید) خود انجام نداده است.
با انعقاد توافق هسته‌ای، و لغو تحریم‌ها، خرید هواپیماهای نو از شرکت‌های غربی و به ویژه ایرباس و بوئینگ در دستور کار قرار گرفته است. برخی معتقدند که ایران می‌تواند به یک دوبی دیگر در ترانزیت هوایی جهان تبدیل شود و در این زمینه با امارات و ترکیه به رقابت بپردازد.
اما رفته رفته مشخص می‌شود که حتی خرید هواپیماهای جدید آن گونه که مقامات هوانوردی و سیاستگذاران ایرانی تصور می‌کردند آسان نیست. تلاش‌های فراوان برای یافتن بانکی که بتواند پول هواپیماهای سفارش داده شده را بپردازد و عرضه قطعات هواپیما را تضمین کند به شکست انجامیده است. در عین حال، بسیاری از قالب اجاره به شرط تملیک مورد استفاده ایران‌ایر انتقاد کرده و از آن به عنوان نشانه‌ای از عدم شفافیت دولت ایران در زمینه قراردادهای خرید هواپیما یاد می‌کنند.
خوش‌بینی حاکم بر بحث‌های مربوط به پتانسیل صنعت هوانوردی ایران، تحت‌الشعاع چالش‌های مالی و مدیریتی این صنعت قرار دارد. به نوشته رسانه‌های ایرانی، ایرلاین‌های این کشور بیش از 200 میلیون دلار به شرکت فرودگاههای ایران بدهی دارند. شرکت فرودگاه‌ها تنها طلبکار عمده ایرلاین‌های ایرانی نیست. این ایرلاین‌ها 500 میلیون دلار دیگر بابت سوخت و سایر فرآورده‌های خریداری شده به شرکت ملی نفت ایران بدهی دارند.
هم شرکت ملی نفت ایران و هم شرکت فرودگاه‌ها تلاش‌هایی را برای گرفتن بدهی‌هایشان انجام داده‌اند. تلاش‌های آنها شامل شکایت به دادگاه‌های داخلی و قطع ارائه خدمات به ایرلاین‌ها بوده است. اما ایرلاین‌ها پولی برای پرداخت بدهی یا حتی تضمین اجرای برنامه زمان‌بندی شده بازپرداخت بدهی‌ها ندارند.
در عین حال، شبکه فرودگاههای ایران نیازمند حدود چهار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برای توسعه، تعمیرات و نگهداری است. این در حالی است که درآمد فرودگاه‌ها در بهترین سناریو به 450 میلیون دلار خواهد رسید که به هیچ وجه کفاف هزینه‌ها را نمی‌کند. در حقیقت، به گفته مقامات ایرانی، تنها 2 فرودگاه از 55 فرودگاه کشور یعنی مهرآباد تهران و فرودگاه بین‌المللی مشهد، میزان درآمدی بیش از هزینه‌های نگهداری و عملیاتی‌شان دارند.
به نظر می‌رسد، صنعت هوانوردی که قصد دارد ناوگان حمل و نقل خود را نوسازی کند، تلاش چندانی برای به روز رسانی و ارتقاء استراتژی‌های قیمت‌گذاری و سیستم‌های رزرویشن (پیش خرید) خود انجام نداده است.