یک شهروند کلاردشتی در این زمینه گفت: مرتع مازیچال تا سال 80 از نظر تقسیمات کشوری جزو کلاردشت بود، اما پس از آن به یک‌باره و مخفیانه به تنکابن داده شد و از سال 80 به بعد ساخت‌وسازهای قارچ‌گونه در مازیچال شدت گرفت و این منطقه بکر جنگلی و مرتعی از سوی برخی از کوه‌خواران مورد ساخت و ساز قرار گرفت که با کمک مردم ودوست داران محیط زیست جلوی ساخت و سازهای بی‌رویه گرفته شد و ده‌ها هکتار از مراتع تصرف شده به دامن طبیعت برگشت و تعدادی از ساختمان‌های ویلایی و چند طبقه از سوی منابع طبیعی تخریب ‌شد.
مهدی معصومی با اشاره به اینکه تا قبل از سال 90 و در طول همه سال‌های اجرای سرشماری عمومی نفوس و مسکن، تعداد جمعیت مازیچال «صفر» نفر و به‌عنوان آبادی موسمی ثبت شده است و بعد از آن در همین سال این منطقه بدون سکونت به یک‌باره صاحب 171 نفر جمعیت می‌شود، افزود: برای گرفتن شورا از شهرستان عباس‌آباد جمعیتی را پس از طی مسافت 45 کیلومتر به مازیچال ‌آوردند تا برای دوره چهارم این منطقه مرتعی که برایش کد روستا نیز گرفته‌اند شورای اسلامی تعریف کنند و در بازدید مدیرکل دادگستری استان به مازیچال که مسئولان شهرستان عباس‌آباد حضور داشتند اعلام کردند ما بالای 100 و یا 200 سال در آن سکونت داریم اما سؤال اینجاست اگر مازیچال روستاست و شورا و دهیار دارد، پس چرا گورستان، مدرسه و یا مسجد ندارد؟!
رئیس‌شورای بخش کلاردشت با تأیید بدون سکنه بودن منطقه مرتعی مازیچال، گفت: خبر منتشر شده در کانال‌های خبری مبنی بر یخ‌زدن 150 نفر از اهالی مازیچال شوکی بود بر واقعیتی پنهان و بر حقیقتی که می‌تواند فاجعه زیست محیطی را در آینده رقم زند.
مرتضی شریفیان اظهار کرد: مرتع زیبای مازیچال که گیاهان دارویی آن مورد توجه گردشگران ایرانی به‌ویژه خارجی قرار دارد، تا قبل از سال 85 در اختیار کلاردشت بود و به‌صورت بکر و دست نخورده از آن حفاظت می‌شد.
وی با بیان اینکه منطقه مازیچال از زمانی که در اختیار تنکابن قرار گرفته از مستثنیات غیر قانونی آن چند برابر شده است، تصریح کرد: پرونده‌های تشکیل یافته در این خصوص در دادگاه کلاردشت نشان می‌دهد هدف از گرفتن کد آبادی برای این منطقه که بیشتر از 6 ماه در سال قابل سکونت نیست با هدف کوه‌خواری بوده است. نایب رئیس‌شورای شهر کلاردشت گفت: مازیچال تا قبل از سال 85 در حوزه کلاردشت بود، اما افرادی آن را از کلاردشت جدا کردند تا بدون مزاحم مقاصد خود را پیش ببرند.
علی بناوند اظهار کرد: فاصله مرکز کلاردشت تا مازیچال به 10 تا 15 کیلومتر نمی‌رسد و این در حالی است که فاصله شهر تنکابن تا منطقه مرتعی مازیچال که کد آبادی گرفته بیش از 65 کیلومتر است و برای رسیدن به آن منطقه باید از دل سه روستا عبور کرد.
وی افزود: چند ماه سکونت به دلیل فرار از گرمای تابستان نمی‌تواند دلیلی بر اعلام یک روستا در دل یک منطقه جنگلی و مرتعی باشد.