این روزنامه در گزارشی نوشت: بعد از امضای توافق هسته‌ای انتظارات ایران برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی برآورده نشده است. بدون اطمینان دادن ایالات متحده این بانکها اقدام به سرمایه‌گذاری در ایران نخواهند کرد و این نشان از یک ناهماهنگی اساسی در سیاست‌های واشنگتن دارد.
به گزارش «تابناک» فایننشال تایمز بااشاره به توافق هسته‌ای ایران آن را یک توافق تاریخی عنوان کرده و نوشته است که آمریکا در مقابل ضمانت در برابر برنامه هسته‌ای ایران تحریم‌ها را از روی این کشور برداشت که تصور بر آن بود که با این اقدام سرمایه خارجی روانه ایران خواهد شد و به رشد اقتصادی این کشور کمک می‌شود. اما این دورنما آنگونه که از سوی دو کشور انتظار می‌رفت عملیاتی نشد و اگر این موضوع تغییری نکند، ایران برای دستیابی به هرگونه منافعی از قبل توافق بامشکل مواجه خواهد بود.
دلایل زیادی وجود دارد که بانکهای غیر آمریکایی خواهان استفاده از فرصت‌های اقتصادی در ایران باشند. با توجه به پایین بودن نرخ بهره در غرب، این بانکها تشنه فعالیت‌های اقتصادی با بازدهی بسیار بالا هستند. از سوی دیگر بانکهایی مانند HSBC، دویچه بانک و BNP تاریخچه طولانی را در انجام معامله با ایران دارند و شرکت‌هایی مانند زیمنس و رولزرویس نیز اخیراً  فعالیت‌هایی برای سرمایه‌گذاری در بخش انرژی ایران داشته‌اند.
اما یک نکته اساسی در عمل وجود دارد که نباید از آن غافل بود. از سال 2010 تاکنون وزارت دادگستری ایالات متحده بانک‌های غیر آمریکایی را چیزی در حدود 15 میلیارد دلار جریمه کرده است که این جریمه‌ها در ارتباط با تخطی از قانون تحریم‌ها، پول‌شویی و مبارزه با تروریسم بوده است. از جمله جریمه سنگین 8/9 میلیارد دلاری بانک BNP. در نتیجه این تاریخچه و این سابقه بانکهای اروپایی و آمریکایی را برای معامله باایران دچار تشویش و نگرانی می‌کند. «استوارت لوی» مدیر ارشد حقوقی بانک HSBC به روشنی بیان می‌کند هیچ ضمانتی وجود ندارد که مقامات و نهادهای قانونی ایالات متحده معامله با ایران را چگونه نگاه و تفسیر می‌کنند. در واقع مواضع مقامات آمریکایی به حدی عجیب و غریب و نوسانی است که بانکهای خارجی ریسک معامله با ایران را قبول نمی‌کنند.
نشریه فایننشال تایمز بااشاره به این موضوعات و چالشها می‌نویسد: این روشی عجیب و نامأنوس برای هدایت سیاست خارجی است. این شرایط منجر به آن می‌شود که ایران نتواند از قبل توافق هسته‌ای به رشد اقتصادی مورد انتظار خود برسد. این امر می‌تواند نارضایتی و ناامیدی از توافق هسته‌ای را در ایران افزایش دهد.