کمتر از یک روز دیگر تا آغاز المپیک 2016 ریو باقی مانده است و چند کاروان از ایران تاکنون راهی ریو شده‌اند. بعد از حواشی مربوط به لباس‌های کاروان ایران در المپیک، موضوع دیگری که باعث ایجاد واکنش شد اعزام نشدن مربیان برخی از ورزشکاران المپیکی همراه آن‌ها بود. در راس آن‌ها «سیما لیموچی» مربی ندا شهسواری بود که اعزام نشدنش به المپیک با انتقاد مواجه شد.
کمیته بین‌المللی المپیک براساس میزان سهمیه کشورها کارت همراه به کاروان‌ها می‌دهد و به همین دلیل برای اعزام شدن افراد، کمیته ملی المپیک با محدودیت مواجه است اما موضوعی که مورد سوال است این که لزوم حضور برخی از افراد در کاروان اعزامی ایران به المپیک مشخص نیست.
رباب شهریان معاون امور بانوان وزارت ورزش اعلام کرد که نواب رئیس بانوان رشته‌هایی که سهمیه کسب کرده‌اند نیز به ریو می‌روند. اعزام این نواب رئیس اتفاق خوبی‌ است چرا که حمایت از بانوان همواره موضوعی بوده که نادیده گرفته شده و درخواست تمام رسانه‌ها نیز این بوده که بانوان در هر شرایطی مورد توجه باشند. اما آن‌چه که در این شرایط غیرقابل قبول است اینکه افراد دیگری هم وجود داشتند که حضورشان در المپیک نسبت به دیگران ارجحیت داشت.
لیلا رجبی جزو ورزشکارانی است که از همان زمانی که نفرات اعزامی دوومیدانی به ریو مشخص شد نسبت به نبردن مربی خود یعنی همسرش پیمان رجبی اعتراض کرد. ندا شهسواری دیگر ورزشکاری بود که مربی‌اش همراه او به برزیل نمی‌رفت هرچند با پیگیری‌هایی که صورت گرفت در نهایت دفتر نهاد ریاست جمهوری اعلام کرد که این مربی همراه ورزشکارش به ریو می‌رود.
با این شرایط لیلا رجبی تنها بانویی است که مربی‌اش همراه او به المپیک نمی‌رود. این در حالی‌ است که وظیفه مسئولان ایجاد شرایط عادلانه برای همه است. این موضوع که شرایط نفراتی به مانند تیراندازان و حتی تنها نماینده تکواندو ایران باید بهتر باشد، منطقی به نظر می‌رسد چرا که این افراد شانس بیشتری برای کسب عنوان مناسب در المپیک دارند اما اگر یک شرایط حداقلی برای سایر ورزشکاران در نظر گرفته می‌شود باید برای همه ایجاد شود تا جایی برای بهانه گرفتن ورزشکار نباشد.
نواب رئیس بانوان در حال حاضر بیشتر به عنوان توریست راهی ریو می‌شوند و نمی‌توانند حتی در دهکده بازی‌ها حاضر باشند. گرفتن آی‌دی کارت رقابت‌ها زمان‌بر است و اینگونه نیست که به راحتی بتوان برای یک مربی یا یک مسئول کارت گرفت.
اما صرف حضور یک نماینده از یک رشته برای اعزام نایب رئیس آن فدراسیون کافی‌ است؟ اگر قرار باشد میان یک مربی و یک نایب رئیس شخصی ارجحیت حضور در المپیک را حتی بدون آی‌دی کارت داشته باشد آن شخص چه کسی‌ باید باشد؟
سوال دیگر اینجاست که چرا تصمیم اعزام نواب رئیس به ریو لحظه آخر گرفته شد و بهتر نبود که مسئولان زودتر به این فکر می‌افتادند؟
این دلیل که گفته می‌شود نایب رئیس می‌تواند به جای مربی ورزشکار را همراهی کند هم به نظر درست نمی‌آید. مربی که در تمام زمان تمرینات با ورزشکار همراه بوده کمک بیشتری می‌تواند به او بکند تا نایب رئیسی که در لحظه آخر به ریو می‌رود.