سرویس ادب و هنر-

غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این مراسم گفت: حمید سبزواری در هیچ بحرانی غایب و ساكت نماند؛ چه در عصر انقلاب و چه در سال‌هایی كه نیاز انقلاب به شعر زیاد بود و شاعر اندك.
وی افزود: مرحوم سبزواری در عمر طولانی خود هم ظلم و ستم حكومت رضاخانی را دیده بود و هم حوادث و توفان‌های سیاسی دهه‌های ۲۰ و ۳۰ را و در طی آنها به جریان‌های سیاسی زیادی وارد شده و تجربه اندوخته بود. او شاهد نهضت ملی شدن نفت و كودتای پس از آن بود و این فراز و فرودها را سرمایه زندگی و عمر خود قرار داد.
این شاعر و  نویسنده در ادامه به شاعری، دانش ادبی و بلاغت شعری سبزواری اشاره كرد و گفت: مرحوم سبزواری كسی است كه حتی مخالفان انقلاب هم به توان استادی‌اش در شعر و ادب معترف بودند، او بر هزار سال سرمایه شعر فارسی و سبك خراسانی تكیه داده بود و در زمان حیاتش گفته بود كه در میان شاعران كهن تحت تاثیر ناصرخسرو و مسعود سعد است و در میان شاعران جدیدتر تحت تاثیر فرخی یزدی، عشقی و نسیم شمال است. او در واقع خود را همدرد با این شعرا می‌دانست.
حداد عادل افزود: در سال‌های دفاع مقدس هم هر جا جبهه بود حمید هم بود. بعد از درگذشت امام راحل (ره) هم مانند برخی راهش را گم نكرد و بعد از امام پشت مقام معظم رهبری ماند و در فتنه ٨٨ مرد و مردانه از انقلاب دفاع کرد.
محسن مومنی شریف، رئیس حوزه هنری هم در مراسم بزرگداشت پدر شعر انقلاب با تاكید بر اینكه یكی از ویژگی‌های ادبیات انقلاب اسلامی مردمی بودن آن است، گفت: حمید سبزواری نقش مهمی در مردمی شدن ادبیات انقلاب اسلامی داشت.اگر بخواهیم مانیفستی برای نهضت امام‌(ره) بیان كنیم و كوتاه هم باشد، می‌توانیم به سرود «این بانگ آزادی ست ...» اشاره كنیم كه تمام عناصر اصلی انقلاب اسلامی را به زیبایی بیان می‌كند.
وی تصریح كرد: زمانی كه انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، حمید سبزواری شاعری كامل بود و ایشان چند دهه پیش از انقلاب نیز اشعارشان با نام مستعار منتشر می‌شد و انسانی متعهد و معترض به شرایط آن روزگار بود. سبزواری در دهه 30 در اعتراض به معاهده نفتی، شعر «بر فلك یك نقطه روشن نمی‌بینم...» را سروده بود. ایشان از همان قدیم شاعر معترض به ظلم‌ها و ستم‌ها بودند و نام مستعار حمید سبزواری را هم به دلیل شعرهای اعتراضی شان انتخاب كردند. ایشان طعم زندان را در رژیم پهلوی چشیدند و مدتی هم زندانی بودند.
غلامرضا منتظری، رئیس سازمان بسیج هنرمندان نیز در سخنانی در این مراسم بیان كرد: فرهنگ، زمینه‌ساز صعود و بالندگی است مشروط به آنكه خاستگاهش نیز پاك باشد. هنر و ادب كه از زمینه‌های فرهنگ هستند، از آسمان به زمین نازل شده‌اند تا انسان‌ها را به رشد و عروج و كمال فرا بخوانند.
وی تاكید كرد: حمید شعر انقلاب، این نعمت‌های خدادادی را قدر دانست و بر صدر نشست. كلام آكنده از تحسین مقتدایش، آنجا كه ولی امر زمان با صله‌ای ارزشمند تاج كرامت «پدر شعر انقلاب» را به وجود او زینت داد، نشانگر این امر است.
منتظری افزود: اینك ماییم و میراث مانایش؛ تا در اقیانوس عمیق معرفتش ژرف غوطه بخوریم و مرواریدهایی ارمغان بیاوریم. شایسته است كه به خوبی ادامه‌دهنده راه او باشیم و با تبیین شایسته میراث مانایش، گامی در راه رسیدن به مسیر او برداریم.
همچنین سیدمحمدرضا موالی‌زاده، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در سخنانی به ویژگی‌های شخصیتی زنده یاد حمید سبزواری پرداخت. وی با بیان اینكه او در دوره‌هایی از زندگی اش مسیرهای مختلفی از جمله مشاغل گوناگون را تجربه كرده، افزود: از نیمه خرداد سال 1342 او مسیری را انتخاب كرد كه دیگر از آن مدار خارج نشد. بنابراین می‌توانیم بگوییم او فردی مردد و مذبذب نبود، تكلیفش را با خودش و اجتماع روشن كرده بود و اجتماع هم می‌دانست با چگونه شخصیتی مواجه است.
در ادامه، عباس براتی‌پور، در سخنانی درباره مرحوم سبزواری گفت: رفتن او داغی بزرگ بر دل ما ارادتمندان و دوستدارانش به جا گذاشت. بیش از 30 سال همراهی و مجالست و رفاقت با او داشتم و مشكل می‌توانم نبودنش را باور كنم اما آنچه باعث خشنودی ماست، این است كه با كوله‌باری از صفا و صداقت و ایمان به دیار معبود حقیقی شتافت.
حمید شاهنگیان، آهنگ‌ساز سرودهای استاد سبزواری، گفت: امیدوارم صداقت مرحوم سبزواری را یاد بگیریم و همین‌طور كه آثار او ماندگار است،‌ اخلاقش هم ماندگار باشد.
علی انسانی نیز شاعر دیگری بود كه روی سن رفت و پیش از شعرخوانی، درباره پدر شعر انقلاب شرح داد: استاد سبزواری پیش از انقلاب در انجمن‌ها، شعرهای اعتراضی می‌گفت. زمانی كه شعرها بوی انقلاب و آزادی نداشتند اشعارش چنان اعتراض‌آمیز بود كه از من خواستند به ایشان بگویم كمی آرامتر باشند. مرحوم حمید سبزواری به حرفش باور داشت و شعر را سخن به مزد نمی‌گفت. آنچه فهمیده بود در راه انقلاب می‌گذاشت البته بی‌مهری‌هایی هم دید.
همچنین دكتر علی مظفر،‌ اشعاری را برای استاد سبزواری خواند.