احمد خرم در مصاحبه با روزنامه آرمان در ارزیابی وضعیت اقتصادی و عملکرد دولت گفت: اکنون سرمایه سنگینی بر روی زمین مانده و ما نمی‌توانیم چرخش اقتصادی قوی ایجاد کنیم که مردم پول‌شان را در بازار تولید و خدمات مولد بیاورند و اکثر مردم پول خود را در واسطه‌گری و دلالی مصرف می‌کنند و این برای اقتصاد کشور سم است. برای اینکه از این وضعیت بیرون بیاییم یکی از راه های برون رفت اینکه خانه‌های خالی از سکنه‌ای که به عنوان سرمایه داریم را اجاره داده یا به فروش بگذاریم. اکنون در تهران بین 300 هزار تا یک میلیون واحد مسکن وجود دارد که با این کف آمار اعلامی یک میلیون و 500 هزار نفر دارای مسکن خواهند شد. یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه شود مسکن مهر است که بسیار طولانی شده است. یعنی حرکت  اقتصادی که به آن نیاز است و حدود 4 میلیون مسکن نیاز داریم که در اختیار واجدین شرایط مسکن که محروم هستند، باید تحویل داده شود و پولش را هم بخش دیگر به علاوه بخش تسهیلات بدهد و مسکن تولید شود و پولی که در دست مردم است روی تولید بچرخد. با رونق گرفتن مسکن 180رشته تولیدی مانند کاشی و سرامیک در و پنجره و یراق و ابزار آلات و سیمان و شن و ماسه، سیم و کابل راه‌اندازی می‌شودکه حدود 90 درصد آن تعطیل است و اگر بتوانیم 50 درصد آن را فعال کنیم درصد قابل ملاحظه‌ای از رکود خارج می‌شویم. بدون اینکه تورم ایجاد شود. لذا پولی که در جامعه می‌‌آید ما به ازاء تولید دارد و در غیر این صورت در چرخه دلالی قرار می‌گیرد.
وی در ادامه گفته است: متأسفانه بخشی از کارهایی که دولت وعده انجام صد روزه‌اش را داده بود عملی نشد. پروژه‌هایی که طولانی می‌شود چند برابر هزینه پیدا می‌کند. دولت فکرمی‌کنم به 70 درصد چیزی که در اقتصاد می‌خواست نرسید.
خرم در پاسخ این سؤال که دولت باید برای رسیدن به اهدافی که در نظر دارد چه اقداماتی را انجام دهد؟ می‌گوید: باید هرچه سریع‌تر اقداماتی که منجر به گردش مالی شود را پیگیری کند و واحدهای تولیدی و سرمایه در گردش آنها را تامین کند. اکنون بر روی این خط دارند کار می‌کنند و کمیته‌ای تشکیل دادند که واحدهای تولیدی یا آنهایی که 30 درصد پروژه‌هایشان انجام شده یا آنهایی که 80 درصد کار انجام شده و می‌توانند به بهره‌برداری برسند تامین منابع شوند و تسهیلاتی نیز به آن اختصاص داده‌اند. البته کاری که امروز دولت باید انجام دهد، باید سه سال پیش انجام می‌شد و این تاخیر زمانی رکود را افزایش داد و وارد مرحله‌ای کرد که خروج از آن سخت است و باید یکسری مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را به خود بخریم.
اقدامی که دولت باید انجام می‌داد، این بود که مسائل داخلی را همزمان با مشکلات خارجی پیش می‌برد و در عرض هم قرار می‌گرفت اما سیاست داخلی و خارجی در طول هم قرار گرفت و گویا تا تحریم‌ها رفع نمی‌شد، نمی‌توانستند کاری انجام دهند. این در حالی است که امکان برخی کارها وجود داشت.
وی درباره تحریم‌ها و برجام گفت به نظر می‌آید که آمریکایی‌ها ضربه‌های کاری دیگری به مسئله تحریم‌ها می‌زنند و به دفعات اعلام کردند که تحریم‌ها بسیار برای ایران گزنده بوده است. در این زمان باقی مانده دولت باید به صورت جدی حرکت کند و با پیگیری شخص رئیس‌جمهور و درخواست از وزرای هر وزارتخانه پروژه‌ای را مشخص کنند و باید در سلسله مراتب دولت از یکدیگر کار بخواهند و کارهای تشریفاتی و روزمرگی را کنار بگذارند و به طرح‌های اساسی، زیربنایی و تولیدی برسند. اگر این کار را نکنند دولت نمی‌تواند آن اعتماد از دست رفته بین خود و ملت را بازیافت کند.