طی یکی دو سال اخیر مردم خوزستان با طیفی از مشکلات و مسائل زیست محیطی و شهری روبه رو بوده‌اند که به جرات می‌توان گفت تمامی این موارد ارتباط مستقیمی با سلامتی جسم و روان آنها داشته، پدیده نامیمون گرد و غبار، حمله‌های تنفسی پس از باران‌های آلوده، جاری شدن فاضلاب در سطح خیابان‌ها به دلیل فرسودگی شبکه، جاری شدن آبهایی که کم از سیلاب ندارد در خیابان‌ها پس از بارش باران و ظهور بیماری سالک و شیوع شپش در مدارس اکنون دوباره گویا از باغ مشکلات بی‌پایان خوزستان بری دیگر می‌رسد و آن هم احتمال آلودگی آب‌های شیرینی است که مردم به دلیل شوری و کدورت آب ناچار به استفاده از آن هستند.
مهرماه امسال بود که رئیس مرکز بهداشت شرق اهواز با اعلام هشدار خطر شیوع بیماری وبا اعلام کرد: آب‌های بشکه‌ای که در سطح اهواز به فروش می‌رسند، خطر جدی هستند و می‌توانند یکی از عوامل شیوع وبا باشند و لازم است از فروش آنها جلوگیری شود.
همچنین در آبان ماه معاون سیاسی اجتماعی فرماندار اهواز از ممنوعیت فروش آب به صورت بشکه‌ای در این کلان‌شهر خبر داد و گفته بود: بر اساس مصوبه شورای سلامت اهواز فروش آب به صورت بشکه‌ای در سوپرمارکت‌ها ممنوع است و ماموران شهرداری باید نسبت به جمع‌آوری آنها اقدام کنند.
پس از گذشت بیش از چهار ماه از هشدار نسبت به فروش آب در اهواز رئیس مرکز بهداشت غرب اهواز بار دیگر تاکید کرده است که اهوازی‌ها به هیچ‌عنوان آب شیرین بشکه‌ای نخرند و عرضه و فروش بشکه‌های آب شیرین فاقد مشخصات و برچسب وزارت بهداشت ممنوع است و به دستور مقام قضایی و از سوی نیروی انتظامی با فروشندگان برخورد خواهد شد.
بشکه‌های آب شیرین مورد تایید مقامات بهداشت نیست، فروشندگان این آب‌ها سامان‌دهی نشده‌اند و مشخص نیست که این آب از کجا تهیه می‌شود.
متاسفانه علیرغم تاکیدات مسئولان که البته بیشتر در مقام سخنرانی است، عرضه و فروش بشکه‌های آب شیرین توسط دوره‌گردها و سوپرمارکت‌ها ادامه دارد و هیچ ارگان و یا دستگاهی اقدامی برای جمع‌آوری این آب‌ها ننموده است.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی کافی نیز در این خصوص به شهروندان از طریق رسانه‌ها صورت نگرفته تا مردم به عدم خرید و استفاده از این ‌آب‌ها آگاه شوند.
اعلام هشدار از سوی مسئولان بهداشتی استان در جای خود امری نیکوست اما راه‌حل جایگزین برای مردمی که نمی‌توانند از آب لوله‌کشی به دلایلی که در بالا بیان شد استفاده کنند را نیز باید ارائه کرد.
استفاده از آب معدنی و یا تهیه دستگاه آب تصفیه کن خانگی در توان مالی اقشار کم‌درآمد و ساکن مناطق حاشیه شهر که می‌خواهند به توصیه‌های کارشناسان بهداشت عمل کنند وجود ندارد و آن زنگ خطری که بهداشت از آن سخن می‌گوید ممکن است روزی در همین مناطق به صدا درآید. و آن زمان که صدای گوش خراش زنگ بیماری نواخته شود هم باید تاسف کم کاری و سهل‌انگاری امروز را بخوریم و هم باید هزینه چند برابری برای درمان و عدم شیوع آن را داشته باشیم در حالی که با هزینه‌های جزئی‌تری می‌شود امروز و پیش از وقوع این مسئله را سامان‌دهی کرد.
 فاطمه  زورمند