شهید شهریاری؛ دانشمند برجسته‌ای که دشمنان پیشرفت ایران تاب دیدن او را نداشتند
سرویس سیاسی ـ
رژیم وحشی صهیونیستی با حمایت رژیم تروریست آمریکا با هدف توقف مسیر پیشرفت ایران، صبح هشتم آذرماه 1389 دست خود را به جنایتی دیگر آغشته و دکتر مجید شهریاری را در حالی‌که به همراه همسرش عازم محل کار خود در دانشگاه شهید بهشتی بودند، ترور کردند.
هشتم آذرماه 1389 بزرگراه ارتش محل وقوع جنایتی دیگر توسط دشمنان پیشرفت ایران شد. رژیم موقت صهیونیستی با حمایت رژیم تروریست آمریکا که تاب دیدن پیشرفت‌های ایران را ندارند، از طریق عوامل خودفروخته خود، خون دانشمند فرزانه هسته‌ای، دکتر مجید شهریاری را در حضور همسرش و در حالی‌که به سمت دانشگاه شهید بهشتی در حرکت بودند، بر زمین ریختند و او را به شهادت رساندند.
خبرگزاری آمریکایی NBC فوریه ۲۰۱۲ به نقل از یکی از فرماندهان ارتش آمریکا، به دست داشتن سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی در ترور دانشمندان هسته‌ای کشورمان اذعان کرد و نوشت که «مأموران موساد، اعضای گروهک تروریستی منافقین را برای ترور افراد مشخصی آموزش می‌دهند و واشنگتن به طور کامل در جریان عملیات‌های محرمانه قرار دارد».
همچنین خبرگزاری آلمانی اشپیگل نیز در ۲۰۱۱ میلادی به نقل از منابع آگاه فاش کرد، موتورسوارانی که با چسباندن بمب مغناطیسی به اتومبیل افراد موردنظر اقدام به ترور می‌کنند، همگی به وسیله موساد آموزش دیده‌اند.
فیل جرالدی، افسر سابق سیا و بخش اطلاعات ارتش آمریکا نیز در یادداشتی در پایگاه خبری «آی‌آرآی سنتر» اذعان کرد در هشتم آذر ۱۳۸۹ سازمان‌های جاسوسی و اطلاعاتی آمریکا و رژیم صهیونیستی با همکاری گروهک منافقین اقدام به ترور «مجید شهریاری» دانشمند هسته‌ای ایران کردند. جرالدی ترور شهریاری را اقدامی ننگین و شرم‌آور از طرف موساد جهت دخالت و صدمه زدن به برنامه تحقیقاتی و صلح‌آمیز هسته‌ای ایران توصیف کرد و نوشت: شهریاری در میان چهار دانشمندی که بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ از سوی تروریست‌ها ترور شدند، برترین بود. شهید شهریاری در توسعه تحقیقات قدرت هسته‌ای ایران پیش‌رو بوده و در جهان نیز به خاطر مهارتی که در فیزیک کوانتوم و جابه‌جایی نوترون داشت، شهرت یافته بود.
شهید فریدون عباسی، رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی که او نیز در روز نخست جنگ 12 روزه توسط رژیم اسرائیل به شهادت رسید، درباره شهید شهریاری روایت می‌کند: مجید شهریاری باسوادترین مرد هسته‌ای ایران، شاگرد آیت‌الله جوادی آملی در تفسیر قرآن بوده است، من چند روز پیش از ترور ایشان که به اتاقش در دانشگاه رفتم، با ذوق به من گفت که تفسیر یک سوره دیگر هم از طرف آیت‌الله جوادی آملی تمام شد. در بحث‌های علمی هم ایشان خیلی شاخص بود؛ یعنی واقعا بر علوم تسلط داشتند و در رشته‌های دیگر هم وارد می‌شدند. قدرت عجیبی در جذب و گردآوری افراد با تخصص‌های مختلف برای پیشبرد پروژه‌های گوناگون داشت.
دکتر مجید شهریاری در سال 1345 در زنجان به دنیا آمد. وی متاهل و دارای دو فرزند به نام‌های محسن و زهرا بود. سوابق تحصیلی، آموزشی، پژوهشی و شغلی این شهید والامقام بدین شرح است؛
سوابق تحصیلی
1363-1369: کارشناسی- الکترونیک دانشگاه امیرکبیر (با کسب رتبه 2)؛
1369-1371: کارشناسی‌ارشد- مهندسی هسته‌ای دانشگاه صنعتی شریف (با کسب رتبه اول)؛
1371-77: دکتری در دانشگاه امیرکبیر (پذیرش بر اساس آئین‌نامه دانشجویان ممتاز).
سوابق آموزشی و پژوهشی
سال 1377 تا 1380: عضو هیئت‌علمی دانشگاه امیرکبیر؛
از سال 1380: عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی؛
سال 1388: ارتقا به مقام استاد تمامی؛
انتشار 30 مقاله علمی و پژوهشی در مجلات معتبر خارجی و داخلی؛
ارائه 34 مقاله در کنفرانس‌های معتبر علمی؛
مجری 5 طرح پژوهشی و تحقیقاتی و همکاری با یک طرح پژوهشی و تحقیقاتی؛
مشاوره و راهنمایی 55 پایان‌نامه در مقاطع کارشناسی‌ارشد و دکتری؛
و دارای 4 عنوان کتاب در زمینه نرم‌افزار.
سوابق شغلی
ایشان در سال 1377 به عضویت هیئت‌علمی دانشگاه امیرکبیر درآمد. از تاریخ 14/11/1380 در دانشکده مهندسی هسته‌ای و در گروه آموزشی کاربرد پرتوها با مرتبه استادیاری پیمانی عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی شد. در تاریخ 28/2/1383 از استادیاری پیمانی به استادیاری رسمی آزمایشی تغییر وضعیت داده و در تاریخ 16/1/1384 یعنی حدود چهار سال بعد از شروع به کار به مرتبه دانشیاری ارتقا پیدا نمود. در این مرحله از ارتقا در امر پژوهش با چاپ 10 مقاله علمی پژوهشی در مجلات علمی بین‌المللی، ارائه سخنرانی در 21 کنفرانس بین‌المللی، راهنمایی و مشاوره 20 دانشجوی کارشناسی‌ارشد و راهنمایی 3 دانشجوی دکتری و بالاخره با اجرای پنج طرح پژوهشی، سرآمد دانشکده به حساب می‌آمد. در دوره دانشیاری استاد راهنمای 17 دانشجوی کارشناسی‌ارشد و 5 دانشجوی دکتری بوده و 21 مقاله تخصصی در مجلات علمی پژوهشی به چاپ رساند. همچنین در 24 کنفرانس بین‌المللی به ایراد سخنرانی در رشته تخصصی خود پرداخت و مجری 5 طرح پژوهشی بود.
دکتر مجید شهریاری از تاریخ 8/2/1389 به درجه استادی دانشگاه ارتقا پیدا نمود.
مشاغل اجرائی دکتر شهریاری به شرح زیر بوده است:
نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرائی همکاری با سازمان انرژی هسته‌ای از 4/11/1383 تا زمان شهادت؛
عضو انجمن هسته‌ای ایران از 1/12/1383 تا 1/12/1385؛
مدیر گروه کاربرد پرتوها از 3/7/1384 تا زمان شهادت؛
عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه از 18/5/1385 تا 1/7/1386؛
عضو شورای فناوری دانشگاه از 25/9/1381 تا 1/7/1386؛
عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیئت ممیزه از 10/11/1386 تا زمان شهادت؛
مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی از 25/3/1387 تا زمان شهادت؛
برگزار‌کننده چهار کمیته علمی و کارگاه آموزشی از 1385 تا زمان شهادت؛
همسر شهید: شهید شهریاری
مطالعه تفسیر قرآن را هرگز رها نمی‌کرد
سرکار خانم بهجت قاسمی همسر شهید مجید شهریاری می‌گوید: مراسم ازدواج من و شهید شهریاری در سلف‌سرویس اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد که به نظرم اکنون این محل به یک محل اداری تبدیل شده است و به یاد دارم که پس از آن با لباس عروس به خوابگاه رفتیم و زندگی بی‌تکلف خود را آغاز کردیم.
همسر شهید شهریاری خاطرنشان می‌کند: پس از ازدواج با شهید شهریاری عمق رفتار نمونه و متشرع بودنش را در زندگی شخصی خودمان دیدم و نماز شب خواندن همسرم را مشاهده کردم. در شب اول ازدواج‌مان سجاده نماز شب شهید شهریاری پهن بود. شهید شهریاری بسیار مبادی اخلاق بود و ادب، نگاه، صحبت، رفتار و تقدم سلام وی همیشه زبان‌زد بود.
وی می‌افزاید: در زمانی که قرار بود پایان‌نامه خود را ارائه دهم تا ساعت 22 یا 23 در خارج از منزل حضور داشتم و وی در این برهه در فعالیت‌های منزل نیز کمک می‌کرد.
همسر شهید شهریاری با بیان اینکه همسرم در انجام واجبات و ترک محرمات نیز به اندازه جدیت در مسائل علمی جدی بود، خاطرنشان می‌کند: شهید شهریاری حتی در برخی عروسی‌ها حضور پیدا نمی‌کرد و با کسی هم تعارف نداشت. می‌گفت وقتی قرار است حلالی حرام شود در آن محل حضور پیدا نمی‌کنم.
سرکار خانم قاسمی با اشاره به اینکه همسرم بسیار مراقبت می‌کرد تا حلال را حرام نکند، بیان می‌کند: شهید شهریاری مطالعه تفسیر قرآن را هرگز رها نمی‌کرد و تفسیر آیت‌الله جوادی آملی را به صورت کتاب و نرم‌افزار همیشه همراه خود داشت. در خانه بخش‌هایی از تفسیر قرآن را برای من و فرزندان بیان می‌کرد و همچنین ارادت خاصی به حافظ داشت.
وی می‌افزاید: شهید شهریاری شعرهای حافظ را می‌خواند و آرام‌آرام اشک می‌ریخت. برخی اوقات رو‌به‌روی من می‌نشست و شعر می‌خواند و نمی‌دانم در این اشعار چه می‌دید که اشک می‌ریخت. به نظرم این قانون الهی بود که همسرم شهید شود و واقعاً لیاقت وی شهادت بود و شاید به همین دلیل است که خداوند صبر عظیمی به من داده است.
قاسمی با بیان اینکه یقین دارم جایی که اکنون شهید شهریاری است بسیار خوب است و به منزل خود نیز نظر دارد، می‌گوید: باور داشته باشید که حضورش را در منزل حس می‌کنم.
همسر شهید شهریاری بیان می‌کند: شهید شهریاری به من و فرزندانم حتی اکنون که به شهادت رسیده آرامش می‌دهد و باید این نکته را توجه داشت که خداوند توفیق داد که به عنوان همسر در کنارش بودم. شهید شهریاری از نظر روحی بسیار به من نزدیک بود و در همه موارد زندگی با یکدیگر مشورت می‌کردیم. امیدوارم همسرم در پیشگاه خداوند متعال ما را از یاد نبرد و شفیع ما باشد.
چگونگی شهادت شهید شهریاری
همسر شهید شهریاری در گفت‌وگویی با خبرنگار واحد مرکزی خبر ماجرای آن حادثه تلخ و فراموش‌نشدنی را این‌گونه توصیف می‌کند: روز قبل از حادثه دکتر از دانشگاه به من زنگ زد و گفت در دانشگاه جلسه‌ای هست که من هم باید بروم، چون من یک طرح در دست اجرا داشتم که مدتی بود به مشکل خورده بودم و دکتر گفت مشکل طرح من در آن جلسه حل می‌شود. فردای آن روز من خیلی خوشحال بودم. صبح روز بعد با دکتر از منزل بیرون رفتیم.
به علت آلودگی هوا و زوج و فرد شدن خودروها، دکتر نمی‌توانست خودرو بیاورد به همین دلیل با خودروی من رفتیم و به پسرم محسن هم گفتیم با ما بیاید اما گفت کلاس دانشگاه او ساعت 10 صبح است و نیامد و این لطف خدا بود که نیاید تا شاهد این حادثه تلخ نباشد.
وی می‌افزاید: شهید شهریاری و راننده جلو نشستند و من هم عقب، دکتر مطابق معمول که بیشترین استفاده را از وقتش می‌کرد در ماشین شروع به گوش کردن تفسیر قرآن آیت‌الله جوادی آملی کرد، حدود پانصد، ششصد متر در بزرگراه ارتش رفته بودیم که یک موتوری نزدیک ماشین شد در همین حین راننده فریاد زد دکتر برو بیرون. شهید شهریاری پس از فریاد راننده گفت چی شده؟ من چون کمربند نداشتم بلافاصله از ماشین پیاده شدم راننده هم سریع پیاده شد، من رفتم در سمت دکتر را باز کنم تا دکتر سریع پیاده شود که در همین حین بمب جلوی صورت من منفجر شد. بیهوش نشدم، حرارت اولیه انفجار را در صورتم احساس می‌کردم. خواستم بروم به مجید کمک کنم اما نمی‌توانستم حرکت کنم و فقط می‌گفتم مجید من. راننده آمد بالای سر من به او گفتم برو مجید را کمک کن اما راننده که آمد بالای سر مجید، دیدم توی سر خود می‌زند. یک نگاه به من می‌کرد و یک نگاه به مجید. دیدم کسی نبود کمک کند خودم را کشان کشان رساندم به درب خودرو دیدم مجید بی‌سروصدا سرش به سمت راننده بی‌حرکت افتاده، فهمیدم که مجید شهید شده در این دقایق من فقط داد می‌زدم و ناله می‌کردم مجید من.
همسر شهید شهریار ادامه می‌دهد: لحظه‌ای بعد فهمیدم روی برانکارد نیروهای امداد هستم، بی‌اختیار تا یاد مجید افتادم صحنه کربلا به ذهنم خطور کرد که سر فرزند زهرا(س) را بریدند و چه بلاهایی که بر سر اهل‌بیت نیاوردند اما مجید من که خاک پای آنها هم نمی‌شود. پس از آن گفتم الحمدلله. بعد از شهادت شهید علیمحمدی به ما هم تذکر داده بودند که مراقب باشیم و ما هم جدی گرفته بودیم اما می‌گفتیم هرچه خدا بخواهد می‌شود حتی برخی اوقات در جمع دوستان خانوادگی شوخی می‌کردیم که این‌بار شهادت نوبت همسر شماست یا من. در مجموع دوری مجید خیلی برای من و فرزندان سخت است. البته فقدان مجید برای جامعه علمی هم دشوار است. اما مطمئنم که راه مجید ادامه پیدا خواهد کرد.
وی می‌افزاید: مجید واقعا آماده شهادت بود چون وقتی زندگی این مرد را مرور می‌کنم می‌بینم رویه مجید در زندگی هیچ سرانجامی جز شهادت
نداشت.
شهادت این دانشمندان برجسته
در راه آرمان‌های بلند و الهی، به کشور،
انقلاب اسلامی، ملت ایران و محیط علمی آبرو بخشید
رهبر حکیم انقلاب چهارم بهمن‌ماه 1389 با حضور در منزل بیان داشتند:
شهادت این دانشمندان برجسته در راه آرمان‌های بلند و الهی، به کشور، انقلاب اسلامی، ملت ایران و محیط علمی آبرو بخشید و آنان با این شهادت، به بالاترین رتبه از ارزش‌های معنوی دست یافتند.
اجر و پاداش الهی برای این جانفشانی‌ها و خون‌های به ناحق ریخته، بزرگ‌ترین تسلی است ضمن آنکه قدردانی و ارزش‌گذاری مردم و رسانه‌ها، تسلی دیگری برای تحمل این حادثه سخت و سنگین است و این صبر و تحمل شما، موجب جلبِ رحمت الهی
می‌شود.
راه معنوی و علمی آنان را ادامه دهید و چراغ پرفروغی برای ارشاد و راهنمایی جوانان این سرزمین باشید.