سرانجام تلاش‌های مشروع و غیرمشروع «سلطان رویا پرداز» ترکیه تا حدودی به نتیجه رسید.
 «اردوغان» که فکر پوشیدن «ردای سلطانی» در ترکیه تمام افکارش را مشغول کرده، در انتخابات خرداد ماه با تمام تلاش‌هایی که انجام داد نتوانست به این «رویا» کمی نزدیک شود، چرا که یک عبارت در چند سال گذشته خواب را از چشمان وی گرفته است: «تغییر نظام ترکیه از پارلمانی به ریاستی».
در انتخابات خرداد ماه وی نه تنها نتوانست 330 کرسی لازم برای این هدف را کسب کند بلکه حتی نتوانست به تنهایی دولت تشکیل دهد. اما وی با کمک «داوود اوغلو» نخست وزیر کشورش دست به یک مهندسی دقیق برای این هدف زد و تا حدودی هم به هدفش نزدیک شد.
 به گزارش ایسنا، انتخابات زودهنگام پارلمانی ترکیه روز یکشنبه با مشارکت5/87 درصدی مردم  برگزار شد و این بار حزب حاکم عدالت و توسعه، وابسته به «اردوغان» و «داووداوغلو» توانست  حکمِ تشکیل دولت به تنهایی و بدون نیاز به احزاب دیگر را به دست آورد. نتایج شمارش آرا نشان می‌دهد که این حزب با کسب دستکم 316 کرسی از 550 کرسی پارلمان می‌تواند به تنهایی دولت تشکیل دهد. با این حال، حزب حاکم ترکیه از به دست آوردن 330 کرسی لازم برای اعمال تغییر در قانون اساسی باز مانده است.
 در این انتخابات حزب حاکم 5/49 درصد، حزب جمهوریخواه خلق3/25 درصد، حزب دموکراتیک خلق ها3/10 درصد و حزب حرکت ملی 12 درصد آرا را به دست آوردند.  
اردوغان با این تعداد کرسی اکنون دو راه برای رسیدن به هدف خود یعنی تغییر قانون اساسی دارد. یا باید همه‌پرسی برگزار کند یا آنرا در پارلمان به رأی بگذارد. وی در صورت کسب 330 کرسی می‌توانست خود به تنهایی قانون اساسی را تغییر دهد و سیستم حکومتی را ریاستی کند.
این انتخابات پس از آن برگزار شد که در انتخابات 7 ژوئن(17 خرداد) گذشته، حزب حاکم عدالت و توسعه، اکثریت مطلق خود را در پارلمان از دست داد و به همین دلیل از تشکیل دولت بازماند. براساس قانون اساسی ترکیه، حد نصاب لازم برای تشکیل دولت ۲۷۶ کرسی از 550 کرسی است.
چرا مهندسی؟
با توجه به حوادثی که طی 5 ماه گذشته در ترکیه رخ داد و باعث تغییر آراء حزب عدالت و توسعه شده بسیاری از کارشناسان، رسانه‌ها و مخالفان اردوغان وی رابه «مهندسی انتخابات» متهم کرده‌اند.
«دولت باغچلی» رهبر حزب حرکت ملی ترکیه، پس از شکست در انتخابات پارلمانی این کشور از سمتش استعفا کرد.
وی 13 سال سلطه حزب عدالت و توسعه در ترکیه را به ضرر این کشور ارزیابی کرد و گفت: «تحت حاکمیت حزب اردوغان انواع فسادها اتفاق افتاده است.» «صلاح‌الدین دمیرتاش» از رهبران حزب دموکراتیک خلق نیز پس از اعلام نتایج انتخابات پارلمانی ترکیه گفت: «حزب دموکراتیک خلق‌ها در دوران رقابت‌های انتخاباتی تحت شرایط ناجوانمردانه و ناعادلانه‌ای قرار داشت؛ به طوری که پس از انفجار ۱۰ اکتبر در آنکارا، رقابت‌های انتخاباتی این حزب متوقف گردید؛ چرا که این حزب تحت فشار قرار داشت!»
نشریه آلمانی «اشپیگل» نیز در گزارشی با عنوان «پیروزی خونین» درباره انتخابات روز یکشنبه در ترکیه نوشت: «دولت ترکیه در کشور «تخم بحران» را کاشته، به خشونت متوسل شد، منتقدان را ساکت کرد و در نهایت نیز پاداش کارهای خود را گرفت و بار دیگر در انتخابات پیروز شد این چیزی است که نمی‌توان از آن با عنوان دموکراسی یاد کرد.»  روزنامه آلمانی «فرانکفورترآلگماینه» نیز طی گزارشی با عنوان «سرزمین اردوغان» نوشت: «اردوغان همچنان قویترین فرد در کشورش است. این برای او خوب و برای ترکیه بد است. وی در مسند قدرت است و با کمک دادستان‌ها و قضاتی که احکام عجیبی را علیه مخالفان وی صادر می‌کنند همچنان به فرمانروایی بر ترکیه ادامه می‌دهد.
همچنین در طول کمپین‌های انتخاباتی رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه همواره اعلام کرد که تنها یک حکومت تک حزبی می‌تواند ثبات را به کشور بیاورد و باعث پایان تروریسم شود. افزایش عجیب و ناگهانی عملیات تروریستی، بزرگترین عامل در بازگشت قدرتمندانه حزب عدالت و توسعه بود!»
 «ضاحی خلفان» معاون رئیس پلیس دبی اما در واکنش به پیروزی حزب عدالت و توسعه اعلام کرد: «از اردوغان چیزی جز نابودی جهان عرب انتظار نمی‌رود.» روزنامه گاردین نیز در این مورد نوشت: «اردوغان» اکثریت را به دست آورد ولی ترکیه از این مسئله متضرر شد؛ زیرا نهادهای مستقل خود را از دست داد، اصول قانون اساسی اهمال شد و روابط تُرکها با کُردها متشنج شد.
به دنبال اعلام نتایج انتخابات، مردم شهر دیاربکر ترکیه در اعتراض به نتایج اعلام شده تظاهرات برگزار کردند.
 نیروهای امنیتی ترکیه هم برای متفرق کردن معترضان کُرد، از گاز اشک‌آور استفاده کردند. هواداران احزاب مختلف ترکیه در پی اعلام نتیجه انتخابات در بخش‌هایی از آلمان نیز با هم درگیر شدند.
حال باید دید یاران «داوداوغلو»، پس از کسب این پیروزی مهم، در حوزه سیاست‌های داخلی خود در پرونده‌های مهمی همچون مذاکرات صلح با پ.ک.ک، ادامه مبارزه با «فتح الله گولن» و تلاش برای تغییر نظام سیاسی ترکیه از پارلمانی به ریاستی، چه گام‌هایی برخواهد داشت. گام‌هایی که مطمئنا آسان نخواهد بود.