ابراهيم علي اسعدي كه پس از تجربه ناكامي‌هاي متعدد اقتصادي، از سه سال قبل به پيشنهاد همسرش وارد عرصه صنايع تبديلي شده توانسته است با ابداع شيوه‌اي منحصر به فرد اقدام به توليد جاشمعي و قاب عكس از ضايعات درختان کند.
این تولیدکننده خلاق  درباره نحوه ورودش به عرصه صنايع دستي، مي‌گويد: «از زماني كه ديپلم برق گرفتم، شغل‌هاي زيادي را تجربه كردم و به اصطلاح خيلي از اين شاخه به آن شاخه پريدم. اوايل، كارِ برق‌كشي ساختمان را انجام مي‌دادم تا اينكه در نتيجه يك تصادف بسيار سخت، قابليت انجام كارهاي سنگين را از دست دادم. به ناچار روي آوردم به فروش وسايل برقي در مغازه. بعد از آن كافي شاپ راه انداختم اما موفق نبودم و تعطيل شد. مدتي هم در كارخانه پيچ و مهره سازي ابهر مشغول شدم. آخرين شغلم فروش پوشاك و لوازم ورزشي بود كه باز هم موفق نبودم و بدهي‌هاي زيادي به بار آوردم. هر چه در مي‌آوردم را بايد مي ريختم به جيب تجار واردكننده لباس و مجبور بودم مرتب وام‌هاي با بهره بالا بگيرم. اين روند تا سه سال پيش ادامه داشت تا اينكه به همراه همسرم به اين نتيجه رسيديم كه ديگر اين شرايط قابل ادامه دادن نيست و بايد تغيير كند. همسرم که استاد كار با چوب است، پيشنهاد داد كار با چوب را به من بياموزد و به همراه هم صنايع دستي توليد كنيم و به مردم بفروشيم.»
ابراهيم علي اسعدي با اشاره به ابداع  شيوه‌اي منحصر به فرد در توليد جاشمعي و قاب عكس مي‌گويد: «ما در رامسر با لطف مضاعف خداوند مواجهيم و از طبيعتي سرشار و غني برخورداريم. در جنگل‌هاي رامسر وقتي باران زياد مي‌بارد، شاخه‌هاي درختان مي‌شكنند. پس از آن سيل، شاخه‌ها را از كوه به رودخانه مي‌ريزد. رودخانه هم شاخه‌هاي شكسته شده را صيقل و فرم مي‌دهد. سفر شاخه‌هاي شكسته به دريا ختم مي‌شود و امواج آنها را به ساحل مي‌رساند. اين چوب‌ها به دليل ماندگاري طولاني در آب كاملا خيس هستند و به هيچ وجه مناسب براي سوزاندن نيستند. جنس آنها مثل چوب‌پنبه سبك و انعطاف‌پذير مي‌شود. علاوه بر شاخه‌ها، از ميوه‌هاي درختان بلوط، توسكا، سرو و كاج هم استفاده مي كنيم.»
او مي‌افزايد: «من معتقدم حتي يك برگ هم از درختان نبايد كنده شود و بايد پاسدار محيط زيست باشيم. در عين حال مي‌توان شاخه‌هايي را كه در يك چرخه طبيعي بدون دخالت انسان حياتشان به پايان مي‌رسد، دوباره احيا كرد. كار ما همين است، ما اين چوب‌ها را از ساحل جمع مي كنيم و جاشمعي و قاب درست مي‌كنيم و به اين ترتيب دوباره به آنها جان مي‌دهيم. اره مويي، چسب چوب و جلا ابزار‌كار ما هستند. نام سبك ابداعي همسرم را «معرق منبت فانتزي» گذاشته‌ايم و قصد داريم آن را به ثبت برسانيم.»
اسعدي اشاره‌اي هم دارد به سختي‌هايي كه در مراحل اوليه با آن دست و پنجه نرم كرده. او مي‌گويد: «اوايل براي فروش محصولات با مشكلاتي رو به رو بوديم. مغازه‌دار‌ها رغبتي نشان نمي‌دادند، آنها مي‌گفتند مردم جاشمعي‌هاي مارك‌دار ساخت آلمان، مالزي و حتي چين را ترجيح مي‌دهند. در نتيجه پشت وانتم را تبديل كردم به يك مغازه كوچك و رفتم به تنكابن و ساير نقاط گردشگري. از همان روز اول فروش خوبي داشتم. بسياري از گردشگران تصور مي‌كردند اين جاشمعي‌ها اساسا سوغات رامسر است. بعدها دهكده صنايع دستي در رامسر افتتاح شد و فروش ما نيز چند برابر. محصولات توليديمان زيباست و در حال حاضر كار سختي براي فروش آنها نداريم. به خصوص رقص نور زيباي شمع در جاشمعي‌هايي كه كاملا طبيعي درست مي‌شوند، كارمان را براي فروش آسان مي‌كند.»
او درباره ميزان رضايتمندي‌اش از كار با چوب و فروش مستقيم به مردم مي‌گويد: «از كارم بسيار راضي هستم. در حال حاضر نه تنها مشكل معيشتي ندارم، بلكه بدهي‌ها و وام‌هاي باقي مانده از مشاغل قبلي‌ام را هم با همين درآمد حاصل از فروش جا‌شمعي و قاب پرداخت مي‌كنم. فروش هر جاشمعي بعضا تا 80 درصد سود خالص دارد، زيرا ما هزينه‌اي بابت اجاره مكان، پول آب و برق و گاز و مهم‌تر از همه مواد اوليه پرداخت نمي‌كنيم، طبيعت سخاوتمند خدادادي در رامسر، خود، مواد اوليه مورد نياز ما را به صورت رايگان تامين مي‌كند. به همين دليل سود بالايي از فروش محصولات به دست مي‌آوريم.»
ابراهيم علي اسعدي درباره مهم‌ترين نياز فعالان عرصه صنايع دستي، خاطرنشان مي‌كند: «حضور در نمايشگاه‌هاي فصلي براي توليدكنندگان صنايع تبديلي بسيار سودآور و حائز اهميت است. ما نيازمند اين هستيم كه در فصول سرد سال كه حضور گردشگران در رامسر كاهش مي‌يابد، در نمايشگاه‌هاي صنايع دستي در نقاطي مانند شيراز، كيش، اصفهان و مشهد شركت كنيم. به همين دليل لازم است نهادهايي كه به امر صنايع دستي و اشتغال‌زايي توجه دارند مثل سازمان ميراث فرهنگي و سازمان بسيج سازندگي اهتمام ويژه‌اي نسبت به برگزاري نمايشگاه‌ها داشته باشند.»
او تاكيد مي‌كند: «امروز كه همه جا سخن از اقتصاد مقاومتي و حمايت از توليد داخلي است، لازم است از صنايع دستي حمايت جدي به عمل آيد. اينكه ما از چوب‌هاي دور‌ريز محصول توليد مي كنيم و سود به دست مي‌آوريم، سيمايي از اقتصاد مقاومتي است. من معتقدم خداوند در وجود همه انسان‌ها قابليتي ويژه و اختصاصي قرار داده است، كافي است باور كنيم كه پشت ميزنشيني و واسطه‌گري تنها مشاغل موجود در كشور نيستند و مي‌توان با ريسك كم وارد عرصه توليد شد.»