اسلو، پیمانی که هرگز به اشغالگری پایان نداد
فریده شریفی
سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) اعلام کرد در نشست ماه جاری سازمان ملل توافق «اسلو» را لغو خواهد کرد ظاهرا این تصمیم برای پایان دادن به روابط ساف با رژیم صهیونیستی صورت گرفته است، زیرا «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین اعلام کرد در صورت مخالفت با طرح صلح فلسطین، که طبق آن مرزهای دولت فلسطین باید براساس مرزهای سال 1967 تعیین شود، تمامی توافقات از جمله توافقنامه «اسلو» را لغو خواهد نمود.
پیمان اسلو نخستین موافقتنامه رژیم صهیونیستی و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بود که در اسلو پایتخت نروژ و در سال 1993 با هدف اعلامی حل و فصل منازعه اسرائیل و فلسطین منعقد شد.
ساف در پیمان اسلو دولت اسرائیل را به رسمیت شناخت و اسرائیل نیز ساف را به عنوان نماینده قانونی مردم فلسطین پذیرفت و در مورد وضعیت بیت‌المقدس، آوارگان فلسطینی، تعیین مرزها، مسائل امنیتی و شهرک‌های اسرائیلی نیز توافقاتی میان دو طرف حاصل شد.
همچنین قرار بر این بود که پیمان اسلو فقط برای یک دوره پنج ساله اعتبار داشته باشد و پس‌از اینکه در سال 1998 اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی بیرون رفت و اداره فلسطین را به «فتح» سپرد، توافقات نهایی لغو شود.
اما از همان ابتدا اختلافات عمیقی میان سازمان‌ها و گروه‌های فلسطینی، به وجود آمد چرا که چهره رژیم صهیونیستی از همان ابتدا برای فلسطینیان شناخته شده بود. نه تنها پس از گذشت آن پنج سال بلکه پس از 22 سال نیز این رژیم به توافقات خود پایبند نبوده و همچنان به نقض گسترده حقوق فلسطینیان می‌پردازد. از همه مهمتر اینکه این پیمان 5 ساله که اکنون 22 ساله شده، هنوز هم به اشغالگری پایان نداده است.
در واقع سؤال اصلی گروه‌ها و شخصیت‌های فلسطینی این بوده و هست که چرا این توافقنامه همچنان پابرجاست؟ چرا رهبران ساف به رغم پیامدهای منفی تاکنون از این توافقنامه دست برنداشته‌اند؟
رژیم صهیونیستی پس از این توافق بلافاصله بیش از 30 هزار ساختمان مسکونی متعلق به فلسطینی‌ها را تخریب کرد، اقدام به شهرک‌سازی آن هم در سطح گسترده‌تر نمود، چندین جنگ خانمانسوز علیه فلسطینیان به راه انداخت و تعداد بسیاری را به شهادت رسانده یا آواره ساخت، زیرساخت‌ها و تأسیسات مردم فلسطین را تخریب کرد و بسیاری از رهبران و اعضای مقاومت فلسطین را بازداشت و زندانی نمود. جالب اینجاست که برای توجیه جنایات خود مکرراً به توافقنامه اسلو یا کمپ دیوید و امثالهم استناد کرده است!
اما این توافقات ظاهری «ملت» فلسطین را هرگز فریب نداده و مردم فلسطین با توطئه‌های از پیش تعیین شده رژیم صهیونیستی و آمریکا که با اجرای تشکیلات خودگردان صورت می‌گیرد به خوبی آشنا هستند و می‌دانند که این سازمان تا به حال تصمیمی در جهت احقاق حقوق فلسطینیان برنداشته است و در بسیاری از نقشه‌های این رژیم با تل‌آویو همکاری نیز کرده است. نمونه بارز آن همکاری در جریان جنگ 51 روزه غزه است.
تصمیم به لغو اسلو به عقیده کارشناسان فلسطین و جهان عرب شاید اقدام دیگری برای موجه نمودن چهره محمود عباس باشد، ابومازنی که مردم به او اطمینان ندارند. ایجاد تفرقه، تشتت، اختلاف و سنگ‌اندازی بر سر راه آشتی ملی و تشکیل دولت ملی از دیگر گزینه‌هایی است که برخی تحلیلگران برای این اقدام یک جانبه عنوان می‌کنند.
ملت مظلوم فلسطین به خوبی می‌داند که تنها راه احقاق حقوق فلسطینیان، مبارزه با دشمن صهیونیستی است. در واقع تنها جایگزین این توافقنامه، بازگشت به بهترین گزینه یعنی مقاومتی است که در غزه محقق و مفید بودن آن ثابت شده است بنابراین باید در کرانه باختری نیز این گزینه اتخاذ شود.
سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) اعلام کرد در نشست ماه جاری سازمان ملل توافق «اسلو» را لغو خواهد کرد ظاهرا این تصمیم برای پایان دادن به روابط ساف با رژیم صهیونیستی صورت گرفته است، زیرا «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین اعلام کرد در صورت مخالفت با طرح صلح فلسطین، که طبق آن مرزهای دولت فلسطین باید براساس مرزهای سال 1967 تعیین شود، تمامی توافقات از جمله توافقنامه «اسلو» را لغو خواهد نمود.
پیمان اسلو نخستین موافقتنامه رژیم صهیونیستی و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بود که در اسلو پایتخت نروژ و در سال 1993 با هدف اعلامی حل و فصل منازعه اسرائیل و فلسطین منعقد شد.
ساف در پیمان اسلو دولت اسرائیل را به رسمیت شناخت و اسرائیل نیز ساف را به عنوان نماینده قانونی مردم فلسطین پذیرفت و در مورد وضعیت بیت‌المقدس، آوارگان فلسطینی، تعیین مرزها، مسائل امنیتی و شهرک‌های اسرائیلی نیز توافقاتی میان دو طرف حاصل شد.
همچنین قرار بر این بود که پیمان اسلو فقط برای یک دوره پنج ساله اعتبار داشته باشد و پس‌از اینکه در سال 1998 اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی بیرون رفت و اداره فلسطین را به «فتح» سپرد، توافقات نهایی لغو شود.
اما از همان ابتدا اختلافات عمیقی میان سازمان‌ها و گروه‌های فلسطینی، به وجود آمد چرا که چهره رژیم صهیونیستی از همان ابتدا برای فلسطینیان شناخته شده بود. نه تنها پس از گذشت آن پنج سال بلکه پس از 22 سال نیز این رژیم به توافقات خود پایبند نبوده و همچنان به نقض گسترده حقوق فلسطینیان می‌پردازد. از همه مهمتر اینکه این پیمان 5 ساله که اکنون 22 ساله شده، هنوز هم به اشغالگری پایان نداده است.
در واقع سؤال اصلی گروه‌ها و شخصیت‌های فلسطینی این بوده و هست که چرا این توافقنامه همچنان پابرجاست؟ چرا رهبران ساف به رغم پیامدهای منفی تاکنون از این توافقنامه دست برنداشته‌اند؟
رژیم صهیونیستی پس از این توافق بلافاصله بیش از 30 هزار ساختمان مسکونی متعلق به فلسطینی‌ها را تخریب کرد، اقدام به شهرک‌سازی آن هم در سطح گسترده‌تر نمود، چندین جنگ خانمانسوز علیه فلسطینیان به راه انداخت و تعداد بسیاری را به شهادت رسانده یا آواره ساخت، زیرساخت‌ها و تأسیسات مردم فلسطین را تخریب کرد و بسیاری از رهبران و اعضای مقاومت فلسطین را بازداشت و زندانی نمود. جالب اینجاست که برای توجیه جنایات خود مکرراً به توافقنامه اسلو یا کمپ دیوید و امثالهم استناد کرده است!
اما این توافقات ظاهری «ملت» فلسطین را هرگز فریب نداده و مردم فلسطین با توطئه‌های از پیش تعیین شده رژیم صهیونیستی و آمریکا که با اجرای تشکیلات خودگردان صورت می‌گیرد به خوبی آشنا هستند و می‌دانند که این سازمان تا به حال تصمیمی در جهت احقاق حقوق فلسطینیان برنداشته است و در بسیاری از نقشه‌های این رژیم با تل‌آویو همکاری نیز کرده است. نمونه بارز آن همکاری در جریان جنگ 51 روزه غزه است.
تصمیم به لغو اسلو به عقیده کارشناسان فلسطین و جهان عرب شاید اقدام دیگری برای موجه نمودن چهره محمود عباس باشد، ابومازنی که مردم به او اطمینان ندارند. ایجاد تفرقه، تشتت، اختلاف و سنگ‌اندازی بر سر راه آشتی ملی و تشکیل دولت ملی از دیگر گزینه‌هایی است که برخی تحلیلگران برای این اقدام یک جانبه عنوان می‌کنند.
ملت مظلوم فلسطین به خوبی می‌داند که تنها راه احقاق حقوق فلسطینیان، مبارزه با دشمن صهیونیستی است. در واقع تنها جایگزین این توافقنامه، بازگشت به بهترین گزینه یعنی مقاومتی است که در غزه محقق و مفید بودن آن ثابت شده است بنابراین باید در کرانه باختری نیز این گزینه اتخاذ شود.