به یاد سردار شهید «عباس حسینی»
حادثه کربلا را فراموش نکنید(حدیث دشت عشق)
سردار شهید «عباس حسینی» سال 1341 در روستای (لاهیجان ) رفسنجان دیده به جهان گشود. زندگی سادهای داشتند. خانواده عباس رعیت بود و زمین کوچكی از خودشان داشتند و از طریق کشاورزی امرار معاش میکردند.
سال 1355 به دبیرستان اقبال رفسنجان وارد شد و سال 1360 به جبهه دزفول اعزام شد و در کادر سپاه قرار گرفت و با لیاقتی که از خود نشان داد تا فرماندهی گردان پیش رفت. زمان حضور در جبهه چند بار مجروح شده بود که او را به بیمارستان منتقل کرده بودند ولی او به منزل نیامده بود واز همان بیمارستان به جبهه برگشته بود. سرانجام مهرماه 1362 در عملیات والفجر 4 هنگام صحبت کردن با بیسیم، خمپاره در کنار سنگر فرود آمد و ترکش به شکمش اصابت کرد که با هلی کوپتر به سنندج انتقال پیدا کرد وبعد به شیراز ودر بیمارستان به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
فرازی از وصیتنامه شهید حسینی: درود بر شما ابراهیمها و هاجرها که فرزندان شجاع و با شهامت به جامعه اسلامی تقدیم کرده و سرانجام آنها را به قربانگاه عشق فرستادید واز شما میخواهم که مقاومت کنید و به زخم زبان مردم گوش ندهید تا دشمن نتواند شما را تضعیف کند وباید آنقدر بردبار باشید که وقتی خبر شهادت مرا شنیدید دست به سوی خدا دراز کنید و بگوئید: «خدایا! این قربانی را از ما قبول کن». و هر موقع به یاد من افتادید حادثه کربلا را فراموش نکنید و به یاد امام حسین (ع) گریه کنید.