مشاور اقتصادی رئیس جمهور رشد سرمایه‌گذاری بخش صنعت در سال گذشته را منفی 41 درصد اعلام کرد و گفت: کشور برای رسیدن به رشد نیاز به سرمایه‌گذاری زیاد دارد و در عین حال بهره‌وری نیز باید افزایش یابد.
به گزارش ایرنا، مسعود نیلی دیروز در نخستین همایش توسعه مدیریت پولی و بانکی با اشاره به نقش سیستم بانکی در خروج از رکود تورمی اظهار داشت: رکود ما ناشی از این است که افت سرمایه‌گذاری داریم، رشد سرمایه‌گذاری ما در صنعت سال گذشته منفی 41 درصد بوده ضمن آن‌که مهمترین مسئله پیش رو در اقتصاد کشور در میان مدت و بلندمدت بیکاری است.
وی با بیان اینکه، موج متولدین دهه 60 در نیمه دوم دهه 80 به سن اشتغال رسیده‌اند، تصریح کرد: با عدم تعادل بزرگی می‌توانستیم در دهه 80 روبه رو شویم و به خاطر توسعه مراکز علمی ورود این گروه به بازار به تاخیر افتاد، اما در سال‌های‌ آتی با ورود سیل عظیمی از نیروهای تحصیل‌کرده که کار ندارد به بازار رو به‌خواهیم بود.
نیلی با تاکید بر اینکه، رشد بالاتر از 6 درصد حداقل رشد اقتصادی طی سال‌های آینده باید باشد، افزود: این رشد باید اشتغالزا و مستمر باشد، چرا که در حال حاضر بزرگترین مانعی که برای تحقق این هدف وجود دارد، این است که الان در نقطه مقابل این شرایط قرار داریم، یعنی با رکود تورمی مواجه هستیم.
وی با بیان اینکه، زمان تحقق رشد اقتصادی بالای 6 درصد نمی‌تواند خیلی طولانی باشد، گفت: اینکه گفته می‌شود بین تورم و بیکاری یا رکود بده بستانی وجود دارد، مربوط به چرخه صنعتی در کشورهای تجاری با تورم پایین است، اما با تورم فعلی در کشور اصلاً این گزینه موضوعیت پیدا نمی‌کند.
نیلی ادامه داد: سه عامل در اقتصاد ایران می‌تواند سطح عمومی قیمت‌ها را تفکیک کند، یکی از عوامل اصلی تورم فشار هزینه و بحران ارزی در سال‌های گذشته و موارد دوم انتظارات تورمی است، چرا که با افزایش انتظارات تورمی، تورم‌زایی پول افزایش پیدا می‌کند و رشد بالای نقدینگی هم در کنار 2 گزینه اول اهمیت دارد.
مشاور اقتصادی رئيس جمهور با تاکید بر اینکه، برای خروج از رکود باید به رشد بالای مستمر اشتغالزایی برسیم، گفت: براساس طبقه‌بندی، اقتصادها به سه دسته تقسیم می‌شوند، یک دسته اقتصادهایی هستند که رشد آنها متکی به عوامل تولید است، مرحله دیگر رشد مبتنی بر بهره‌وری است و دسته سوم اقتصادهایی هستند که رشد آنها مبتنی بر نوآوری است.
نیلی افزود: کشورهای پیشرفته صنعتی، این رشد را با عامل سوم ایجاد می‌کنند، کشورهای نوخواسته بیشتر متکی به عامل سوم هستند و کشورهای عقب‌مانده‌تر نیاز دارند که سرمایه‌گذاری بیشتری در آنها انجام شود.