تالیف: کامران غضنفری

روزنامه لس آنجلس تایمز نیز در تاریخ هفتم ماه می 1992 ( 17 اردیبهشت 1371 ) طی مقاله ای نوشت:
« جورج بوش پدر که در زمان جنگ معاون ریگان رئیس جمهور آمریکا بود، در طی سفری به خاورمیانه در ماه اوت 1986 ( مرداد 1365 ) از طریق حسنی مبارک رئیس جمهور مصر ، از صدام حسین خواسته بود که از نیروی هوایی خود علیه نیروهای ایران استفاده بیشتری به عمل آورد. لذا در نتیجه کمک‌های اطلاعاتی آمریکا و بر اثر حملات هواپیماهای عراقی در طول سال 1365، به پایانه خارک خسارات سنگینی وارد شد و قدرت صدور نفت از این جزیره از 90 درصد کل صادرات نفتی ایران، به کمتر از 50 درصد کاهش یافت .»1
همچنین هواپیماهای عراقی بر اساس اطلاعات دریافتی از آواکس های آمریکایی، نخستین بار جزیره ایرانی سیری را که بسیار دور از دسترس آنها بود، مورد حمله قرار دادند. آنها در راه بازگشت، با کمک هواپیماهای سوخت رسان آمریکایی ، اقدام به سوخت گیری کردند.2
حمله به جزیره سیری، چندین بار دیگر نیز اتفاق افتاد که همگی با هماهنگی دقیق اطلاعاتی آمریکایی‌ها صورت گرفته بود.3
اواخر سال 1365 نیز ویلیام کیسی رئیس سازمان سیا، در سازمان ملل با طارق عزیز وزیر خارجه عراق، ملاقات و او را تشویق کرد که حملات بیشتری علیه مراکز اقتصادی ایران انجام دهند. پس از این درخواست، کشتی‌های کشورهای بی‌طرف در آبهای خلیج فارس که برای ایران کالا حمل می‌کردند، دوباره مورد حمله عراق قرار گرفتند.4
با مشخص شدن ابعاد عملیات کربلای 5 در زمستان 1365 و ناتوانی عراق در بازپس‌گیری مناطق تصرف شده توسط ایران، کاسپار واینبرگر وزیر دفاع آمریکا ، در اوایل سال 1366 به خبرنگار روزنامه واشنگتن پست اظهار داشت:
« اگر ایران در جنگ خلیج فارس که وارد هفتمین سالش می شود، پیروز شود، این امر برای همه کاملاً مصیبت بار خواهد بود . »
واینبرگر همچنین اظهار امیدواری کرد که عراقی ها از نیروی هوایی خود مؤثرتر استفاده کنند زیرا آنها برتری هوایی کاملی دارند .5
باید توجه داشت که طی چند سال درگیری‌های موسوم به جنگ نفتکش ها ، بیش از 300 نفتکش یا کشتی های حامل کالا برای ایران ، در خلیج فارس مورد حمله هواپیماهای عراقی قرار گرفتند .6
موارد فوق‌الذکر نیز یکی دیگر از دخالت‌ها و جنایت‌های دولت آمریکا علیه ملت مسلمان ایران را به خوبی آشکار می سازد .
عملیات نظامی آمریکا علیه ایران:
چند ماه پس از آغاز تهاجم عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، دولت ایالات متحده آمریکا که می‌دید صدام نتوانسته به هدف اصلی خود یعنی سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران برسد، تصمیم گرفت که با حضور مستقیم خود در خلیج فارس، به یاری صدام بشتابد. لذا الکساندر هیگ وزیر امور خارجه آمریکا در تاریخ 12 بهمن 1359 طی سخنانی اظهار داشت که آمریکا حضور نظامی خود در خلیج فارس را تقویت خواهد کرد تا به کشورهای متمایل به غرب مانند عراق، کمک کند .7
وزیر خارجه آمریکا در تاریخ 8 اردیبهشت 1362 نیز گستاخانه اظهار داشت که دولت ریگان باید برای مقابله قاطع علیه جمهوری اسلامی ایران، به تدابیر تهاجمی متوسل
گردد.8
این در حالی بود که آمریکا از ابتدای جنگ، عملاً در کنار صدام قرار گرفته بود.
کاسپار واینبرگر وزیر دفاع آمریکا نیز طی سخنانی در پنجم خرداد 1363، خطر وقوع جنگ میان ایران و آمریکا و یا میان ایران و کشورهای عرب به اصطلاح میانه‌رو خلیج فارس را جدی تلقی نمود . 9
پس از عملیات کربلای 5 در زمستان 1365 ، روزنامه واشنگتن پست در مورد هدف آمریکا مبنی بر ممانعت از پیروزی نظامی ایران بر عراق ، نوشت :
« آمریکا آماده است به بهانه حفاظت از کشتیرانی در خلیج فارس ، به ایران حمله کند.»9
منابع در دفتر روزنامه موجود است