تالیف: کامران غضنفری

پس از اعتراضات بسیار ایران به سکوت و مواضع ناعادلانه شورای امنیت در قبال استفاده وسیع عراق از تسلیحات شیمیایی ، بالاخره شورای امنیت در تاریخ 25 آوریل 1985 ( 5 اردیبهشت 1364 ) با صدور بیانیه ای ، کاربرد سلاح های شیمیایی از سوی عراق را محکوم ساخت .1
یک سال بعد یعنی در 21 مارس 1986 ( دوم فروردین 1365) شورای امنیت مجدداً بر اساس گزارش متخصصان علوم پزشکی ، کاربرد سلاح های شیمیایی علیه نیروهای ایرانی را تأیید کرد . در این بیانیه ، اعضای شورای امنیت از عراق به عنوان استفاده کننده از سلاح های شیمیایی نام برده و قویاً کاربرد این سلاح ها توسط عراق علیه نیروهای ایرانی را محکوم کردند . اما در عین حال حاضر نشدند قطعنامه ای علیه عراق صادر کنند.2
این رویه ناعادلانه شورای امنیت ، همچنان تا پایان جنگ ادامه داشت و آنان از صدور هر گونه قطعنامه ای علیه عراق خودداری کردند . دلیل این امر نیز کاملاً روشن است ؛ چرا که اعضای اصلی شورای امنیت ، خود حامیان اصلی صدام و تأمین کنندگان تسلیحات شیمیایی برای او بودند . لذا صدور قطعنامه علیه صدام به منزله صدور قطعنامه علیه خودشان بود .
این بی تفاوتی شورای امنیت ، باعث تشویق صدام به انجام جنایات گسترده تر شد . سرلشکر وفیق السامرایی مسئول اطلاعات ارتش عراق در زمان صدام ، در کتاب خاطرات خود می نویسد :
« 50 فروند هواپیما که هر یک 4 بمب شیمیایی به وزن 500 کیلوگرم داشتند ، در روز 16 مارس 1988 ( 25 اسفند 1366 ) حلبچه را هدف حمله شیمیایی خود قرار دادند . در این حمله 5000 نفر از مردم این شهر نابود شدند . »3
وفیق السامرایی در ادامه می افزاید عراق بعد از تولید ماده خردل که به ایجاد تاول های پوستی منجر می شد ، به تولید گاز سارین و تابون دست زد که در نبرد فاو در ماه فوریه 1986 ( بهمن 1364 ) به صورت گسترده ای از آنها استفاده کرد . سامرایی می گوید که در نبرد فاو ، 45 هزار نفر از نیروهای ایرانی را توسط بمب های شیمیایی مصدوم ساختیم .4
برای آنکه سلاح های شیمیایی مورد استفاده توسط عراق ، بتواند تلفات بیشتری به نیروهای ایرانی وارد کند ، سازمان «سیا» فن آوری به کار رفته در این سلاح ها را تکمیل می کند . در سال 1986 ( 1365 ) ، باب وودوارد روزنامه نگار معروف آمریکایی ، فاش ساخت که سازمان سیا اطلاعاتی در اختیار عراق گذاشته بود تا گاز خردل مورد استفاده در حمله به ایران را کامل تر و مؤثرتر کنند .5
وسیع ترین حملات شیمیایی در طول عملیات خیبر در جزایر مجنون ، عملیات بدر ، عملیات والفجر 8 در فاو ، عملیات کربلای 4 و 5 و 8 در شرق بصره و شلمچه ، والفجر 10 در حلبچه و تک‌های متعدد عراق از فروردین 67 تا پایان جنگ در مرداد 67 ، در جبهه‌های مختلف اتفاق افتاد .6
در تاریخ دهم تیر 1367 ، طارق عزیز وزیر خارجه عراق ، در سفر خود به آلمان ، به استفاده عراق از این سلاح ها اعتراف کرد . در 11 تیر 67 نیز محمد مشاط سفیر عراق در انگلیس ، طی مصاحبه ای با رادیو لندن ، به همین مطلب اشاره کرد .7
حال باید دید که چه کشورها و شرکت هایی رژیم صدام را در مجهز شدن به تسلیحات شیمیایی ، کمک کردند . روزنامه الکترونیکی القبس از قول کارشناسان و گزارش ارسالی از عراق ، آماری از شرکت‌هایی که با عراق در تولید گازهای شیمیایی مشارکت داشتند ، ارائه کرده بود . بنا بر این گزارش ، 22 شرکت آمریکایی ، 92 شرکت آلمانی ، 23 شرکت انگلیسی ، 21 شرکت فرانسوی ، 18 شرکت اتریشی ، 15 شرکت ایتالیایی ، 11 شرکت بلژیکی ، 13 شرکت سوئیسی ، 7 شرکت اسپانیایی ، 3 شرکت ژاپنی ، 4 شرکت هندی ، 5 شرکت کره ای ، 3 شرکت چینی و تعدادی از شرکت های آرژانتینی ، برزیلی ، مصری ، اردنی و 40 شرکت شوروی در لیست فروشندگان سلاح های شیمیایی به عراق قرار داشتند .8
روزنامه لس آنجلس تایمز مورخ 16 فوریه 1998 نیز طی مقاله‌ای به نقل از یکی از مقامات امنیتی آمریکا که از نقش این کشور در جنگ آگاهی داشت ، به تشویق صدام توسط آمریکا برای استفاده از سلاح های شیمیایی ، چنین اشاره می کند :
« ما می دانستیم که عراقی ها در تمام عملیات مهم از سلاح‌های شیمیایی استفاده می کنند . با وجود اینکه ما به طور علنی با استفاده از سلاح های شیمیایی در هر کجای دنیا مخالفت می‌کردیم ، اما می‌دانستیم که اطلاعات امنیتی ای که در اختیار عراق قرار داده می‌شد ، می توانست برای توسعه طرح های عملیاتی این کشور برای ساخت سلاح های شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد آمریکا در زمان دولت ریگان ، استفاده از سلاح های شیمیایی را واقعاً تشویق کرده بود زیرا در دهه 1980 به صدام حسین به چشم یک امید بزرگ نگاه می شد که جلوی موج ستیزه جویی اسلامی ایران ، ایستاده بود.»9
منابع در دفتر روزنامه موجود است