پس‌لرزه یک رسوایی در زندان‌های اسرائیلی از برکناری افشاکننده تا اعترافات نتانیاهو
چند روز پس از برکناری دادستان نظامی رژیم صهیونیستی به ظن دست داشتن در افشای تصاویر «تجاوز نظامیان اسرائیلی به اسیر فلسطینی» در زندان «سدی تیمان»، نتانیاهو گفت: این رویداد به اعتبار رژیم صهیونیستی و ارتش آن لطمه‌ای بزرگ وارده کرد.
انتشار تصاویر تجاوز گروهی نظامیان صهیونیست به یک اسیر در زندان «سدی تیمان» شاید به تنهائی، به اندازه تمام جنایات این رژیم در غزه، به «اسرائیل» در افکار عمومی جهان، ضربه زد. چرا که هیچ راهی برای توجیه این جنایت هولناک باقی نگذاشت. کار به جایی رسید که سه روز پیش اعلام شد دادستان نظامی اسرائیل به دلیل «افشای اطلاعات سدی تیمان» مجبور به استعفا شده است.
سخنگوی ارتش اشغالگر یعنی سرلشکر «ییفات تومر یروشالمی» گفته بود، دادستان کل ارتش استعفای خود را به «ایال زامیر»، رئیس ستاد ارتش اشغالگر در پی تحقیقات جاری درخصوص افشای ویدئویی که تجاوز و شکنجه علیه یک اسیر فلسطینی در زندان «سدی تیمان» را مستند می‌کند، تقدیم کرده است. «یسرائیل کاتس»، وزیر جنگ این رژیم نیز عنوان داشته بود که «دادستان کل ارتش به دلیل دست داشتن در افشای ویدئویی از بازداشتگاه سدی تیمان به سمت خود باز نخواهد گشت... هرکس که در بدنام کردن خونین سربازان در پرونده سدی تیمان نقش داشته است، مورد محاکمه قرار خواهد گرفت.» این ویدئو خشم گسترده‌ای را در میان محافل حقوق بشری و افکار عمومی جهان برانگیخت، در حالی که نهادهای صهیونیست استدلال کردند که این نشت اطلاعات «به وجهه ارتش در یک دوره حساس آسیب رسانده است.» تحقیقات اولیه نشان داد که ده‌ها افسر و کارمند از این ضبط‌ها مطلع بوده‌اند، اما پس از آنکه بررسی‌های امنیتی نشان داد که یکی از کارمندان دفتر دادستان کل ارتش در آزمایش دروغ‌سنجی رد شده است، سوءظن‌ها بر دفتر دادستان کل ارتش متمرکز شد و این گمان را تقویت کرد که این نشت اطلاعات از درون دادستانی نظامی سرچشمه گرفته است.
نتانیاهو: ضربه بدی خوردیم
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیز دیروز در واکنش به درز ویدئوی تجاوز به یک اسیر فلسطینی، افشای این فیلم را، «خطرناک‌ترین حمله تبلیغاتی از زمان تأسیس اسرائیل» توصیف کرد. وی در اظهاراتی که خبرگزاری‌ها منتشر کردند، گفت: «حادثه افشای این ویدئو از پایگاه سدی تیمان، لطمه‌ای عظیم به تصویر «اسرائیل» و ارتش آن وارد کرده است و شاید بتوان آن را خطرناک‌ترین حمله تبلیغاتی از زمان تأسیس اسرائیل دانست...»