کد خبر: ۳۱۵۸۲۳
تاریخ انتشار : ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۲۰:۱۰

بزرگداشت مؤسس خانه ادبیات افغانستان در تهران(اخبار ادبی و هنری)


بزرگداشت چهارمین سالگرد درگذشت مرحوم محمدسرور رجایی، نویسنده و فعال فرهنگی و از موسسان خانه ادبیات افغانستان در تهران با حضور حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و جمعی از چهره‌های فرهنگی، علمی و ادبی و خانواده مرحوم رجائی روز یکشنبه ۱۲ مرداد در حسینیه هنر تهران برگزار شد.
خسروپناه، در این مراسم اظهار داشت: گرامیداشت یاد همه شهدا و عزیزانی که راه شهدا را طی کردند و در ترویج فرهنگ شهادت تلاش نمودند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به‌ویژه یاد برادران عزیز سرور و محمد سرور رجایی را گرامی می‌داریم که از شخصیت‌های کم‌نظیر جامعه اسلامی به شمار می‌روند. این دو شخصیت انسانی دغدغه‌مند فرهنگی و اجتماعی بودند که دغدغه‌هایشان را با هم پیوند زدند.
در ادامه مراسم علیرضا قزوه، شاعر ایرانی هم گفت: خوش به حال رجایی که کنار شهید آوینی دفن شد و لقب آوینی افغانستان را گرفت. این لقب بزرگی است و حتماً برازنده‌اش بود. با دل پاکش، تلاش‌هایی که داشت، لحظه‌ای آرام نبود. هم نویسنده بود، هم خبرنگار، هم فیلم می‌ساخت، هم شعر می‌گفت، هم کتاب چاپ می‌کرد، هم بچه‌ها را جمع می‌کرد. قدر این آدم‌ها را باید دانست و دعا کنیم امثال او زیاد شوند.
عارف جعفری، فعال فرهنگی افغانستان نیز گفت: مگر ما چند کشور داریم که به زبان فارسی صحبت می‌کنند؟ سه کشور فارسی‌زبان وجود دارد؛ اما در جریان جنگ ۱۲ روزه تحمیلی، مردم افغانستان- چه داخل کشور و چه در خارج از ایران- به‌شکل جانانه‌ای از ایران دفاع کردند.
عبدالقیوم سجادی، فعال فرهنگی افغانستانی هم در این مراسم بیان کرد: مرحوم رجایی، یکی از خادمان واقعی تمدن اسلامی بود؛ کسی که با قلم خود، برای هویت مشترک ما نوشت، رنج کشید، و در مسیر احیای این تمدن گام برداشت. 
جمال انصاری، رئیس بنیاد نخبگان مهاجرین افغانستان در ایران نیز در ادامه مراسم گفت: مهاجرین افغانستانی در جنگ ۱۲ روزه تحمیلی بسیار خوب دفاع کردند. بسیاری از آنها که در خارج کشور بودند، به دفاع از ایران و جبهه مقاومت کمک کردند. اما متأسفانه برخی موج‌ها باعث شدند که مهاجرین به جاسوسی متهم شوند و فشارها افزایش یابد.
وی تأکید کرد: امروز مدیریت رسانه‌ای، فرهنگی و فکری در این زمینه ضعیف است. ما باید با هم گفت‌وگو کنیم، کار مشترک انجام دهیم و در یک سرزمین تمدن مشترک زندگی کنیم.