استقلال انرژی آمریکا یک افسانه است
تارنمای مجله فارن پالیسی پس از توقف جنگ اخیر آمریکا و اسرائیل علیه ایران، نوشت: درس کلیدی از این درگیری دو هفتهای آن است که تبدیل شدن ایالات متحده به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان به معنای استقلال انرژی این کشور نیست.
به گزارش کیهان، «جیسون بوردوف» عضو ارشد شورای امنیت ملی دولت اوباما و بنیانگذار مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا، در مقالهای در نشریه فارن پالیسی درخصوص نفت و امنیت انرژی نوشت که جنگ ایران نشان داد چرا امید برای استقلال انرژی آمریکا ناکافی است.
در بخشهایی از این یادداشت آمده است: پس از حملات آمریکا به تأسیسات هستهای ایران، ترامپ در شبکههای اجتماعی نگرانی عمیق خود را درباره قیمت نفت که تقریباً ۲۰ درصد نسبت به سطح پیش از درگیری افزایش یافته بود، ابراز کرد. حتی پیش از حملات تلافیجویانه ایران به پایگاه آمریکایی در قطر، ترامپ خواستار افزایش فوری تولید نفت شد و به صنعت هشدار داد که باید قیمت نفت را پایین نگه دارد.
وی در ادامه نوشت: سیاستمداران هر دو حزب بزرگ آمریکا مدتهاست که از پیامدهای سیاسی و اقتصادی جنگ بر قیمت بنزین بیم دارند. اما هشدارهای ترامپ قابل توجه بود. چون در تضاد آشکار با ادعای قبلیاش پس از حمله ایران به پایگاههای آمریکا در ژانویه ۲۰۲۰ قرار داشت، زمانی که گفته بود: «ما مستقل هستیم و به نفت خاورمیانه نیازی
نداریم.»
حتی با وجود اینکه قیمت نفت پس از یک آتشبس شکننده کاهش یافته، درس کلیدی از این درگیری دو هفتهای آن است که تبدیل شدن ایالات متحده به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان به معنای استقلال انرژی این کشور نیست.
به گفته بنیانگذار مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا، تنها یک ماه پیش، قیمت نفت حدود ۶۰ دلار در هر بشکه بود که موجب شد مدیران نفتی هشدار دهند که حتی با وجود وعده ترامپ برای «آزادسازی کامل» تولید داخلی، رونق نفت شیل آمریکا رو به پایان است. اما با آغاز تبادل موشکی در خاورمیانه در هفتههای اخیر، قیمتها به نزدیک ۸۰ دلار در هر بشکه رسید و کارشناسان پیشبینی کردند که قیمت بنزین ممکن است بین ۲۰ تا ۳۰ سنت به ازای هر گالن افزایش یابد.
بوردوف تصریح کرد: واقعیت این است که بهترین راه برای محافظت از رانندگان و کسبوکارها در برابر جهشهای اجتنابناپذیر قیمت، کاهش مصرف نفت است، نه صرفاً افزایش تولید. با این حال، برنامههای جمهوریخواهان میخواهد مشوقها و مقرراتی را حذف کند که میتوانند با محدود کردن تقاضای نفت، امنیت انرژی ایالات متحده را افزایش دهند، در حالی که مصرف نفت هر سال در این کشور در حال افزایش است.
وی یادآور شد: اگرچه در دو دهه گذشته، ایالات متحده از واردات ۶۰ درصدی نفت مورد نیاز خود به وضعیت صادرکننده خالص رسیده و انقلاب نفت شیل منافع اقتصادی و ژئوپلیتیکی فراوانی برای ایالات متحده به همراه داشته، اما استقلال انرژی یک افسانه است. قیمت نفت و بنزین همچنان در بازاری جهانی تعیین میشود. حتی اگر ایالات متحده دیگر واردکننده خالص نفت نباشد، باز هم در صورت اختلال در عرضه جهانی، قیمت بنزین در داخل آمریکا افزایش مییابد.
این تحلیلگر عنوان کرد: علاوهبر این، زمانی که چنین جهشهای قیمتی رخ میدهد، توانایی کنونی آمریکا برای تحمل این فشار اقتصادی کمتر از گذشته است. دولت بایدن پس از حمله روسیه به اوکراین، حجم بیسابقهای از ذخایر استراتژیک را آزاد کرد، با آنکه عرضه نفت روسیه در عمل مختل نشده بود.
بوردوف ادامه داد: از سوی دیگر، توانایی رشد نفت شیل آمریکا برای جبران کاهش عرضه در نقاط دیگر جهان به شدت کاهش یافته است. انتظار میرود تولید نفت امسال تقریباً بدون رشد باقی بماند، یا حتی کاهش یابد. هم به دلیل قیمتهای پایین و هم افت زمینشناسی در میدانهای شیل. طبق نظرسنجی تازهای از مرکز مالی دالاس، نزدیک به نیمی از مدیران صنعت نفت برنامه دارند که نسبت به آغاز دوره دوم ترامپ، چاههای کمتری حفاری
کنند.
وی تأکید کرد: البته صادرکننده خالص بودن به این معناست که اثرات منفی جهش قیمت نفت بر اقتصاد کلان تا حدی کاهش یافته، با این حال، کسبوکارها و مصرفکنندگان همچنان دچار شوک میشوند. این موضوع توضیح میدهد که چرا ترامپ در نخستین سخنرانی مهم خود در سال جاری، از عربستان سعودی و دیگر اعضای اوپک خواست قیمت نفت را کاهش دهند، با وجود آنکه ایالات متحده دیگر ظاهراً از واردات نفت مستقل شده
است.
به اعتقاد این کارشناس، تا زمانیکه قیمت نفت و بنزین در بازار جهانی تعیین میشود، امنیت واقعی انرژی تنها از راه کاهش مصرف حاصل میشود، نه صرفاً افزایش تولید. متأسفانه، کنگره و دولت در حال حرکت در جهت عکس هستند.
تنشها در خاورمیانه، دستکم در حال حاضر، فروکش کردهاند. در حالیکه سیاستمداران فعلا ممکن است از بابت کاهش قیمت بنزین نفس راحتی بکشند، هم کنگره و هم دولت ترامپ باید تلاش خود را دوچندان کنند تا برای بحران اجتنابناپذیر بعدی آماده شوند.