گزارش «معاریو» از شاهکار یمن در بنگوریون، «اینجا بحرانی بیسابقه شکل گرفته است»
سرویس خارجی-
یکی از مقامات رژیم آپارتاید اسرائیل به روزنامه «معاریو» گفت که، به دلیل عدم تمایل شرکتهای خارجی پس از حملات موشکی یمن به فرودگاه بنگوریون، رژیم با «بحرانی بیسابقه» و «انزوای هوایی» مواجه شده است.
چه دشمنانشان آنان را برای تحقیر «حوثیهای دمپاییپوش» بنامند، چه دوستدارانشان آنان را «صندلپوشانِ شجاع دریای سرخ» بخوانند، آنان بیتفاوت به دشمنیها و دوستیها، کارهایی کردند کارستان؛ یکی از آن کارهای کارستان در هفته پیش به وقوع پیوست: پس از حمله موشکی ارتش یمن به فرودگاه بنگوریون در تلآویو که روز یکشنبه گذشته انجام شد، بسیاری از کشورهای اروپایی از جمله سوئیس، آلمان، یونان و... و نیز کشورهای آسیایی همچون هند پرواز به مقصد تلآویو را تعلیق کردند.یک مقام رژیم آپارتاید اسرائیل به روزنامه عبریزبانِ «معاریو» گفت: «فرودگاه بنگوریون پس از تعلیق پروازهای خطوط هوائی خارجی به دلیل تهدید موشکی یمن، بحران بیسابقهای را تجربه میکند.» او با بیان اینکه حملات موشکی یمن، رژیم صهیونیستی را به مقصدی خطرناک برای پروازهای بینالمللی تبدیل کرده است، تأکید کرد: «تا زمانی که
یک تغییر اساسی امنیتی یا توافق صلح حاصل نشود، شاهد بازگشت فرودگاه به حالت عادی نخواهیم بود.» این مقام صهیونیستی همچنین اعلام کرد که اقتصاد و گردشگری به دلیل تهدیدات موشکی مداوم آسیب دیده است.
اسرائیل در نهایت خود را تنها یافت
آنطور که «ایسنا» نوشته است، «آوی اشکنازی»، نویسنده روزنامه عبری «معاریو»، در یادداشتی نوشت: آنچه از «بنیامین نتانیاهو»، نخستوزیر رژیم صهیونیستی، و «یسرائیل کاتس»، وزیر جنگ او، خواسته میشود، این است که در لحظات آتی تصمیم بگیرند. حال، آیا آن دو به ژنرال «تومر بار»، فرمانده نیروی هوایی، دستور خواهند داد ۲۰ یا ۳۰ جت جنگنده، هواپیمای سوخترسان و هواپیمای اطلاعاتی و نظارتی هوابرد را بسیج کرده و آنها را روانه آسمان یمن کند، یا ترجیح میدهند چشم خود را ببندند و از انجام این کار خودداری کنند؟ اشکنازی ادامه داد: «اسرائیل در روزهای اخیر خود را در رویارویی با انصارالله تنها یافته است، بدون آمریکاییها، بدون هیچکس دیگری. حتی ترامپ هم فهمید
که از ماجرای یمن بهطور مسالمتآمیز خارج نخواهد شد، بنابراین
ترجیح داد در زمان مناسب و به شیوهای ظریف عقبنشینی کند و اسرائیل مجبور شد با این مشکل مقابله کند.»
تحقیر تاریخی: وقتی وعده نابودی به آتشبس تبدیل شد
«پپه اسکوبار»، تحلیلگر مشهور غربی، گفت: «با یمن درگیر نشوید! کسانی که در واشنگتن هستید، لطفاً یک کتاب تاریخ بردارید و ده دقیقه مطالعه کنید. شما هرگز نمیتوانید در جنگ علیه جنگجویان یمنی پیروز شوید، همین و بس. و حالا تازه تحقیر شدهاید. یکی از بزرگترین تحقیرها در تاریخ نظامی ایالاتمتحده. آقای رئیسجمهور، این شما بودید که برای آتشبس التماس کردید و سعی کردید از جنگی که حتی به آن فکر هم نکرده بودید، فرار کنید. حالا آنها توانستهاند قدرتمندترین نیروی دریایی تاریخ جهان را وادار به عقبنشینی کنند. این فراتر از یک رویداد تاریخی است. وقتی وعده نابودی حوثیها به آتشبس و شجاع فوقالعاده خواندن آنها توسط ترامپ تبدیل شد.» در پایان گفتنی است، در تاریخ تحولات منطقه، کم نبودهاند جنبشهایی که در برابر قدرتهای بزرگ جهانی ایستادهاند، اما آنچه امروز از یمن شاهدیم، با بسیاری از نمونههای گذشته تفاوت دارد. انصارالله نهتنها توانسته است در میانه یکی از پیچیدهترین نبردهای منطقهای جایگاه خود را تثبیت کند، بلکه اکنون در قامت یک بازیگر مؤثر فرامنطقهای، معادلات ژئوپلیتیکی را دگرگون کرده است. حمله دقیق و مؤثر به فرودگاه بنگوریون که نماد امنیت و اتصال اسرائیل به جهان غرب بود، تنها یک عملیات نظامی نیست؛ این حمله در واقع اعلان حضور یمن در سطحی از بازدارندگی است که پیشتر تنها در انحصار قدرتهای بزرگ تلقی میشد. خاطره تاریخی تحقیرهای مشابه آمریکا در ویتنام، یا فرار از کابل، اکنون با نام یمن و دریای سرخ تداعی میشود؛ اینبار نه در سایه ابرقدرتی چون شوروی یا چین، بلکه با ابتکار عمل نیرویی که روزی دشمنانش آن را به سخره میگرفتند.
در این بستر، عقبنشینی آشکار واشنگتن و درماندگی رژیم آپارتاید بازتاب نوعی تغییر بنیادی در توازن قدرت است. آمریکا که همواره تلاش داشت با قدرتنمایی در آبهای آزاد پیام سلطه جهانیاش را مخابره کند، اکنون مجبور است در برابر گروهی که با سلاحهایی نهچندان پیشرفته اما با انگیزهای بینظیر میجنگند، تن به توافق و عقبنشینی دهد. حتی ترامپ، که شعارهای تند و تهدیدهای پرطمطراقی علیه مقاومت یمن میداد، با واقعیتهایی روبهرو شد که او را وادار به عقبنشینی عملی و دیپلماتیک کرد؛ آنهم در حالی که هنوز هیچ تغییر واقعی در اراده و استراتژی یمن رخ نداده است. این تحولات تنها نشانه یک شکست مقطعی نیستند؛ بلکه نشانگر شکافی تاریخی در قدرتنماییهای متعارف و نشانی است بر این واقعیت تلخ برای غرب که دیگر دوران انحصار زور و تکنولوژی در معادلات جهانی رو به پایان است. آیا جهان آماده شنیدن صدای تازهای از جنوب شبهجزیره عرب است؟