هاشم خندان

 

 

 

ابوالقاسم محمدزاده

تیم سه‌‌نفره ما در شهرک دوعیجی مشغول دیده‌بانی و خدمت به رزمندگان اسلام بودیم. در حالی‌که از سه طرف در معرض گلوله‌های دشمن بعثی بودیم و شدت آتش‌باری‌اش زیاد بود. 

باقرنیا‌، آن جوان خوش‌طبع و زنده‌دل جمع ما علاوه‌بر دیدبانی همانند یک نیروی رزمنده پیاده و خط‌نگهدار‌، با تیراندازی‌های مستمرش مانع نفوذ عراقی‌ها به خط پدافندی ما می‌شد و گاهی با شوخ‌طبعی‌هایش مانع به خواب‌رفتن نیروها. گاهی می‌گفت آخ مجروح شدم و ما سراسیمه به طرفش می‌دویدیم و خواب از سرمان می‌پرید.

وقتی می‌خواستیم دیدگاه‌مان را تحویل نیروهای نازه‌نفسی که به‌جای ما آمده بودند بدهیم‌، یک خمپاره 60 بین ما- ماشین و ‌هاشم - منفجر شد. رفتم سراغ ‌هاشم که روی زمین افتاده بود. هرچی صداش زدم: 

هاشم!‌ هاشم! پاشو... پاشو... شوخی نکن... پاشو...

اما شوخی نبود و‌ هاشم باقرنیا! جدی جدی! پرواز کرده بود و آسمانی شده بود. 

روحش شاد

موضوع: شهید‌ هاشم باقرنیا

راوی: محمد آصفی‌یزدی