پول‌پاشی دلاری در شبکه نمایش خانگی برای تخریب رقبا (اخبار ادبی و هنری)
با گسترش فعالیت سکو‌های نمایش خانگی یک بازار تخریبی در فضای رسانه، با گردش مالی بیش از چندین هزار دلار به صورت ماهیانه شکل گرفته است!
به گزارش مشرق، بررسی اعداد و محاسبات دقیق نشان می‌دهد، سفره تولید و توزیع و چرخه اقتصادی سکوها نسبت مشخصی با مخاطبان در سینما دارد. با همین حساب سرانگشتی چرخه تولید آثار نمایشی بومی در داخل کشور، سودآور نیست و نظام «سود در تولید» در لباس دیگری در شبکه نمایش خانگی به حیات خود ادامه می‌دهد. سکو‌داری در ایران حتی با احتساب کسب درآمد از طریق خرید اشتراک، تبلیغات و درآمدهای ترافیکی، پروژه سودآوری نیست. اما روند تولیدات گران شبکه نمایش خانگی با تعدد سکوها افزایش یافته است و در ۱۴۰۲ حدود بیش از ۴۴ سریال در ریل تولید قرار گرفته است! اما گزاره‌هایی عینی و اثباتی وجود دارد که دال بر امتداد «نظام سود در تولید» سینمای ایران در ساختار دیگری است.
بر اساس اطلاعات آشکار در متن تبلیغاتی آثار، حامیان تولیدات شبکه نمایش خانگی و حوزه حمایت مالی عمدتا برعهده مجموعههای اقتصادی، بانک‌ها، شرکت‌های زیرمجموعه اپراتورهای اینترنتی و اخیرا شرکت‌های بیمه و... هستند. این وابستگی در تولید به منابع اقتصادی، ابعاد رقابت‌های تخریبی را در این حوزه گسترش می‌دهد.
طبیعی است که تولیدکنندگان بهره‌مند از سرمایه منابع ذکر شده، (در عدم شفافیت مالی) در این حوزه سعی می‌کنند دسترسی به منابع ذکر شده را برای خود تسهیل کنند و بهترین راه دسترسی سریع، تخریب رسانه‌ای رقبا است. به عنوان مثال سکوی «الف» می‌تواند با ابزار رسانه‌ای گردانندگان مدیر سکوی «ب» را تخریب کند تا از این منابع اقتصادی که سکوی «الف» را حمایت می‌کند، بهره‌مند شود و در نوبت حمایت مالی قرار گیرد و سکوی رقیب را به انتهای صف حمایت هدایت کند. اتفاقی که پیش از این در سینما می‌افتاد و تهیه‌کنندگان بودجه‌خوار، همتایان خود را در اشکال مختلفی حتی با انگ‌های سیاسی و حزبی تخریب می‌کردند تا همواره در ابتدای فهرست بهره‌مندان قرار گیرند. برخی سکوها توسط مجموعههای اقتصادی حمایت می‌شوند و گزارش کار کیفی و کمی آنان مورد توجه مدیران بالادستی(صاحبان منابع مالی) قرار می‌گیرد.
در تاریکخانه شبکه نمایش خانگی، هدف کاملا وسیله را توجیه می‌کند و در فضای ضد رقابتی، سازندگان آثار و یکی از پرقدرت‌های نوظهور، در جهت دست یافتن به منابع مالی و برتر نشان دادن موقعیت خودش، پروژه تخریب رقبا را کلید زده و با ابزار رسانه آن را گسترش می‌دهد. در این پروژه مرزهای اخلاقی معنی پیدا نمی‌کند و استفاده از پوشش و ادبیات شبه امنیتی- رسانه‌ای، تبدیل به مشی تولیدکنندگان اخبار تخریبی می‌شود.
با گسترش فعالیت سکوها شنیده می‌شود این بازار تخریبی، دارای گردش مالی بیش از چندین هزار دلار به صورت ماهیانه است.
این گردش مالی با استفاده برخی از اهرم‌های فشار بیرونی، سبب می‌شود که برخی آثار با چالش تولید و حتی توزیع مجوزدار مواجه شوند و توزیع‌کنندگان این چرخه چندین هزار دلاری بتوانند محصولات رقیب را در پروسه تولید و توزیع با اشکال مواجه کنند و به پیوست آن یک عملیات رسانه‌ای تخریبی آغاز شود.