محرم در جبهه‌ها
کامران پورعباس
نهضت جاویدان حسینی سرمشق و الهام‌بخش فرهنگ جهاد و ایثار و شهادت و مقاومت در تمامی عصرها و دوران‌ها است و اقتدا به سیدالشهدا اباعبدالله الحسین(ع) و شهدای کربلا و امام سجاد(ع) و حضرت زینب کبری(س) و سایر اسرای کربلا آثار و برکات و حماسه آفرینی‌های عظیم و استثنایی و بی‌نظیری در طول تاریخ و به ویژه در جهان معاصر به ارمغان آورده است. پیروزی در جنگ تحمیلی و خلق حماسه درخشان هشت سال دفاع مقدس، پیروزی در نبرد با تکفیری‌ها و شکست و نابودی داعش و ظفرمندی‌ها و اقتدار روزافزونِ محور مقاومت در برابر استکبار جهانی و اذنابش(آمریکا و اسرائیل و دنباله‌های‌شان در منطقه) از جملۀ دستاوردهای شگفت‌انگیز و حیرت‌انگیزِ اقتدا به فرزند زهرا(س) و نهضت حسینی و مکتب عاشورا در عصر حاضر هستند.
در این گزارش جلوه‌هایی از اقتدای رزمندگان اسلام به نهضت حسینی و حال و هوای محرم در جبهه‌های نبرد در دوران دفاع مقدس و برهه جهاد با داعش را مرور می‌کنیم.
***
ادامه‌ای از نهضت جاویدان حسینی
هشت سال دفاع مقدس، پرتوی نورانی از نهضت جاویدان حسینی است و اقتدای رزمندگان اسلام به سید و سرور و سالار شهیدان و یاران کربلایی و عاشورایی‌شان به ویژه حضرت ابوالفضل العباس(ع) و حضرت علی‌اکبر(ع) و حضرت قاسم(ع) تجلی ویژه و استثنایی داشت. در این دوران، جهادگران فی سبیل الله در لبیک به ندای حسین زمان به جنگ صدام و بعثی‌ها شتافتند و کربلایی دیگر رقم زدند و یک‌بار دیگر پیروزی خون بر شمشیر را تحقق بخشیدند.
هشت سال دفاع مقدس ملت ایران و رزمندگان در امتداد نهضت عاشورا و مکتب سرخ شهادت رقم خورد.
هزاران هزار نشانه مختلف وجود دارد که دفاع مقدس را به نهضت عاشورا پیوندی عمیق می‌زند و بی‌شک جلوه‌های کربلا را در صحنه‌های مختلف آن می‌توان یافت که در اهداف، راهبردها، روش‌ها، فرهنگ، پیام‌ها و... وجوه اشتراک بسیاری با یکدیگر دارند. دفاع مقدس تجلی عینی ارزش‌های عاشورا در عصر حاضر است.
دفاع از اسلام و دین و مقدسات تا پای جان و آخرین قطره خون، عمل به فریضه حیاتی و سرنوشت‌سازِ امر به معروف و نهی از منکر، شهادت‌طلبی، گذشتن از همسر و فرزندان و مال و اموال و همه دارایی‌ها در راه تحقق اهداف الهی، تحمل مصائب و سختی‌های طاقت‌فرسا، صبر بر سختی‌ها و شهادت یاران و پشتیبانی‌ها و روحیه بخشی‌های خانواده مجاهدان از جمله مهم‌ترین جلوه‌های نهضت حسینی بود که ظهور و بروز اعلایی در دوران هشت سال دفاع مقدس داشت.
نام‌های عاشورایی در هشت سال دفاع مقدس مکرر دیده می‌شدند. نامگذاری لشکرها شامل ۱۰ سیدالشهدا، ۱۴ امام حسین(ع)، ۲۵ کربلا، ۳۱ عاشورا، ۴۱ ثارالله و ۳۲ انصارالحسین(ع) و نامگذاری تیپ‌ها شامل ۴۴ قمر بنی‌هاشم، ۵۷ ابوالفضل، ۶۱ محرم، ۱۰ محرم، ۲۷ حضرت ابوالفضل، یکم ثارالله، ۲ و ۳ عاشورا، ۷۹ اباعبدالله، ۸ محرم، ۲ کربلا و نامگذاری گردان‌ها شامل علی‌اکبر، سیدالشهدا، زهیر، قمر بنی‌هاشم، حبیب بن مظاهر، مسلم، زینب، ابوالفضل، حر، علقمه، ذوالجناح و همچنین اسامی مناطق آزادشده، محورهای عملیاتی، اسامی کاروان‌های اعزامی مانند راهیان کربلا، وارثان عاشورا و نینوایی و اسامی ۲۷ عملیات با نام یا رمز عاشورایی شامل عملیات کربلای 1 تا 10، عملیات عاشورا 1 تا 4 و سربندهایی با نوشته‌هایی از جمله «اباعبدالله»، «یا حسین»، «زائر کربلا»، «یا حسین شهید»، «یا ابوالفضل»، «یا زینب»، «مسافر کربلا»، «لبیک یا حسین»، «تا کربلا راهی نیست»، «یا زیارت یا شهادت»، «السلام علیک یا اباعبدالله»، «فدای لب تشنه حسین»، «کل ارض کربلا» و «کل یوم عاشورا» جلوه‌هایی نمادین از تمسک رزمندگان و شهدای جنگ تحمیلی به نهضت عاشوراست.
خواندن زیارت عاشورا، برپایی مراسم سوگواری برای اباعبدالله، یادآوری حماسه‌ها، ایثارها و شهادت خانواده و اصحاب اباعبدالله و تطبیق صحنه‌های جنگ با عاشورای حسینی، ویژگی اعلای رزمندگان بود.
پرچم اسلام و عاشورا در دفاع مقدس
مجاهدان اسلام و فرزندان عاشورا و پیروان مکتب حسینی در طول هشت سال دفاع مقدس به معنای واقعی کلمه عبارت معروفِ «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» را عینیت بخشیده و محقق کردند و پرچم اسلام و عاشورا را قهرمانانه به اهتزار درآوردند.
جبهه‌ها به نوعی در مسیر کربلا و رزمندگان اسلام در کاروان امام حسین(ع) و شهدای اسلام به تعبیری اصحاب آخرالزمانی سیدالشهدا(ع) بودند.
خاطرات متعددی از جلوه‌های حسینی و عاشورایی و کربلاییِ رزمندگان جنگ تحمیلی نقل گردیده است و وصیتنامه‌های شهدا نیز سرشار از ابراز ارادت به ساحت مقدس و نورانیِ امام حسین(ع) و شهدای کربلا و حضرت زینب کبری(س) و حقایق و مطالب حسینی و عاشورایی و کربلایی است.
با فرارسیدن ماه محرم و اقامه گستردۀ عزای حسینی در سرتاسر کشور، حال و هوای عاشورایی موجب افزایش اشتیاق جهاد و مبارزه در بین مردم و به ویژه جوانان می‌شد و افراد بیشتری داوطلب اعزام به جبهه‌های نبرد می‌شدند. افزایش نیروهای داوطلب و تعداد اعزام‌ها در ایام محرم از مواردی بود که در طول سال‌های جنگ تحمیلی همواره مشاهده می‌شد. به عنوان نمونه همزمان با فرارسیدن ماه محرم سال ۱۴۰۴ هجری قمری و آغاز عملیات والفجر۴ در اواخر مهرماه ۱۳۶۲، گروه‌هایی از نیروهای سپاه و بسیج از اقشار مختلف نظیر روحانیون، فرهنگیان، دانش‌آموزان، هنرجویان و... چندین گروهان شامل پرسنل، سرباز، درجه‌دار و افسر وظیفه و ده‌ها تیم پزشکی و امدادگر و تدارکاتی برای کمک به رزمندگان و همچنین نیروهایی از جهاد سازندگی و گروه‌هایی با تخصص‌های مختلف برای بازسازی مناطق جنگ‌زده، از شهرها و روستاهای مختلف کشور عازم جبهه‌ها و مناطق جنگی جنوب و غرب شدند.
محرم‌های هشت سال دفاع مقدس مبدأ تقارن‌ها و حماسه‌های مختلفی بودند. محرم سال 59، هفته سوم آبان‌ماه یعنی اوایل تجاوز عراق به میهن اسلامی‌مان بود. محرم سال60 مصادف با هفته دوم آبان‌ماه بود و در روز تاسوعا و عاشورای این سال، حماسه شکست حصر سوسنگرد رقم خورد. محرم سال 61 همزمان با هفته چهارم مهرماه بود. در این سال عملیات محرم بعد از دهه عاشورا انجام شد. محرم سال62 با هفته سوم مهرماه مصادف شد. پس از عاشورای این سال عملیات والفجر4 به اجرا درآمد. محرم سال 63 در هفته اول مهرماه بود و پس از ایام عاشورا عملیات میمک اجرا شد. محرم سال 64 با هفته آخر شهریورماه مصادف شد و بعد از محرم مقدمات عملیات والفجر8 طراحی شد. محرم سال 65 همزمان با هفته سوم شهریورماه شد. فرماندهان در این ایام مقدمات دو عملیات سرنوشت‌ساز کربلای4 و 5 را آماده کردند. محرم سال66 هفته اول شهریورماه آغاز شد و دقیقاً در روز عاشورا، با انجام پاره‌ای عملیات نامنظم با نام «فتح 10»، جبهه‌های شمالی ارتش عراق به لرزه در آمد. محرم سال 67 مصادف با هفته آخر جنگ تحمیلی بود که با مردادماه و آتش‌بس در جبهه‌های نبرد مقارن شد. با این وجود پیش از ماه محرم عملیات مرصاد آغاز شد که به شکست پیچیده‌ترین ترفند دشمن و منافقین و بازپس‌گیری شهر اسلام‌آباد غرب از دست نیروهای گروهک منافقین و دشمن منجر شد. همچنین در روزهای پایانی این ماه عملیات «دفاع سراسری» طراحی و اجرا شد.
ایام محرم در جبهه‌ها
با اینکه عزاداری حسینی در همه ایام سال با شور و حال بی‌نظیر و وصف‌ناپذیری در جبهه‌ها برگزار می‌شد، اما فرا رسیدن محرم شور و حال خاص و دیگری به جبهه‌ها می‌داد.
رایحه خوش محرم و عزاداری امام حسین(ع) همیشه در جبهه‌ها به مشام می‌رسید ولی این حال و هوا در روزهای محرم به اوج خودش می‌رسید.
حال و هوای محرم در جبهه همانند عزاداری در شهرها و حتی فراتر از آن بود. رزمندگان و عاشقان حسین(ع)، با پارچه‌های سیاه، چادرها و سنگرها و محل‌های عزاداری را سیاه‌پوش می‌کردند.
گردان‌ها و لشکرها هرکدام جداگانه دسته‌های عزاداری مخصوص به خود را تشکیل می‌دادند. ابداع نوحه و مرثیه و سبک نوحه‌خوانی در جبهه خیلی زیاد بود، سبکهای خاصی که حماسی بود و با فضای جبهه هماهنگ و سازگار بود.
برخی از رزمندگان که عقب‌تر از خط مقدم بودند، یک سنگر بزرگ را با استفاده از گونی‌های شن یا بلوک درست و از آن به عنوان حسینیه برای برپایی نماز جماعت، جشن‌ها و مراسم سوگواری ائمه اطهار(ع) استفاده می‌کردند. در جاهایی که مرکز ستاد، تیپ‌ها و لشکرها بود، معمولاً رزمندگان حسینیه بزرگی برپا می‌کردند و معاونت تبلیغات متصدی حسینیه می‌شد. رزمندگان قبل از شروع ماه محرم این مکان‌ها را با پرچم‌های سیاه و پلاکارد تزیین می‌کردند و دهه اول عاشورا و برخی اوقات تا اواخر ماه محرم و صفر در آنجا با سینه‌زنی و مداحی و سخنرانی به عزاداری می‌پرداختند.
در روزهای محرم همه چیز عاشورایی و حماسی می‌شد و سر در سنگرها بیرق امام حسین(ع) برپا می‌شد. در مقر‌های کوچک‌تر که امکان تجمع چند هزار نفره نبود، رزمندگان با دسته‌های کوچک‌تر عزاداری و مراسم ایام محرم را برگزار می‌کردند. معمولاً تمام مقرها یک مرکز صوت داشت و این مقرها با نوارهای ایام محرم به فراخور فرارسیدن ایام تاسوعا، عاشورا و... برنامه‌هایی ویژه برگزار می‌کردند. رزمندگان با نصب پرچم، پیشانی‌بند و پلاکارد در سنگرها ایام عزای سیدالشهدا(ع) را به نمایش می‌گذاشتند و نهایت بهره‌برداری را از محرم انجام می‌دادند.
در یکی از گردان‌ها در روز عاشورا در سال‌های پایانی جنگ، رزمندگانی را که دستشان قطع شده بود، به عنوان سقا همراه با مشک سقایی می‌کردند و این یک جلوه خاصی به عزاداری می‌داد.
عزای حسینی در دوران سخت اسارت
آزادگان سرافرازِ میهن اسلامی در دوران اسارت در شرایطی غیر قابل توصیف و غیرقابل تحمل، به هر نحو ممکن اقامه عزای حسینی می‌کردند. جلوه‌هایی زیبا و تابناک از این حقیقت که در خاطرات چند تن از آزادگان عزیز نقل گردیده است را مرور می‌کنیم.
در این خاطرات آمده است:
محرم در اسارت بسیار سخت می‌گذشت چرا که اجازه عزاداری و‌گریه بر مظلومیت مولایمان نداشتیم با اینکه نزدیک مزار سیدالشهدا(ع) بودیم. یک‌بار یکی از بچه‌ها شروع به نوحه‌خوانی کرد و ما که بغضی به وسعت جدایی از دوستان رزمنده خود در دل داشتیم، اشک امان‌مان نمی‌داد. در همین حال و هوا بودیم که بعثی‌ها وارد شده و هر کار کردند که مانع عزاداری ما شوند، نتوانستند چرا که ما در آن حال و هوا آماده شهادت و پیوستن به ارباب خود بودیم.
عزاداری‌های محرم با رعایت تمامی موارد چون نگهبانی دادن اجرا می‌شد چرا که در روزهای محرم دل‌های‌مان آرام و قرار نداشت. گاهی اعمال مخالف قوانین اردوگاه به قطع شدن آب برای همه اسرا ختم می‌شد و این‌جا بود که کربلایی دیگر در اردوگاه جاری می‌شد.
***
پشت پنجره‌ها نگهبان گذاشتيم و صداى نوحه هم زياد بلند نبود. هر وقت بعثی‌ها نزديک مى‌‌شدند، عزادارى قطع مىشد و بچه‌ها سر جاى خود مى‌نشستند. بعثی‌ها مى‌فهميدند که ما عزادارى مى‌کنيم حتى سينه سرخ بچه‌ها را نگاه مى‌کردند ولى مدرکى نداشتند. دو سه سال بعد چاره ديگرى انديشيدند؛ درست در ايام عاشورا و تاسوعا اعلام مى‌کردند که بايد واکسن بزنيد. چه بيماري؟ نمى‌گفتند! آنفلوانزا، شبه وبا و غيره! ميزان تزريق واکسن‌ها طورى بود که همه را براى 48 ساعت از پاى مى‌انداخت. همه تب مى‌کردند و کسى حال بلند شدن و عزادارى نداشت؛ البته عزادارى برپا مىشد، اما به علت کسالت، جمع بسيار فشرده و محدود بود.
سال‌هاى آخر، مجالس عزادارى بسيار باشکوه برپا مىشد. مداحان که در اسارت رشد خوبى هم داشتند، دلهاى غصه‌دار اسرا را به رنج‌هاى ائمه(ع) پيوند مى‌زدند و اشعار و نوحه‌هاى لطيف و نغزى در اين باب سروده مىشد.
***
بهترین عزاداری و سوگواری ما زمانی بود که آب نداشتیم، کتک می‌خوردیم و‌گریه می‌کردیم، شلاق می‌خوردیم و اشک می‌ریختیم و همه شکنجه‌ها را با ذکر و نام امام بیمار حضرت سجاد(ع) و زینب کبری(س) و دختر سه ساله اباعبدالله(ع) تحمل می‌کردیم.
در ماه محرم، در یکی از سال‌های اسارت سربازان بعثی تمام توان‌شان را به کار گرفته بودند تا مراسم عزاداری بر پا نشود و برای اینکه صدای ما به بیرون نرود، مجبور بودیم با مشت به سینه بزنیم تا صدای ما به بیرون نرود اما به گوش‌شان رسیده بود که در حال عزاداری هستیم لذا تعداد نگهبانان را زیاد کردند که ما صبرمان لبریز شد و خون‌مان به جوش آمد و با فریاد «عباس علمدار، خمینی را نگه دار»، وارد محوطه اردوگاه شدیم و حسابی شور گرفتیم و عزاداری کردیم و بعثی‌ها از ترس شورش، دست از فشارهای‌شان برداشتند.
***
شب اول محرم، اسرا در داخل آسايشگاه، بعد از فريضه نماز مغرب و عشا، اقدام به عزادارى کردند. بعثی‌ها که ظاهراً آماده چنين لحظه‌اى بودند، با بدن‌هاى برهنه و درحالت مستى با چوب و کابل و فرياد به داخل محوطه اردوگاه ريختند و با سرعت خودشان را به آسايشگاه ما (آسايشگاه پنج موصل يک) رساندند و ضمن فرا خواندن ارشد آسايشگاه، دستور داده شد که همه به ستون پنج، در داخل آسايشگاه جمع شويم. بعد از باز کردن قفل درب آهنى، به داخل آسايشگاه حمله‌ور شدند و آن چنان اسرا مظلوم و عزادار اباعبدالله را زير مشت و لگد و کابل قرار دارند که اگر عنايت خود حضرت نبود قطعاً ما تلفات زيادى مى‌داديم. بعد هم تهديد کردندکه اگر يک بار ديگر عزادارى کنيد، جيره آب و غذا را قطع مى‌کنيم.
به ناگاه به ياد اصحاب امام حسين(ع) افتاديم که به دست پدران همين‌ها در صحراى کربلا با لب تشنه به شهادت رسيدند. فردا بچه‌ها با همديگر صحبت کردند مثل اين بود که نمى‌خواستيم باور کنيم که نبايد براى سيد و سالار شهيدان عزادارى نماييم. بدون برنامه از قبل طراحى شده، همه اردوگاه تصميم گرفتند که براى شب دوم تمامى آسايشگاه‌ها بعد از فريضه نماز مغرب و عشا عزادارى نمايند تا هم عراقی‌ها نتوانند به يک آسايشگاه فشار بياورند و هم در غم شهادت اصحاب امام حسين(ع) عزادارى کرده باشيم. بعد از نماز، آسايشگاه‌ها يکى پس از ديگرى با ناله و زاري در مظلوميت هرچه تمام‌تر پسر فاطمه(س) فرياد سر دادند و اين حرکت همه‌جانبه باعث وحشت سربازان شد. فرمانده اردوگاه با تمامى سربازان وارد محوطه شدند و با سوت و فرياد اسرا را به سکوت دعوت کردند که موفق نشدند و مثل شب گذشته به دو تا از آسايشگاه‌ها حمله کردند، ولى نه تنها تاثير مثبتى نگذاشت بلکه باعث تحريک ساير اسرا شد و بالاخره بعد از نيم ساعت گريه و روضه‌خواني، مراسم به پايان رسيد.
***
مدافعان حرم شاگردان ممتاز مکتب حسینی
نبرد با داعش و تکفیری‌ها نیز پرتوی از نهضت حسینی بود و عاشورا و کربلا تجلی ناب و مستقیمی در این عرصه داشت. نخست آنکه رزمندگان محور مقاومت با عنوان پرافتخار و غرورانگیزِ «مدافعان حرم» شناخته می‌شدند و با رویکرد مبارزه با دشمنان امام حسین(ع) پای به میدان می‌گذاشتند و یکی از مهم‌ترین شعارهای‌شان هم «کلنا عباسک یا زینب» بود. اخبار و تصاویر سر بریدن‌ها و حتی سر به نیزه کردنِ شهدای مدافع حرم، خاطره عاشورا و کربلا را زنده‌تر و حقانیت مدافعان حرم در شعار ادامه راه امام حسین(ع) را به طوره ویژه اثبات میکرد. تصاویر سر بریدنِ شهید محسن حججی و سر بر نیزۀ سردار شهید حاج عبدالله اسکندری جهان را به لرزه درآورد و شمرصفتیِ تکفیری‌ها را به جهانیان ثابت کرد.
خاطرات متعددی از رضایت گرفتنِ مدافعان حرم برای اعزام به سوریه از خانواده‌های‌شان با استناد به سیرت امام حسین(ع) و حضرت زینب کبری(س) منتشر گردیده است.
جهاد در سوریه و عراق اعتقادی بود. جگر گوشه‌های زهرای اطهر(س)، امام حسین(ع) و حضرت زینب(س)، همه را در سوریه جمع کرده و همه به عشق اهل بیت(ع) در سوریه با هم متحد شدند و جنگیدند. عشق به امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) همچون خورشیدی در عراق و سوریه می‌تابید و سربازانِ سردار دل‌ها شهید حاج قاسم سلیمانی را در سراسر جبهه مقاومت همچون معجزه‌ای جمع میکرد. همین عشق بود که ایرانی، عراقی، سوری، افغانی، لبنانی و پاکستانی را در کنار یکدیگر متصل، متحد و منسجم میکرد. عشق به امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) که در بین تمام قومیت‌ها و ملیت‌ها در حد اعلا وجود داشت و همه عشق و احترام داشتند، موجبات پیوند و الفت‌شان را پدید آورد. انس و الفت و اتحادِ مدافعان حرم از قومیت‌ها و ملیت‌های گوناگون از معجزات اهل بیت(ع) بود. دفاع از اسلام و دین و مقدسات تا پای جان و آخرین قطره خون، شهادت‌طلبی، گذشتن از همسر و فرزندان به ویژه فرزندان نوزاد و خردسال و گذشتن از مال و اموال و همه دارایی‌ها در راه تحقق اهداف الهی و... همچون جنگ تحمیلی، سرلوحه اعمال مدافعان حرم آل‌الله در سوریه و عراق بود و رهاورد آن نیز پیروزی دوباره خون بر شمشیر و غلبه بر یزیدیانی بود که با افتخار تصاویر شرم‌آورِ سر بریدن‌ها و سر بریده بر نیزه کردن و کشتارهای وحشیانۀ مردم و زنان و کودکان و حمله به حرم‌های مطهر و مقبره اصحاب پیامبر اعظم(ص) از جانب خودشان را منتشر می‌کردند.
عزاداری‌ها در جوار حرم‌های اهل‌بیت(ع)
عزای حسینی و مجالس اهل بیت(ع) همچون جنگ تحمیلی، در تمام طول سال و به صورت مداوم در جبهه‌های نبرد با تکفیری‌ها برپا می‌گردید اما در ماه محرم جلوه گسترده و ویژه داشت.
در عراق، از همان زمانی که هنوز ناامنی بسیار بود و بخش وسیعی از عراق در اشغال تکفیری‌ها بود، اقامه عزای حسینی آغاز گردید و در ماه محرم و به ویژه در تاسوعا و عاشورا و اربعین با حضور میلیونی مردم(بالغ بر بیست میلیون نفر) برگزار گردیده است و سردار سلیمانی و مدافعان حرم از حشدالشعبی تا ایرانی و لبنانی و سایر قومیت‌ها و ملیت‌ها به همراه ارتش عراق، امنیت این اجتماعات عظیم حسینی را برعهده گرفتند و خود مدافعان حرم نیز همراه مردم در سطحی گسترده در گردهمایی‌های حسینی شرکت کردند و این روند و روال تاکنون تداوم یافته است و هر سال هم گسترده‌تر و پرشورتر و حیرت‌انگیزتر گردیده است به‌گونه‌ای که راهپیمایی اربعین حسینی به عنوان بزرگ‌ترین گردهمایی عالم و بشریت، بزرگ‌ترین گردهمایی سالانه جهان، طولانی‌ترین راهپیمایی جهان و بین‌المللی‌ترین رویداد مذهبی شناخته شده و عبارتِ «اربعین جهانی شد و جهانی‌تر هم خواهد شد»، بسیار معروف گردیده است.
در سوریه نیز علاوه بر مجالس اهل‌بیت(ع) و عزاداری‌های مداوم حسینی در طی سال، مدافعان حرم در ماه محرم پرشورتر و گسترده‌تر اقامه عزای حسینی می‌کردند به ویژه آنکه بسیاری از آنان به حرم حضرت زینب کبری(س) و حضرت رقیه(س) در ایام محرم دسترسی داشتند و تصاویر و کلیپ‌های زیادی از عزاداری‌های پرشور در این حرم‌های شریف منتشر گردیده است.
مدافعان حرم تحت شدیدترین حملات تروریست‌های تکفیری، به طور چشمگیری مجالس عزاداری ایام محرم را در حرم حضرت زینب(س) و برخی محله‌های دیگر دمشق برپا می‌کردند و به پرچم زدن خیابانهای سوریه می‌پرداختند.
تصاویری نیز در اوج درگیری‌ها در سوریه منتشر شد که نشان می‌داد همزمان با فرا رسیدن ماه محرم، هزاران تن از ساکنان شهرهای شیعه‌نشین و محاصره شدۀ فوعه و کفریا واقع در استان شمالی ادلب سوریه با برپایی مراسم عزاداری به استقبال آن رفتند.
خاطره زیبایی هم از عزاداری 49 اسیر در دست داعش در ماه محرم منتشر شده است.
سردار غلامعلی کفاش که پنج ماه در سوریه اسیر داعشی‌ها بوده، محرم در اسارت را این‌گونه شرح می‌دهد: محرم رسید و ما همچنان اسیر بودیم. ما در اسارت هم موفق به عزادارای برای سالار شهیدان شدیم. به ما در روز چند عدد خرما می‌دادند و چون می‌خواستیم مانند هیئت در آخر پذیرایی هم داشته باشیم، سهم خرمای روز را برای بعد از عزاداری نگه می‌داشتیم.
در آن زمان 49 نفر اسیر داعش بودند که آنها را در گروه‌های 12 نفره در اتاق‌های کوچک نگه می‌داشتند و طبق خاطرات سردار، مأموری به نام سمیر به یکی از اتاق‌ها که او مسئولش بوده، اجازه عزاداری نمی‌داده که با یک معجزه آنها هم می‌توانند عزاداری کنند.
سردار غلامعلی کفاش می‌گوید: یک روز زمان غذا دادن که معمولاً یکی دو نفر از اسرا برای گرفتن غذا می‌رفت، سمیر نمی‌گذارد کسی برود و خودش برای غذا می‌رود که به محض رسیدن به ماشین غذا با یک گلوله زخمی می‌شود و او را به بیمارستان می‌برند و آن گروه از بچه‌ها می‌توانند در محرم عزاداری کنند. چون زمستان بود و هوا هم خیلی هم سرد بود برای‌مان مقداری لباس آوردند و به من و آن فردی که نذر داشت لباس مشکی در محرم بپوشد، لباس مشکی رسید. عصرها در اتاق را می‌بستیم و یکی از بچه‌ها مداحی میکرد و ما عزاداری می‌کردیم.
نهضت حسینی، الهام‌بخش فرهنگ ایثار و مقاومت
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای می‌فرمایند:
«یک جریانی است که به رهبری حسین بن علی(سلام‌الله‌علیه) دارد در دنیا پیش می‌رود و ان‌شاءالله پیش خواهد رفت و کارگشا خواهد بود و گره‌‌های ملّت‌ها را باز خواهد کرد.»30/06/1396
نهضت جاویدان حسینی همچنان پیشتاز است و حماسه و افتخار و اقتدار می‌آفریند.
در حال حاضر محور مقاومت با اقتدا به عاشورا و با سلاح شهادت‌طلبی و به فرماندهی فرزند زهرا و فرزند حسین و پرچمدار نهضت حسینی در منطقه، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، به مبارزات ضد ظلم و استکبار ادامه می‌دهد و پدیده عظیم و بی‌نظیر و استثنایی و حیرت‌انگیزی که اکنون با آن مواجه هستیم و از بزرگ‌ترین دستاوردهای طوفان الاقصی به شمار می‌رود، اتحاد و یکپارچگی و یکرنگیِ جهان و جهانیان علیه صهیونیست‌هاست که از آن می‌توان به معجزۀ محور مقاومت تعبیر نمود.
محور مقاومت که قبلاً در موضع دفاعی بود و هرگاه مورد حمله واقع می‌شد، از خود دفاع می‌نمود و تا شکست دشمن به دفاع ادامه می‌داد، اخیراً و پس از طوفان الاقصی، در پدیده‌ای شگفت‌انگیز وارد فاز تهاجمی شده و حملات پیشدستانه در محور مقاومت آن هم مستقیم علیه آمریکا و اسرائیل کلید خورده است؛ آمریکا و اسرائیلی که تا دندان مسلح و برخوردار از انواع و اقسام تسلیحات پیشرفتۀ متعارف و غیرمعارف و هسته‌ای هستند و القای ابهت پوشالی و ادعای شکست‌ناپذیری‌شان گوش دنیا را کَر کرده بود.
به این ترتیب اهداف نهضت حسینی از همیشه زنده‌تر است و این اهداف با اقتدار و تقدیم شهدای بسیار از جانب محور مقاومت در حال دنبال شدن هستند و زمینه‌سازی ظهور به صورت مؤثر و عملیاتی تحقق یافته است.
در عرصه عزاداری محرم نیز باید گفت که در حال حاضر عاشورا وسعتي به گستره كره زمين دارد و در جاي جاي اين كره خاكي با فرا رسيدن ماه محرم آيين‌هاي عزاداري برگزار مي‌شود و هركس عشق و ارادت خود به امام حسين(ع) و ياران باوفايش را به گونه‌اي ابراز مي‌كند.
هر ساله با فرا رسیدن ماه محرم، تمام یا اکثر کشورهای جهان شاهد برگزاری مراسم عزاداری حسینی توسط دوستداران اهل‌بیت(ع) هستند. در کشورهای مسلمان و به ویژه مناطقی که شیعه‌نشین هستند، عزاداری‌ها بسیار گسترده و پرشور هستند و در کشورهای غیرمسلمان حتی در اروپا و آمریکا، مراسم عزاداری توسط شیعیان مهاجر و مسلمانان بومی برگزار می‌شود و سال به سال بر شکوه آن افزوده می‌شود. البته تصاویر متعددی هم از شرکت غیرمسلمانان در ابراز ارادت به سید و سرور و سالار شهیدان، حسینِ فاطمه، هر سال مخابره می‌شود. برگزاری هر یک از آیین‌های عزاداری که متناسب با فرهنگ و سنت مسلمانانِ هر کشور در سوگ سرور و سالار شهیدان برگزار می‌شود، همگی حکایت از آن دارند که نهضت و قیام حسینی بر پایه حق و حقیقت استوار است و تا ابد فریاد خونخواهی از امام حسین(ع) و رسوا کردن ظالمان و حاکمان ستم‌پیشه و یزیدیانِ شمرصفت همزمان با ماه محرم در سراسر دنیا طنین‌انداز خواهد شد. ان شاء‌الله مبارزات و فعالیت‌های حسینی و عاشورایی و کربلایی، زمینه‌ساز ظهور فرزند زهرا و منتقم خون حسین، حضرت صاحب‌الزمان(عج)، گردد و ان‌شاءالله هرچه زودتر شاهد برپایی حکومت مهدوی باشیم.