هرچند به‌نظر می‌رسد خاطره کلکسیون دروغ‌پردازی برخی اعضای دولت اعتدال به موضوعات و تبعاً مسئولان اقتصادی محدود باشد اما دروغ‌های هفته قبل ظریف درباره شاخص‌های کلان اقتصادی در دوره پسابرجام، بار دیگر خاطره خلاف‌گویی‌های دولت روحانی را زنده کرد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهم‌ترین و اصلی‌ترین شعار مسعود پزشکیان، این است که می‌خواهد دولت راستگویان را سر کار بیاورد اما کسانی را اطراف خود جمع کرده است که در دولت‌های گذشته به‌ویژه دولت یازدهم و دوازدهم بانیان دروغ‌گویی در کشور بودند.  شاید اغراق نباشد که بگوییم، «دروغ‌گویی مسئولان» را همین چهره‌ها از دولت کارگزاران و اصلاحات در سال‌های 69 تا 83 در کشور پایه‌گذاری کردند.

نگاهی به کارنامه دولت یازدهم و دوازدهم نشان می‌دهد عملکرد هشت ساله دولت حسن روحانی خالی از «بی‌صداقتی» و تلاش برای «دادن آدرس دروغ» به جامعه نبوده است و مثال‌های متعددی در این خصوص می‌توان مطرح کرد.

از سالم بودن بنزین پتروشیمی که در همان روزهای نخست دولت اعتدال به ‌دروغ اعلام شد ناسالم است، ماجرای دروغ سه‌هزارنفری بورسیه‌ها، فیش‌های نجومی که حتی با دروغ هم قابل انکار نبود تا ماجرای لغو تحریم‌ها که «تقریباً هیچ» حرف راستی نداشت و آزادسازی قیمت بنزین در آبان 98 و موضوعات کلان اقتصادی مثل کنترل تورم و رکود همه به کلکسیون دروغ‌پردازی دولت اعتدال که امروز دور آقای پزشکیان را گرفته‌اند، تبدیل شد.

تقریباً طیفی گسترده از وزرای دولت‌های یازدهم و دوازدهم در این آشفته‌بازار دروغ سهیم بودند.

 هرچند به‌نظر می‌رسد عمده این گزاره‌های دروغ باید محدود به موضوعات اقتصادی باشد اما بررسی مواضع برخی چهره‌های غیراقتصادی مثل محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه دولت اعتدال نشان می‌دهد برای بررسی این کلکسیون دروغ باید به سال‌های دهه تاریک 90 مراجعه کنیم.

نمودارهای ناقص ظریف

 یادآور بانیان دولت دروغ

اواخر خرداد ماه امسال بود که پزشکیان، به‌همراه محمدجواد ظریف از سه نمودار اقتصادی برای توجیه وضعیت شاخص‌های اقتصادی در دوره برجام و چالش‌های به‌وجودآمده بعد آن استفاده کردند که حواشی‌ای را در فضای مجازی و افکار عمومی به ‌همراه داشت.

اولین نکته‌ای که در نمودارهای وزیر امور خارجه دولت یازدهم و دوازدهم نهفته بود، حذف آمار سال‌های 1400 به بعد بود.

 به‌عنوان مثال در نموداری که محمدجواد ظریف درخصوص فروش نفت نشان داد، میزان فروش نفت از سال‌های 2006 تا سال 2020 وجود داشت. این در حالی است که طبق آمار رسمی در سال‌های 2020 (1400) به بعد و در دولت سیزدهم میزان فروش نفت چه از لحاظ وزنی و چه از لحاظ ارزی رکوردهای کم‌نظیری را از خود ثبت کرد که به‌نظر می‌رسد تعمداً از آوردن این آمارها در نمودار خودداری شده است.

لازم به ذکر است در شرایطی در سه سال اخیر، فروش نفت ایران افزایش بسیار چشمگیری داشته است که به‌اعتقاد برخی از صاحب‌نظران فروش نفت در این دوره حتی از سال‌های برجامی نیز فراتر رفته است.

 این در حالی است که به‌گفته خود ظریف از حجم تحریم‌ها در سال‌های اخیر نه‌تنها کاسته نشده، بلکه به آن‌ها افزوده نیز شده است.

 سانسور آمارهای رشد اقتصادی

 دولت سیزدهم 

دیگر نکته‌ای که در نمودارهای مورد استناد محمدجواد ظریف در گفت‌وگوی سیاسی 29 خرداد 1403 وجود داشت، حذف آمارهای رشد اقتصادی سال‌های 1400 به بعد (دولت سیزدهم) بود.

رشد اقتصادی کشور در سال‌های 1400 تا 1402، به‌ترتیب چهار و هفت دهم، سه و هشت دهم و پنج و هفت دهم بوده و این در حالی است که در نمودارهای ارائه‌شده در آن روز توسط ظریف، جای خالی این اعداد کاملاً مشهود بود.

به‌نظر می‌رسد اگر نمودارهای مورد استناد ظریف، نمودارهای کامل‌تری بود، طبیعتاً برداشت‌های دیگری از آن‌ها صورت می‌گرفت که اتفاقاً نشان‌دهنده امکان تحقق رشدهای اقتصادی قابل‌توجه، بدون وجود برجام است. ادعایی که دقیقاً وزیر اسبق امور خارجه سعی در وارونه نشان‌دادن آن داشت.

 افزایش ۳ برابری درآمدهای نفتی

 در دولت سیزدهم

به گزارش ایرنا، طبق آمار وزارت نفت، تولید نفت ایران از دو میلیون و ۱۰۷ هزار بشکه در سال ۱۴۰۰ به سه‌ میلیون و ۵۷۰ هزار در سال ۱۴۰۳ رسیده و این به معنای افزایش ۶۰ درصدی تولید نفت خام است.

رشد اقتصادی گروه نفت نیز طبق روایت مرکز آمار در سال ۱۴۰۲ به 20 و سه دهم درصد رسید. در حالی که این عدد در سال ۱۳۹۸ برابر با منفی ۳۵ درصد بود.

در حوزه صادرات LPG (گاز مایع) نیز صدور 

سه میلیون و 200 هزار تنی این محصول در سال ۱۳۹۹ به شش میلیون و 500 هزار تن در سال ۱۴۰۲ رسید.

در حوزه ارزش صادراتی نفت‌خام و میعانات گازی نیز دولت سیزدهم توانست درآمد خود را در این حوزه از 9 میلیارد و 800 میلیون دلار به ۳۶ میلیارد دلار افزایش دهد.