در جنگ جمل شخصی به نام «حارث ابن حوت» با توجه به فضای حاکم و قرار گرفتن مجاهدانی از صدر اسلام در برابر علی(ع) خدمت آن حضرت آمد و گفت: گمان می‌کنی که من اصحاب جمل (طلحه و زبیر و عاشیه و پیروان‌شان) را گمراه می‌دانم؟! امام علی(ع) فرمود: حارث! تو کوتاه‌بینانه نگریستی، نه عمیق و زیرکانه و سرگردان ماندی. تو حق را (ملاک‌های آن را) نشناخته‌ای تا بدانی اهل حق چه کسانی هستند و باطل را (ملاک‌های آن را) نشناخته‌ای تا پیروانش را بشناسی! حارث بعد از شنیدن این سخنان گفت: پس من مانند سعید ابن مالک و عبدالله ابن عمر بی‌طرف خواهم ماند! امام فرمود: آن دو نه حق را یاری کردند و نه باطل را خوار ساختند (افرادی خنثی بودند و هیچ تاثیر اجتماعی مثبت و منفی نداشتند).(1)

____________________

1- نهج‌البلاغه صبحی صالح، ص521