امیدوارکننده و هشداردهنده(نکته ورزشی)
سید سعید مدنی
چندی قبل به بهانه صحبت‌های وزیر ورزش در نشست با کمیته پارالمپیک و با استناد به حرفهای ایشان، درباره «وظایفی که به آن عمل نمی‌شود» نوشتیم، وظایفی که به اعتراف مسئولان دیروز و امروز، بیش از هرکسی برعهده مدیران و متولیان ورزش است. آنچه که بیشتر و پیشتر از زبان مسئولان ورزش شنیدیم، حرف زدن در مورد وظایف و وعده عمل به آنهاست اما چیزی که کمتر دیده شده- و یا اصلا به چشم نیامده- «عمل» به آن وظایف و تحقق وعده‌هاست.
بماند که «خلف وعده» چقدر در کتاب آسمانی و از سوی راهبران راستین آئین محمدی(ص) نهی و تقبیح شده است. چنان‌که بارها نوشته‌ایم و دیگر دلسوزان هم گفته و تاکید کرده‌اند، ورزش ما برای حل مشکلات و برداشتن موانع و استفاده از داشته‌های ذاتی و سرمایه‌های خدادادی و حرکت روان در مسیر تحول و پیشرفت و قوی شدن، بیش از هر چیز نیازمند «عمل و اقدام» مدبرانه و جهادی است. وزیر ورزش در همین صحبت‌های اخیر خود بر لزوم توجه و بها دادن به مسائل فرهنگی و حاکم کردن ارزش‌های اخلاقی و همچنین ضرورت برنامه‌ریزی برای حضور هرچه بهتر و قوی‌تر در میادین آینده- مثل المپیک یا بازی‌های آسیایی- تاکید کرد.
ایشان و سایر مسئولان چهار، پنج ماه پیش بعد از پایان گرفتن بازی‌های آسیایی (گوانگژو) جملگی از لزوم ایجاد تغییرات و اصلاحات در ورزش سخن گفتند اما فعلا که اتفاقی نیفتاده و همه چیز درباره تغییر و اصلاح به همان «حرف» و «سخن» منحصر شده است. مگر آقایان در اتاق‌های مثلا فکر خود به ارزیابی عملکرد کاروان و رشته‌های ورزشی و ورزشکاران ننشستند و رشته‌های ورزشی را از حیث کارکرد و کارنامه در آن بازی‌ها به سه گروه تقسیم نکرده و این تقسیم‌بندی را در رسانه‌ها اعلام نکردند؟ خب، حالا می‌پرسیم بعد از آن چه اتفاقی افتاد؟ چه پاداشی به فدراسیون‌های موفق داده شد و چه برخورد تنبیهی با فدراسیون‌های ناموفق صورت گرفت؟ پاسخ، چیزی جز «هیچ» نیست تا این نتیجه عاید شود که کماکان در ورزش ما تفاوتی میان «دوغ» و «دوشاب» وجود ندارد و فرقی نمی‌کند که شما فدراسیونی موفق و مدیری پرتلاش و خدمتگزار باشید و یا فدراسیونی ناموفق و مدیری رفوزه که از مدیریت، جاه‌طلبی و خودکامگی و سفر خارجی رفتن را یاد گرفته است!
مسئولان و مدیران ارشد به همه با یک چشم نگاه و به یک شیوه رفتار می‌کنند. گفتیم تا بوده چنین بوده اما انتظار می‌رود که در دوره فعلی (که رئیس‌جمهور بارها اعلام کرده به دنبال تحول است و مدیر و وزیر خسته و غیرتحول‌خواه در دولت او جایی نخواهند داشت) مدیریت ورزش، شخص آقای وزیر و همکاران ایشان از این حیث تحولی در کاروبار ورزش ایجاد کنند و رویه‌ها را تغییر دهند و اصلاح کنند. واقعا وقت آن است که بیش از این فرصت‌سوزی نکنیم و با حرف و سخن و وعده‌های بی‌عمل، عمر و سرمایه‌ها و احساسات و علایق و انتظارات دوستداران پرشمار ورزش (که به وسعت یک ملت و کشور بزرگ هستند) را هدر ندهیم.
آنچه ورزش ما برای تعالی و پیشرفت و فتح جایگاه‌های بزرگ‌تر و بالاتر- که حق ورزش مستعد و جوانان برومند و باغیرت و پرانگیزه ماست- نیاز دارد، «اقدام مدبرانه و مبتکرانه» است. روزمرگی و رضایت دادن به آنچه که هست و همینه که هست و... پر پرواز این ورزش را بسته است. بر مسئولان ورزش است که متعهدانه و مرد و مردانه به دنبال ایفای نقش و مسئولیتی که برعهده گرفته‌اند باشند و با تعارفات و تشریفات، فرصت‌ها را بر باد ندهند. بارها نوشته‌ایم و باز هم می‌نویسیم که در ورزش ما کارهای انجام نشده و مشکلات حل نشده بسیاری وجود دارد که حل شدن هر یک از آنها می‌تواند سنگ و مانعی را از سر راه بردارد. البته برداشتن این موانع، سخت و حتی خطرآفرین است. عده‌ای به خاطر حل نشدن این مشکلات بساط مفتخوری و استفاده نامشروع از مواهب ورزش به راه انداخته‌اند، به طوری که حالا دیگر این منافع نامشروع را حق خود می‌دانند و مقابل هر اصلاحگری، با ابزاری که خاصه در برخی از رسانه‌ها دارند، قد علم می‌کنند وهو و جنجال راه می‌اندازند و... اما اگر قرار بر اصلاح و ایجاد تحول در ورزش باشد، باید این خطرات را به جان خرید و به جنگ مشکلات و مشکل‌سازان رفت. خوشبختانه با تغییراتی که چند ماه پیش در سطح وزارت ورزش اتفاق افتاد بر همگان ثابت شد که دولت در ایجاد تحول، جدی است و مدیرانی را که به هر دلیل از این کار طفره می‌روند، تحمل نمی‌کند.
چند روز پیش معاون اجرائی رئیس‌جمهور در جریان بازدید از فدراسیون کشتی حرفی امیدوارکننده برای مردم و جامعه ورزش و هشداردهنده برای مسئولان ریز و درشت زد. ایشان گفت: «دولت به تعالی ورزش کشور توجه ویژه دارد و رئیس‌جمهور شخصا پیگیر خیلی از مسائل جامعه بزرگ ورزش است.» امیدواریم مسئولان و مدیران ورزش، از آقای وزیر گرفته تا دیگران، این پیام هشدارگونه را جدی بگیرند...