فوتبال و پیوند ملت‌ها
* حمید ترابپورخبرنگار اعزامی به قطر
دوحه با حال و هوای فوتبالی‌اش در حالی جام ملت‌های آسیا را پشت سر می‌گذارد که تیم ملی کشورمان پس از روز عجیب خود مقابل سوریه، به مصاف ژاپن رفت؛ مسابقه‌ای که از دید هواداران فوتبال، «فینال زودرس» محسوب می‌شد.
هوای نسبتا گرم مرکز قطر در دو روز اول حضور ما، ناگهان تغییری محسوس کرد و وزش بادهای سرد سبب شد مردم و هواداران کشورهای مختلف با پوششی متفاوت در سطح شهر حاضر
شوند.
متروی شهر برای هوادارانی که بلیت مسابقات را در اختیار دارند در روز بازی رایگان است و همین موضوع به سهولت تردد آنها منجر شده است.
برخلاف روزهای برگزاری جام جهانی، سطح شهر چندان رنگ و بوی فوتبالی ندارد اما در مراکزی معروف همچون خیابان «سوق واقف» فضا کاملا فوتبالی است.
هواداران تیم‌های باقیمانده در جام، شب‌ها با حضور در این منطقه واقع در «مشیرب» به کری خوانی و ایجاد کارناوال‌های مختلف مشغول هستند.
شب قبل از دیدار اردن و تاجیکستان، هواداران اردنی با اتحادی که میان خود و طرفداران چند کشور عربی ایجاد کردند، «سوق واقف» را روی سرشان گذاشتند و در میان همهمه فوتبالی، برخی از اشعار غیر ورزشی نیز به گوش می‌رسید.
«صُوتَ الباروت، لَن تِنساها الرَضْویه»
«لا تَحسَب الصَاغَرا، هذولِ اُلاردُنیه»
«صدای فشنگ را فراموش نمی‌کنند مردم رضویه (الرضویه، نام قدیم اردن)»
«کوچولوها رو حساب نکن، چون این اسمش اردنه»
این شعارها گوش حاضران در منطقه و توریست‌هایی که برای غذا خوردن آمده بودند را پر کرده بود.
اما در این میان، شور و حال هواداران ایرانی حاضر در ورزشگاه کوچک و ده هزار نفری «عبدالله بن‌خلیفه» متفاوت بود. برخلاف مسابقاتی که در کشورمان برگزار می‌شود و تماشاگران باید ساعت‌ها زودتر راهی ورزشگاه شوند، تا یک ساعت مانده به دیدار ایران و سوریه سکوهای خالی خودنمایی می‌کرد.
سوری‌ها با آنکه تنها یک سوم ورزشگاه را در اختیار داشتند اما با شور و حرارت خاصی تیم‌شان را تشویق می‌کردند، به خصوص پس از گل تساوی و سپس اخراج مهدی طارمی. در این‌جا بود که تماشاگران ایرانی نشسته در چهار گوشه ورزشگاه ضمن اتحادی مثال زدنی جو وحشتناکی را علیه سوریه ایجاد کردند تا در روزی که از نظر فنی پرانتقاد ظاهر شدیم و خودمان بازی برده را به جهنم مبدل کردیم، هجمه ایرانی‌های حاضر در ورزشگاه مثل بنزین سبزی عمل کند و سوری‌هایی را که در وقت‌های اضافه با افت بدنی رو‌به‌رو شده بودند، به ضیافت پنالتی‌ها سوق دهیم و...
نکته مهم در خلال این رقابت‌ها اجتناب هواداران اغلب تیم‌ها از ایجاد چالش بود تا پیام پیوند ملت‌ها در این جام نمایش داده شود، به شکلی که تعدادی از هواداران ایرانی در پایان بازی با سوریه، تماشاگران تیم مقابل را دلداری دادند.
عبور از گذرگاه سخت سوریه، تیم ملی را به بزنگاه ژاپن کشاند و با توجه به مصدومیت چند بازیکن و محرومیت مهدی طارمی، آنچه کلید واژه ما برای مصاف با «سامورایی‌ها» شد، بحث «روحی» تیم بود و در این میان هر کس به فراخور شرایط خود در این مسیر گام برداشت؛ حتی چهره‌ای چون «محمد بنا» از جامعه کشتی که با ارسال پیامی روحیه بخش از تهران به «امیر قلعه‌نویی» برای او نوشت: «تو می‌توانی مربی ایرانی را سربلند کنی. در این سال‌ها، از این بازی مهم‌تر نداشته‌ایم و پیروزی، خوشحالی را به دل مردم که تشنه شادی هستند، می‌آورد. شعار ما: فقط برای مردم و شادی آنها ببرید، بچه‌ها.
امید داریم پیروزشویم ولی امید، شروع حرکت است و باید در زمین با یک جنگ حساب شده، تبدیل شود به واقعیت. بچه‌های ما اگر ذهنیت برنده داشته باشند، پیروز می‌شوند.»
دیدار بزرگ در ورزشگاه «اجوکیشن سیتی» با ظرفیت 50 هزار نفر برگزار شد.
اهدای پیراهن و پرچم به ایرانیان، سکوهای یکدستی را به نمایش گذاشته بود و ژاپنی‌ها نیز به سبک و سیاق معروف خود، نمایشگر جامعه هواداری‌شان بودند.
این ورزشگاه که در آن فلسطین و امارات را شکست داده بودیم، برای تیم و هواداران ما آشنا بود.
در جنبه رسانه‌ای، برگزارکنندگان به رعایت قواعد، به شدت پایبند بودند و سختگیری آنان دامن سه خبرنگار و عکاس ایرانی را گرفت و کارت‌هایشان باطل شد.
بازی بزرگ روز گذشته همه توجهات را به خود جلب کرده بود و پرسش خبرنگاران خارجی به چگونگی پر کردن خلا مهدی طارمی مربوط می‌شد.
پرونده سامورایی‌ها را بستیم
دیدار ایران و ژاپن با حواشی جالب خود در ورزشگاه اجوکیشن سیتی آغاز شد. جو ورزشگاه با توجه به حضور پرشمار ایرانی‌ها به نفع تیم ما بود.
امیر قلعه‌نویی تیمش را با چند تغییر روانه میدان کرد که مهم‌ترین آنها حضور میلاد محمدی در سمت چپ خط دفاعی بود. استفاده از ابراهیمی در کنار عزت‌اللهی نشان می‌داد که به دنبال بستن عمق دفاع خود هستیم و بازی با تک مهاجم گویای دل بستن به ضدحملات بود با این حال در نیمه نخست تنها روی یک موقعیت جدی ژاپنی‌ها دروازه مان باز شد.
در نیمه دوم تماشاگران ایرانی ناامید نشده و یکپارچه به تشویق تیم ملی پرداختند و از آن سو ملی‌پوشان کشورمان با هدف قرار دادن عمق دفاع ژاپن خطرساز شدند و محبی روی پاس عالی سردار گلزنی کرد.
پس از این گل تماشاگران ژاپنی بهت زده در سکوت فرو رفتند و در مقابل ایرانی‌ها ورزشگاه را روی سرشان گرفتند.
بازیکنان ما پس از گل تساوی بازی را به بهترین شکل ممکن دنبال کردند و بارها تا مرز گلزنی پیش رفتند.
قلعه‌نویی در این 90 دقیقه دست به تعویض نزد.
مرز انفجار بازی و ورزشگاه 3+90 بود جایی که داور خطای روی کنعانی‌زادگان را پنالتی گرفت تا یوزها مقابل چشم پرشورهای ایرانی با شلیک جهانبخش پرونده سامورایی‌ها را ببندند.