شهید جمال عیدی‌زاده:
کمتر از گل گفتن به مادر هم ناسپاسی است (حدیث دشت عشق)
سرباز شهید جمال عیدی‌زاده، سوم مرداد سال 1344 در شهرستان اهواز چشم به‌جهان گشود و در دوران جوانی به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. پس از حضور در جبهه، يكم اسفند سال 1364، در ايستگاه حسينيه انديمشک بر اثر اصابت تركش به سينه و دست در سن 20 سالگی شهد شیرین شهادت را نوشید و پیکر پاکش در قطعه یک گلزار شهدای اهواز آرام گرفت. شهید جمال عیدی‌زاده در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «مادر جان اگر غرور جوانى بر من مسلط گشته و به تو كمتر از گل گفته‌ام مرا ببخش كه حتى گل گفتن هم به شما نا سپاسى است. مادر جان در نمازهاى شبت مرا دعا كن، دعا كن كه پسرت شهید شود، دعا كن كه این افتخار كه نصیب حضرت زینب(س) شده، نصیب تو هم بشود. مادر جان دعاى خیرت را براى امام عزیزمان و تمامى علماى اسلام و رزمندگان و سلحشوران بى‌نام امام زمان(ع) دریغ مكن. مادر جان اگر جسد مرا برایت آوردند یادى از شهداى كربلا بكن و‌گریه سر نده و بدان كه گریه كردن براى كسى است كه شكست خورده است نه براى ما كه با شهادتمان افتخار ابدى را هم در آن جهان و هم براى ملت عزیزمان نثار كرده‌ایم. پدر جان كه تو همچون درختى تنومند سایه‌ات را بر خانه گسترده‌اى و طورى بر ما پدری كرده‌اى كه هیچ‌گونه مشكلی در زندگى نداشتم و من باید خدا را به خاطر داشتن چنین پدرى هزاران بار سپاس بگویم. پدر جان اگر در حق شما كوتاهى كردم حالا دیگر دستم از دنیا كوتاه شده از شما مى‌خواهم كه همچون گذشته در حقم پدرى كنى و حلالم نمایید.»