سرویس سیاسی-

روزنامه شرق در مطلبی به نقل از روحانی نوشت: «ما تحت فشار بودیم که هیچ واکسن خارجی خریداری نکنیم و می‌گفتند به‌زودی ۵۰ میلیون دوز واکسن داخلی تحویل داده خواهد شد؛ در‌حالی‌که ما به ۱۸۰ میلیون دوز واکسن برای واکسیناسیون مردم احتیاج داشتیم و اصرار کردیم که باید خرید از خارج انجام شود.» در ادامه این مطلب آمده است: «اگر می‌گذاشتند در اسفند ۹۹ یا حداکثر فروردین ۱۴۰۰ برجام اجرائی می‌شد. آقای عراقچی مذاکراتی انجام داد که در گزارش وزارت خارجه به مجلس در ۲۱ تیر ۱۴۰۰ ابعاد آن توضیح داده شده است. البته مصوبه مجلس در ۱۱ آذر ۱۳۹۹ مانع اصلی بود.»

رئیس‌جمهور سابق افزود: «اگر برجام در اوایل سال ۱۴۰۰ اجرائی می‌شد، دست‌کم در طول سه سال حدود ۲۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی نصیب کشور می‌شد و به جای شش میلیارد دلار کره جنوبی هم هفت میلیارد دلار به صورت منبع کاملا آزاد در اختیار ایران قرار می‌گرفت؛ لتأخیر آفات.»

بعد از گذشت دو سال از دولت قبلی، شاهد اظهاراتی در خصوص اتفاقات آن سال‌ها هستیم. اتفاقات و مسائلی که بعد از دو سال مطرح می‌شود. شاید فرصت گفته شدن این اظهارات در آن زمان نبوده یا شاید هم خبرهایی که الان از واکسن مطرح می‌شود دیر به گوششان رسیده؛ البته برای دولتی که صبح جمعه اتفاقات و مسائل کشور را مطلع می‌شد بعید نیست! از طرفی در دولت گذشته بود که روحانی با بیان اینکه «واکسن که سوهان قم نیست!» کمبود واکسن را توجیه کرد. در ابتدا باید اظهارات گذشته را ببینند و بعد از آن صحبت از محدودیت کنند. مدعیان اصلاحات در حالی موضوع برجام را مطرح می‌کنند که یک‌بار آن‌را پیش برده و گاف دادند. گافی که اجازه بی‌تعهدی آمریکا را نسبت به برجام توجیه می‌کرد و همان دولت یک کلام نتوانست از آن جلوگیری کند. برجامی که دولت قبل، امضای کری را تضمینی برایش می‌دانستند. وعده‌های رؤیایی و پول‌های کلانی که برجام باید به مردم می‌داد اما حتی حق آنها (پول‌های بلوکه شده در کره جنوبی) را هم زنده نکرد.

پول بلوکه شده‌ای که در کره جنوبی بود، برقراری دیپلماسی، ارتباط و تجارت با دیگر کشورها همه بدون برجام انجام شد. بدون رؤیاپردازی و وعده‌های توخالی!