سرویس ورزشی-
29 سال پیش در بازی‌های آسیایی که به میزبانی کشور ژاپن و شهر مصیبت‌دیده از جنایات جنگ دوم جهانی یعنی هیروشیما- که البته در زمان رقابت‌ها آباد و بانشاط بود- برگزار شد، والیبال ایران هم شرکت داشت. تیم ایران در آن مقطع جزو تیم‌های درجه 2 قاره بود و با تیم‌هایی مثل مغولستان و قزاقستان و اگر حافظه‌مان درست یاری کند با تیم پاکستان در یک گروه قرار داشت. در همان زمان مسابقات والیبال قهرمانی جهان هم به میزبانی کشوری اروپایی در جریان بود و تیم‌های درجه اول آسیا یعنی ژاپن و کره‌جنوبی و چین در آن بازی‌ها حضور داشتند و برای کسب عناوین جهانی رقابت می‌کردند.
وقتی مرحله مقدماتی والیبال بازی‌های آسیایی به پایان می‌رسید، آن وقت تازه درجه اول‌های آسیا به مسابقات جهانی برمی‌گشتند و مرحله نهائی بازی‌ها شروع می‌شد. خاطرمان هست که بعضی از مسابقات مقدماتی والیبال را در کنار مرحوم حاج آقا یزدانی‌خرم، رئیس وقت فدراسیون والیبال و برخی از همکاران ایشان مثل آقای کاوه سرحدی به تماشا می‌نشستیم...
در حین تماشای بازی‌ها، حاج آقا گاهی درباره برنامه‌های والیبال و آینده این رشته (البته با احتیاط) حرف می‌زد. تیم ملی والیبال با غلبه بر حریفان- آن هم با اقتدار- به مرحله نهائی راه پیدا کرد اما در مصاف با غول‌های آسیا، به‌اصطلاح «کم» آورد و مقام و سکویی را تصاحب نکرد.
امسال بعد از نزدیک به 30 سال والیبال ایران در بازی‌های آسیایی با شکست دادن میزبان‌، قهرمان می‌شود و اولین مدال طلا را به نام کاروان ورزش کشورمان ضرب می‌زند. همه می‌دانیم و خوب اطلاع داریم که این پیروزی و مقام در این دوره و به شکل غیرمنتظره به دست نیامده و اینک نزدیک به سه دهه است که والیبال ایران در مسیر صعودی و رو به جلو با ریتم و آهنگی توقف‌ناپذیر در حرکت است. البته در این میان افت‌وخیزها و حتی باخت‌ها و ناکامی‌هایی هم وجود دارد، مثل آنچه که در لیگ جهانی والیبال برای تیم ما اتفاق افتاد یا شروع نومید‌کننده در انتخابی المپیک. این افت‌وخیزها در طبیعت ورزش است و برای قوی‌ترین تیم‌ها هم می‌تواند و حتما اتفاق می‌افتد.
حالا بعد از سی سال ایران جزو برترین‌های والیبال دنیا به حساب می‌آید. اکنون بر همگان ثابت‌شده که زمزمه‌های آن زمان حاجی یزدانی‌، برای توجیه و صرفا حرفی برای گفتن نبوده و او واقعا برای والیبال و پایه‌گذاری آینده‌ای روشن برنامه کارساز و تدبیر گره‌گشا داشته است. حالا خیلی وقت است که با استناد به والیبال می‌توانیم این حرف بدیهی و اثبات‌شده را- که متاسفانه بعضی آن را نمی‌فهمند یا خودشان را به نفهمیدن می‌زنند- تکرار و بر آن تاکید کنیم که ظرفیت‌های بالقوه وقتی شکوفا شده و به فعلیت درمی‌آیند‌، امکانات و داشته‌های مادی وقتی به شکل صحیح و بهینه در خدمت ورزش و مطالبات مردمی قرار می‌گیرند و بالاخره استعداد و سرمایه‌های انسانی زمانی پرورش و رشد می‌یابند و افتخارآفرین می‌شوند که به درستی و به معنای واقعی کلمه‌، «مدیریت» شوند.