فرانسه از جان سوریه چه می‌خواهد؟ (نگاه)
امین الاسلام تهرانی
آمریکا در طول سالیان متمادی مدعی مبارزه با تروریسم بوده و با این ادعا در امور داخلی بسیاری از کشورها مداخله کرده، به چند کشور حمله کرده و پایگاههایی را در برخی کشورها ایجاد کرده است. امّا اسناد و شواهد معتبر و فراوانی که تاکنون منتشر شده‌اند ابعادی دیگر از اقدامات آمریکا را افشا می‌کنند. آمریکا در سال‌های اخیر همواره مدعی مبارزه با گروه تروریستی داعش در کشورهای خاورمیانه بوده و حتی ائتلاف موسوم به «ائتلاف بینالمللی علیه داعش» را نیز در عراق و سوریه به راه‌انداخت. اما واقعیت ماجرا چیز دیگری را نشان میدهد و گزارش‌های میدانی و اسناد و مدارک نشان از همراهی کامل آمریکا با تروریسم و گروه تروریست داعش است. برای مثال، نیروهای اشغالگر آمریکایی در منطقه «التنف» حمایت لجستیکی و نظامی زیادی از تروریست‌های داعش می‌کنند و این حمایت‌ها از طریق جاده‌های خاکی که صحراهای «رقه و حماه» را به هم متصل می‌کند، به عناصر تروریست می‌رسد. اما آمریکا نمادِ اصلیِ حمایتِ غرب از تروریست‌های تکفیری در غرب آسیا است و دیگر کشورهای غربی نیز در این صف شریک آمریکا هستند. فرانسه یکی از این کشورهاست که به اعتراف برخی از مقامات پیشین آن، در هرج و مرج سوریه نقشی پررنگ داشته است. برای مثال «کلود مونیکه»، مقام سابق اطلاعاتی سابق فرانسه و بنیانگذار «مرکز اطلاعات و امنیت اروپا»، در مصاحبه با شبکه خبری راشاتودی اذعان کرده بود که «دخالت نظامی در سوریه همچون یک فیلم هالیوودی نیست که در نهایت با یک بوسه به اتمام رسد!»
چند روز پیش بود دیده‌بان حقوق بشر سوریه اعلام کرد شمار کشته‌شدگان حملات پهپادی روز پنجشنبه به دانشکده افسری حمص، دست‌کم ۱۱۲ کشته شده‌اند. اما نکته مهم این‌جاست که براساس این گزارشِ منابع سوری، اطلاعات کنونی تأیید می‌کند که حزب ترکستانی و گردان مهاجرین تنها گروه‌هایی هستند که فناوری پهپاد را دراختیار دارند. المیادین اعلام کرد که اطلاعات دریافتی حکایت از آن دارد که پیش از حمله پهپادی به دانشکده افسری حمص، رصد شده که یک پهپاد از مناطق تحت کنترل حزب ترکستانی به پرواز درآمده است. این گزارش می‌افزاید که اطلاعات حکایت از آن دارد که لوازم یدکی پهپادهای پیشرفته سه ماه پیش به این دو گروه مخالف دولت مرکزی دمشق منتقل شده و فرانسه کشوری است که این گروه‌ها را به این لوازم یدکی مجهز کرده است. یعنی باز هم در فتنه و کشتاری در سوریه دُمِ فرانسه دیده می‌شود. البته سوریه در واکنش به این حملات مواضع این گروهک‌ها را در حملاتی با همکاری ارتش روسیه درهم کوبید؛ اما مسئله در اینجا نقش فرانسه است که در این سر دنیا به دنبال چیست؟
در مورد فرانسه و نقش آن در بحران داخلی سوریه باید توجه داشت که فرانسه از زمان آغاز بحران در سوریه، یکی از کشورهایی بود که روی سقوط فوری «بشار اسد» حساب باز کرد. مخالفت تام و تمام این کشور با دولت اسد، با وجود عوض شدن سه رئیس‌جمهور در این کشور تغییری نکرد؛ رویکردی که با «نیکولا سارکوزی» در سال ۲۰۱۱ در قبال شورش در سوریه آغاز شد، از سوی «فرانسوا اولاند» و «امانوئل ماکرون» پیگیری شد: «مخالفت با اسد و تلاش برای کمک به مخالفان مسلح دولت بعث سوریه- بخوانید کمک به تروریست‌های خون‌آشام.» در طول تاریخ، نفوذ فرانسه در غرب آسیا بسیار محدودتر و کوتاه‌تر از حاکمیت استعماری این کشور در شمال آفریقا بود. در جریان معاهده سایکس پیکو در پایان جنگ جهانی اول و انحلال امپراطوری عثمانی، سوریه و لبنان تحت قیمومیت فرانسه قرار گرفتند. سودای این نفوذ همچنان در سر حکمرانانِ فرانسه باقی مانده است تا به خیال خامشان جای پای خود را در غرب آسیا سفت‌تر کنند. از طرف دیگر فرانسه سوریه را میدانی برای مقابله با ترکیه کرده است تا در این میدان در مقابل سیاست خارجی دولت کنونی ترکیه بایستد.