فكر اساسى اين است كه اول ما درد اين نسل را بشناسيم، درد عقلى و فكرى، دردى كه نشانه بيدارى است، يعنى آن چيزى را كه احساس مى‏كند و نسل گذشته احساس نمى‌‏كرد.  در قديم‌، سطح فكر مردم پايين بود،كمتر در مردم شك و ترديد و سؤال پيدا مى‌شد، حالا بيشتر پيدا مى‌شود.  طبيعى است وقتى كه فكر، كمى بالا آمد سؤالاتى برايش طرح مى‌شود كه قبلًا مطرح نبود.  بايد شك و ترديدش را رفع كرد و به سؤالات و احتياجات فكرى‏اش پاسخ گفت.

نمى‏‌شود به او گفت برگرد به حالت عوام، بلكه اين خود زمينه مناسبى است براى آشنا شدن مردم با حقايق و معارف اسلامى. با يك جاهل بى‏‌سواد كه نمىشود حقيقتى را به ميان گذاشت.

بنابراين در هدايت و رهبرى نسل قديم كه سطح فكرش پايين‏تر بود ما احتياج داشتيم به يك طرز خاص بيان و تبليغ و يك جور كتاب‌ها. 

اما امروز آن طرز بيان و آن طرز كتاب‌ها به درد نمى‌خورد، بايد و لازم است رفرم و اصلاح عميقى در اين قسمت‌ها به عمل آيد، بايد با منطق روز و زبان روز و افكار روز آشنا شد و از همان راه به هدايت و رهبرى مردم پرداخت.

* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (رهبرى نسل جوان(ده گفتار) )‌، ج‏24، صص: 529-530 

با تلخیص و ویرایش جزئی