غدیر، نقطه درنگ تاریخ...
غدیر، تنها برکه‌ای میان مکه و مدینه نیست، اقیانوسی است که انتها ندارد، ازل را به ابد پیوند داده و تشنگان هدایت را، نه در زمان خویش، تا انتهای بشریت سیراب کرده است.
سمیرا خطیب‌زاده
غدیر یک روز نیست، وسعتش به بلندای یک تاریخ است؛ تاریخی که بساط باطل را یکسره در هم پیچیده و حق را برافراشته ساخته. جایی دیده‌ای که حق باشد و علی نباشد؟! علی مع الحق و الحق مع علی(1)
غدیر برهه‌ای از زمان نیست که تمام شود و چیزی نماند! نقطه درنگ تاریخ است که اراده خدا در آن تجلی کرده. بی‌منتها و جاودانه.
غدیر، تنها یک راه هدایت نیست، صراط مستقیمی است که همه راه‌های هدایت بدان ختم می‌شود. صراط گمگشتگان، هر که در آن قرار گیرد تا ابد در جاده‌های گمراهی گرفتار نخواهد شد.
غدیر تنها فرصت بیعت مسلمین با پیامبر نیست، ادامه خط رسالت است در مسیر امامت؛ غدیر آمده است تا امت پیامبر از این پس نام زیبای «امام» را صریح و قاطعانه بر زبان جاری کنند.
پیش از غدیر «ولایت» در غبار زمان گم شده بود، غدیر آمد تا فرصت امتداد ولایت با آرمان بشریت باشد. غدیر آمد تا دیگر کسی در فتنه‌های زمانه راه را به بیراهه نرود.
آری صدای واپسین اندرزهای رسول خدا به گوش می‌رسد و همه جمعند، می‌خواهد تمام سال‌های رسالتش را اینک در خلاصه‌ای عاشقانه به امتش هدیه دهد. سرانجام، علی (علیه‌السلام) در غدیر پدیدار می‌شود، همچون روزی آفتابی از پس‌شب‌های پر رعد، همچون وعده‌ای الهی که تحققش آرزوی مشتاقان است. با دعوت پیامبر می‌آید و از پیش روی تک‌تک حاضرین عبور می‌کند. تمام کائنات، یک دل سیر تماشایش می‌کنند. می‌خواهند این لحظه را تا ابدیت تاریخ ثبت کنند که دیگر تکرار نخواهد شد.
پیامبر خطبه می‌خواند و از فضایل علی(علیه‌السلام) می‌گوید. حاضرین از عدالت بی‌پایان علی(علیه‌السلام) مشقی مفصل می‌نویسند تا «ولایت» را به درستی بیاموزند. پیامبر هم آموزگارانه غلط‌هایشان را پیش چشمانشان نمایان می‌کند، دست‌های لرزانشان را می‌گیرد و به گرمای سرانگشتان یاریگر علی(علیه‌السلام) می‌رساند، تا به مدد او مشق خود را از این پس بی‌اشتباه، بی‌گمراهی بنویسند. و همان جا است که پیامبر آن روز را بهترین عید مسلمین نام‌گذاری می‌کند و می‌گوید: «روز غدیر خم برترین عیدهای امت من است و آن روزی است که خداوند بزرگ دستور داد برادرم علی‌بن‌ابی‌طالب را به عنوان پرچم‌دار امتم منصوب کنم تا بعد از من، مردم توسط او هدایت شوند و آن روزی است که خداوند در آن روز دین را تکمیل و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به عنوان دین برای آنان پسندید.»(2)
از آن پس شیعه افتخار می‌کند به نام علی(علیه‌السلام)، تمام ذخایر مهر پیامبر را در سینه پر مهر علی (علیه‌السلام) می‌یابد. شیعه میزان شایسته‌ای چون علی دارد تا ساعت قلبش را با زمان ایمان او یکی کند و الفبای خوبی برای سخن گفتن و زندگی کردن و بودن، با حروف تطهیر شده نام او هم صدا سازد، تا برای ابد سعادتمند و سربلند بماند.
_______________________
1. حدیثی از پیامبراکرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم»
2. شیخ صدوق، الامالی، ص 125، ح 8
غدیر یک روز نیست، وسعتش به بلندای یک تاریخ است؛ تاریخی که بساط باطل را یکسره در هم پیچیده و حق را برافراشته ساخته. جایی دیده‌ای که حق باشد و علی نباشد؟! علی مع الحق و الحق مع علی(1)
غدیر برهه‌ای از زمان نیست که تمام شود و چیزی نماند! نقطه درنگ تاریخ است که اراده خدا در آن تجلی کرده. بی‌منتها و جاودانه.
غدیر، تنها یک راه هدایت نیست، صراط مستقیمی است که همه راه‌های هدایت بدان ختم می‌شود. صراط گمگشتگان، هر که در آن قرار گیرد تا ابد در جاده‌های گمراهی گرفتار نخواهد شد.
غدیر تنها فرصت بیعت مسلمین با پیامبر نیست، ادامه خط رسالت است در مسیر امامت؛ غدیر آمده است تا امت پیامبر از این پس نام زیبای «امام» را صریح و قاطعانه بر زبان جاری کنند.
پیش از غدیر «ولایت» در غبار زمان گم شده بود، غدیر آمد تا فرصت امتداد ولایت با آرمان بشریت باشد. غدیر آمد تا دیگر کسی در فتنه‌های زمانه راه را به بیراهه نرود.
آری صدای واپسین اندرزهای رسول خدا به گوش می‌رسد و همه جمعند، می‌خواهد تمام سال‌های رسالتش را اینک در خلاصه‌ای عاشقانه به امتش هدیه دهد. سرانجام، علی (علیه‌السلام) در غدیر پدیدار می‌شود، همچون روزی آفتابی از پس‌شب‌های پر رعد، همچون وعده‌ای الهی که تحققش آرزوی مشتاقان است. با دعوت پیامبر می‌آید و از پیش روی تک‌تک حاضرین عبور می‌کند. تمام کائنات، یک دل سیر تماشایش می‌کنند. می‌خواهند این لحظه را تا ابدیت تاریخ ثبت کنند که دیگر تکرار نخواهد شد.
پیامبر خطبه می‌خواند و از فضایل علی(علیه‌السلام) می‌گوید. حاضرین از عدالت بی‌پایان علی(علیه‌السلام) مشقی مفصل می‌نویسند تا «ولایت» را به درستی بیاموزند. پیامبر هم آموزگارانه غلط‌هایشان را پیش چشمانشان نمایان می‌کند، دست‌های لرزانشان را می‌گیرد و به گرمای سرانگشتان یاریگر علی(علیه‌السلام) می‌رساند، تا به مدد او مشق خود را از این پس بی‌اشتباه، بی‌گمراهی بنویسند. و همان جا است که پیامبر آن روز را بهترین عید مسلمین نام‌گذاری می‌کند و می‌گوید: «روز غدیر خم برترین عیدهای امت من است و آن روزی است که خداوند بزرگ دستور داد برادرم علی‌بن‌ابی‌طالب را به عنوان پرچم‌دار امتم منصوب کنم تا بعد از من، مردم توسط او هدایت شوند و آن روزی است که خداوند در آن روز دین را تکمیل و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به عنوان دین برای آنان پسندید.»(2)
از آن پس شیعه افتخار می‌کند به نام علی(علیه‌السلام)، تمام ذخایر مهر پیامبر را در سینه پر مهر علی (علیه‌السلام) می‌یابد. شیعه میزان شایسته‌ای چون علی دارد تا ساعت قلبش را با زمان ایمان او یکی کند و الفبای خوبی برای سخن گفتن و زندگی کردن و بودن، با حروف تطهیر شده نام او هم صدا سازد، تا برای ابد سعادتمند و سربلند بماند.
_______________________
1. حدیثی از پیامبراکرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم»
2. شیخ صدوق، الامالی، ص 125، ح 8