سفارت روسیه در کنیا‌، در توئیتی جمهوری اسلامی ایران را به‌عنوان یکی از «سه کشور جهان دارای موشک‌های مافوق صوت» معرفی کرد.

حساب کاربری رسمی سفارت روسیه در کنیا در توئیتی نوشت: «آیا می‌دانید سه کشور جهان دارای موشک‌های مافوق صوت هستند؟ روسیه، چین و ایران!»

گفتنی است آبان‌ماه گذشته بود که سردار حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه در خبر مهمی از ساخت موشک بالستیک ‌هایپرسونیک پیشرفته خبر داد که قادر است از سامانه‌های دفاع هوایی پیشرفته عبور کند و آنها را هدف قرار دهد.

سردار حاجی‌زاده با بیان اینکه این موشک سرعت بالایی دارد و در جو و خارج از جوّ می‌تواند ‌مانور دهد تصریح کرد که این موشک جدید از همه سامانه‌های سپر موشکی عبور می‌کند و فکر نمی‌کنم تا ده‌ها سال بعد هم فناوری پیدا شود که بتوان با آن مقابله کند. این موشک سامانه‌های ضدموشکی دشمن را هدف قرار می‌دهد و یک جهش بزرگ نسلی در حوزه موشکی است.

به‌رغم تلاش‌های آمریکا و برخی دنباله‌روهای آن برای تشکیک در ساخت موشک ‌هایپرسونیک توسط ایران‌، این خبر بازتاب و انعکاس گسترده و وسیعی در سطح جهانی داشت و رسانه‌های مطرح بین‌المللی به قدرت و برتری جهانی جمهوری اسلامی ایران در توان بازدارندگی اذعان کردند. 

مهم‌‌ترین نکته در افشای موشک‌های مافوق صوت ایران که علاوه‌بر مزیت‌های فنی و توان نظامی این موشک‌ها است، بُعد راهبردی آن است. با توجه به ویژگی‌های این موشک از جمله سرعت فراصوت و غیرقابل رهگیر بودن آن، از این پس هیچ دشمنی نمی‌تواند ادعا کند در مقابل موشک‌های ایران مصون خواهد بود.

 

 

 

«بحران سیاسی فزاینده در آمریکا و انگلیس که دورانی سخت و به‌شدت ترسناک را سپری می‌کنند به تحقیر کشورهایی است که خود را قدرت‌های برتر در نظام بین‌المللی می‌دانند.»

این تحلیل را روزنامه آفتاب یزد از قول علی بیگدلی استاد دانشگاه منتشر کرد و نوشت: ریشی سوناک نخست‌وزیر انگلیس چندان وضعیت با ثباتی ندارد این را هم خودش می‌داند هم، هم‌حزبی‌های او!

در مجموعه تلاش‌هایی که سوناک برای رهانیدن انگلستان از معضلات اقتصادی انجام داده، چنین به نظر می‌رسد که اگرچه اتحادیه اروپایی تصمیم گرفته چندان به مقامات لندن سخت نگیرد اما در نهایت این طرح‌ها نمی‌تواند چاره کار باشد زیرا برگزیت به طرز غمگین‌کننده انگلستان را در انزوایی سخت قرار داده است!

علی بیگدلی در این رابطه می‌گوید: «بارها گفته‌ام بازهم می‌گویم خروج انگلستان از اتحادیه اروپایی (برگزیت) هزینه‌های سنگینی به اقتصاد این کشور تحمیل کرده و روز به روز این هزینه‌ها سنگین‌تر نیز خواهد شد.»

این استاد دانشگاه خاطرنشان می‌کند: «تغییر پیاپی نخست وزیران در انگلستان و وضعیت پیش روی این کشور در سال ۲۰۲۳ که پیش‌بینی می‌شود اروپا و برخی از نقاط دنیا با رکود اقتصادی شدیدی مواجه شوند این وضعیت را سخت و تلخ خواهد کرد و تلاش‌ها برای رها شدن از این وضعیت نیز چندان اثر بخش نبوده است.»

اتحادیه‌ اروپایی از یک سو بابت خروج انگلستان از این اتحادیه به نوعی خوشحال است حتی در برخی تحلیل‌ها این گونه گفته شده که مقامات بروکسل از سقوط سوناک چندان ناراضی نیز نیستند اما درگیری انگلستان با مصائب اقتصادی قطعا بسیاری از کشورهای این قاره را در کنار بحران اوکراین، درگیر تورم، بیکاری و فقر و اعتراضات اجتماعی خواهد کرد.

بیگدلی درباره وضع سیاسی و انتخابات پیش روی آمریکا می‌گوید: «اگر موانع قانونی که احتمالا دست و پای ترامپ را برای بازگشت به کاخ سفید و ریاست جمهوری مجدد در ایالات متحده آمریکا نادیده بگیریم این فرضیه که حزب محافظه‌کار انگلستان و چهره‌هایی همچون بوریس جانسون چشم انتظار ترامپ نشسته‌اند چندان به دور از واقعیت نخواهد بود ضمن آن که روسیه و پوتین نیز به دلیل روابط نزدیکی که با ترامپ دارند به رئیس جمهور شدنِ ترامپ قطعاً روی خوش نشان خواهند داد.»

علی بیگدلی ادامه می‌دهد: «آمریکایی‌ها اما به دلیل درگیری در جبهه جنگ اوکراین و روسیه دست به مماشات زده‌اند تا حداقل چین در جناح و جبهه کرملین قرار نگیرد! »

این استاد دانشگاه خاطرنشان می‌کند: «فشار بر ایران در مسئله‌ جنگ اوکراین تقریباً نتیجه عکس داد و باعث شد تهران به مسکو و پکن از همیشه نزدیک‌تر شود. 

بیگدلی در ادامه‌ صحبت‌های خود به این مسئله که: «نزدیکی پکن به مسکو خوشایند مقامات کاخ سفید نیست» واکنش نشان داده، می‌گوید: «حتماً خوشایند نیست که بابت نزدیک شدن چینی‌ها به کشورهای خاورمیانه که متحدان اقماری ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شوند اعتراض نمی‌کند و واکنش نشان نمی‌دهد.

تغییرات پی‌درپی در سپهر سیاسی انگلستان در کنار کشمکش‌ها با اتحادیه اروپایی از یک‌سو و فقر مفرط چهره‌ای قابل اعتنا و همه فن حریف برای ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا حکایت از آن دارد که انگلیس و آمریکا در دورانی سخت، پیچیده و به شدت ترسناک به سر می‌برند با نگاهی به وضعیت سوناک در انگلستان و نامزدهای تا اینجا معرفی شده برای ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا این مسئله را به اثبات می‌رساند. علی بیگدلی معتقد است این نوعی تحقیر برای کشورهایی است که خود را قدرت‌های برتر در نظام بین‌الملل می‌دانند!

علی بیگدلی به مسئله آشفتگی‌های موجود در نظام بین‌الملل بازگشته خاطرنشان می‌کند: «فضای جهان در پایان جنگ سرد به‌گونه‌ای است که باید تغییراتی را در نظام بین‌الملل و ژئوپلیتیک مناطق بحرانی از جمله حوزه بالکان و خاورمیانه پذیرا باشیم.»

«هیچ گاه فضای بین‌الملل تا به این اندازه آشفته و نگران‌کننده نبوده است.»

بیگدلی همچنین پیش‌بینی کرد ریشی سوناک و دولت وی، پنجمین قربانی برگزیت در انگلیس ظرف چند سال اخیر باشند.

 

 

 

در حالی که رفتار‌های نابهنجار و غیرمتعارف اقلیتی معدود به بهانه چهارشنبه‌سوری موجب آسیب به دیگران می‌شود، یک سایت اینترنتی غربگرا با استقبال از آن رفتار پرخطر، تیتر زد: با ترقه‌هایت مرا بیازار(!)

عصر ایران می‌نویسد: «اگر برای اثبات بودن، تفاوت و استقلالت به خود و دیگران هیچ راه دیگری نداری، با ترقه‌بازی‌ات مرا بیازار. به ترقه‌بازی هیچ علاقه‌ای ندارم و از صدایشان رنج می‌برم، اما در عین‌ حال، اگر تحقق سکوت و آرامش مطلوب من به این معنا باشد که بخش بزرگی از جوانان سرزمینم، به تنها راه نمود و بروز خود نپردازند، ترجیح می‌دهم که آرامشم با صدای ترقه‌های آنها سلب شود!

اگر بخشی از جامعه برای نشان‌دادن خود، برای شادی یا برای حفظ و تقویت انسجام اجتماعی، جز دست‌زدن به یک عصیان جمعی هیچ راه دیگری ندارند، ترجیح می‌دهم صدای ترقه‌هایشان خواب را بر من حرام کند! مسلماً برای پیگیری این اهداف ارزشمند، راه‌های خیلی بهتری هم هست، اما اگر فقط دو گزینه پیش رو داشته باشم و بخواهم از میان «ادامه روند آزاردهنده فعلی» یا «سکوت و نظم پادگانی» یکی را انتخاب کنم، قطعاً اولی را ترجیح می‌دهم. «سکوت و نظم پادگانی» از انفعال، ناامیدی و پراکندگی کسانی حاصل می‌شود که دیدگاه و سلیقه‌ای متفاوت از من دارند؛ ترجیح می‌دهم «دیگران» مرا بیازارند تا اینکه ناامید شوند یا هیچ نمود و بروزی نداشته باشند.

پدیده‌های اجتماعی «سیاه مطلق» یا «سفید مطلق» نیستند؛ جنبه‌های مثبت و منفی دارند. جنبه‌های منفی ترقه‌‌بازی مشهود است و بارها گفته می‌شود: تهدید سلامتی (و حتی جان) ترقه‌بازان و سایرین، سلب آرامش دیگران، آسیب به اموال عمومی (آتش‌سوزی و غیره)، دودهوا شدن سرمایه عظیم مالی در یک شب (کمک بزرگ مالی ایرانیان به اقتصاد چین!) و... اما باید بپذیریم که این رسم نوپا جنبه‌های مثبتی هم دارد؛ روشی است که بخشی از جوانان جامعه از طریق آن وجود، تفاوت و استقلال‌شان را به‌صورت جمعی نشان می‌دهند و تقویت می‌کنند.

نباید به‌دنبال «حذف» آن باشیم، شکل‌گیری این عصیان جمعی نتیجه اتخاذ رویکردهای «حذفی و نادیده‌انگاری» در عرصه‌های گوناگون و طی سالیان متمادی است.

وقتی تمامی تصمیم‌گیرندگان و برنامه‌ریزان حوزه فرهنگی در سطوح عالی، میانی و حتی خُرد و محلی از طریق «شرکت در عزاداری، اعتکاف و امثال آن» به آرامش می‌رسند، بدیهی است که برای بخش دیگری از جامعه هیچ راه دیگری باقی نمی‌ماند جز اینکه از طریق دست‌زدن به یک عصیان جمعیِ بسیار پرسروصدا، «بودن» خودشان را فریاد بکشند.

تیپ شخصیتی، باورها و سلائق نگارنده به متولیان رسمی عرصه فرهنگ بسیار نزدیک‌تر است تا به جوانان ترقه‌باز، اما تلاش برای تحمیل مطلوب‌های خودم بر دیگران را حتی اگر یقین داشته باشم که درست هستند، نه مفید می‌دانم، نه مشروع و نه اخلاقی.

جامعه «خمیر مجسمه‌‌سازی» نیست که بخواهیم آن را به هر شکلی که صلاح می‌دانیم و درست می‌پنداریم در بیاوریم؛ اتخاذ چنین رویکردی، به شکل‌گیری، استمرار و تشدید عصیان‌های جمعی مختلف منجر می‌شود».

نویسنده مالیخولیازده و مازوخیست این متن، اگر هم ارزشی برای جان خود قائل نیست، حق ندارد نسخه به خطر انداختن جان دیگران را تجویز کند و نام آن را «اثبات بودن، تفاوت و استقلال خود به دیگران» بگذارد؛ چه این که چنین اثبات خودی مجرمانه و جنایتکارانه است. البته نویسنده رویش نشده از تعبیر درست بمب دستی و نارنجک استفاده کند و نام برخی مواد منفجره استفاده شده از سوی برخی عناصر نابهنجار را «ترقه» و «ترقه‌بازی» گذاشته است و حال آنکه در همین دو هفته اخیر، انفجار همین مواد موجب جان‌باختن 27 نفر و مجروحیت صد‌ها نفر و ویرانی چندین واحد آپارتمانی در شهر‌های مختلف شد.

ثانیا این چه نظم پادگانی است که یک نویسنده روان‌پریش به خود اجازه می‌دهد نسخه ساخت و استفاده از مواد منفجره و قربانی کردن افراد را بپیچید و در عین حال به‌عنوان فردی نامتعادل و خطرناک در خیابان راست راست راه برود؟ توهین به پادگان و نیروهای نظامی در حالی است که سایت غربگرا خود نسخه خشونت و جنایت می‌پیچد؛ همان که نقشه در حال اجرای مزدوران سرویس‌های جاسوسی سیا و موساد برای ناامن کردن خیابان بوده است! وقاحت از این بیشتر؟!

این نکته را هم باید گفت که برخی از آزادی عمل‌هایی که عناصر نابهنجار و قانون‌شکن در ایران دارند، مطلقاً در کشورهای غربی (کعبه آمال غربگرا‌ها) و‌جود ندارد اما با این وجود نویسنده، مدعی است که ایران پادگان است؛ گویا نه ماجرای جورج فلوید‌ها را دیده و شنیده و نه قصه خاشقجی‌ها را!

یادآور می‌شود در چارچوب ترویج جنایت و خشونت در ایران، رسانه‌های زنجیره‌ای غربگرا (مانند اینترنشنال و...) حتی تا مرز آموزش ساخت بمب و نارنجک و ترویج استفاده از آن علیه نیروهای انتظامی و نظامی و شهروندان عادی هم پیش رفته‌اند.

 

 

 

روزنامه اطلاعات در مطلبی به قلم همسر عطاءالله مهاجرانی نوشت: «تلقی افکار عمومی این است که مطرح‌شدن دوباره موضوع حجاب و اقدامات و اظهارات نسنجیده برخی متولیان امر برای خشمگین‌‌سازی مردم و رودررو قرار دادن آنها یا استمرار اختلالات اینترنتی و ایجاد التهاب در جامعه به‌منظور آن است که در روند مذاکرات و بهبود شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی ایران مجدد، خدشه و مشکل ایجاد کنند.»

در ادامه این مطلب آمده است: «حال باید به انتظار نشست و دید در سال نو با عبرت از گذشته، اعتبار مخدوش‌شده ایران که به‌تدریج با برخی اقدامات در حال ترمیم است، باز‌سازی می‌شود؟ یا جریانی بدنام درصدد مسئله‌‌سازی مجدد برای کشور هم در داخل و هم در خارج کشور است؟ نظر به اتفاقات مهم سال آینده ازجمله برگزاری دو انتخابات سرنوشت‌ساز، انتخابات دوازدهمین دوره مجلس و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری، اعتبار و مشروعیت نظام در گرو اصلاحات جدی در زمینه‌های مختلف ازجمله اصلاح رویکرد به روند انتخابات و بررسی صلاحیت‌ها و اقداماتی در جهت تنش‌زدایی و رفع التهابات در داخل کشور و تمکین و احترام به خواست‌های مردم برای جلب مشارکت و ترمیم اعتماد عمومی است.»

مدعیان اصلاحات به‌جای پاسخگویی و عذرخواهی در پیشگاه افکار عمومی، برای رفع اتهام از خود و تقصیر را به گردن دیگری‌انداختن، دست پیش گرفته‌اند که پس نیفتند. یا شاید هم فراموش کرده‌اند کسانی که باعث تحریم‌های گسترده علیه جمهوری اسلامی ایران شدند خودشان هستند. همین اغتشاشات اخیر که با موضوع حجاب آغاز شد و اصلاح‌طلبان به آتش آشوب‌ها بنزین ریخته و از آنان حمایت کردند نمونه خوبی برای اثبات این ادعاست چراکه دقیقاً بعد از اغتشاشات اخیر آمریکایی‌ها صریحاً و رسماً اعلام کردند که مذاکرات و برجام در اولویت آنها نیست.

غرب یکپارچه به میدان آمد و هرچه در توان داشت در قالب جنگی ترکیبی، تحریم‌های سریالی و دومینووار علیه ایران اتخاذ کرد. همین اتفاق در فتنه 88 هم افتاد. تا پیش از آن آمریکایی‌ها به‌ظاهر دست همکاری به سمت ایران دراز کرده بودند اما بعد از اغتشاشاتی که اصلاح‌طلبان رقم زدند قطعنامه‌هایی چون 1929 که بسترساز تحریم‌های سنگین بعدی بود را علیه ایران صادر کردند. بنابراین کسانی که می‌خواهند با موضوع حجاب در روند مذاکرات خارجی مشکل ایجاد کنند، همان مدعیان اصلاحات هستند و لاغیر.