جامعه‌پرستاری همراه همیشگی روزهای تلخ و شیرین مردم (بخش دوم)
جانفشانی کادر درمان در جبهه مبارزه با کرونا
کادر درمان، در دوران مواجهه با ویروس کرونا در خط مقدم این جبهه می‌جنگید و حدود 300 نفر از مدافعان سلامت در این دو سال به شهادت رسیدند تا کمتر به مردم آسیب برسد. در این میان‌پرستاران نسبت به دیگر اعضای کادر درمان پیشرو‌تر بوده و به طور مستقیم و شبانه‌روز با بیماران کرونایی در ارتباط بودند.
فرا رسیدن سالروز ولادت باسعادت صبور کربلا حضرت زینب کبری سلام الله علیها و روز‌پرستار بهانه خوبی است تا به بازگویی خدمات و زحمات و مشکلات این قشر زحمتکش بپردازیم.
در روزهای سخت کرونا که آمار کشته‌های روزانه، عدد 700 را رد کرده بود، مدافعان سلامت با اینکه از فرط کار زیاد خستگی در نگاهشان موج می‌زد غیورانه بر بالین بیماران ماندند و از آلام آنها کاستند.
تعدادی از همین مدافعان سلامت در خط مقدم پیکار با این ویروس منحوس، خود نیز مبتلا شده و در نهایت در راه خدمت به خلق خدا به شهادت رسیدند.
تقدیم 300 شهید نظام سلامت در مبارزه با کرونا
همه ما سلامت خود و جامعه را مدیون ایثارگری و رشادت‌های مدافعان سلامت به‌خصوص شهدای کادر درمان هستیم که در خط مقدم مبارزه، فداکارانه بر بالین بیماران حاضر شدند و در این عرصه جانفشانی کردند. کادر درمان بسیار مظلوم و غریبانه به سوی معبود پرکشیدند اما یاد و نام آنها به عنوان ایثارگران شجاع در تاریخ ثبت شد تا آیندگان بدانند چه انسان‌های بزرگی فرشته وار در این دنیا زیستند.
دکتر حبیبی، معاون اجتماعی و پارلمانی سازمان نظام پزشکی با اعلام تعداد شهدای سلامت، می‌گوید: «در سازمان نظام پزشکی مجموعه‌ای در معاونت انتظامی و معاونت امور اجتماعی نسبت به احصاء این عزیزان شهید و سرکشی به خانواده‌ها ایجاد شد. قریب به ۲۸۷ نفر در معاونت انتظامی ما از آماری که برایمان ارسال شد به عنوان شهید خدمت احصاء کردیم و بعد این میزان به ۳۰۰ شهید سلامت رسید.»
حبیبی می‌افزاید: «شهدای سلامت در مرحله خطر و موقعی که این بیماری ناشناخته وارد کشور شده بود، بر بالین بیماران و در کنار آنها بودند. این تلاش‌ها و تقدیر از شهدا آنجا ارزش دارد که اگر در آینده اتفاقی بیفتد و اگر امروز از شهدا تقدیر و تجلیل نشود و به آنها توجه نشود، در آینده چه کسی می‌خواهد مقابل مشکلات و بیماری‌ها و... بایستد؟. با کدام دلگرمی؟. حداقل سازمان نظام پزشکی بوده که این پیگیری‌ها را انجام دهد.»
او با بیان اینکه جلسات متعددی با وزارت بهداشت، کمیسیون بهداشت مجلس و رئیس‌بنیاد شهید داشته و پیگیر امور شهدای سلامت بوده است، اظهار می‌دارد: «50 نفر از این شهدا پزشک عمومی، 61 نفر پرسنل گروه درمان، 51 نفر گروه‌پرستاری، 17 نفر گروه بیهوشی و... هستند. همچنین سایتی به نام آسمانی‌ها ایجاد کردیم. همکاران ما داوطلبانه این سایت را ایجاد کردند و تمام شهدای سلامت را در آن اعلام می‌کنیم.
پرستارانی که در راه خدمت پرکشیدند
مادامی که ترس وجود انسان‌ها را در برگرفته بود و هیچ‌کس حاضر نبود برای کمک به بیماران مبتلا به کرونا از سلامتی خود بگذرد، مدافعان سلامت در عرصه مقابله با این ویروس ماندند و با کشیدن دستان پر مهر خود بر سر بیماران، دادن روحیه به آنها و تلاش‌های خستگی ناپذیرشان، سلامتی را برای انسان‌ها به ارمغان آوردند تا آنان بار دیگر روی خوش زندگی را ببینند.
کادر درمان زندگی انسان‌های زیادی را نجات دادند تا جایی که برخی از میان خود آنها نیز در این مسیر از پای درآمدند و خانواده‌هایشان با هزار حسرت در آرزوی دیدار آنها ماندند و حتی نتوانستند در آخرین دیدار با عزیزانشان آنها را در آغوش بکشند تا مرهمی بر دل داغ دیده شان باشد.
برخی از آنها حتی اجازه نداشتند برای آخرین بار عزیزانشان را ملاقات کنند و پیکر آنها غریبانه از سوی بیمارستان به خاک سپرده شد.
یکی از‌پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) سردشت که داوطلبانه در کنار دیگر مدافعان سلامت در بخش‌های کرونا و کودکان به بیماران خدمات ارائه می‌داد، حتی زمانی که خود به این ویروس مبتلا شد مدام حال بیماران را جویا می‌شد و برای آنها نگران بود.
شهید سامان قادری پس از اتمام دوره سربازی، با توجه به دارا بودن مدرک‌پرستاری و نیاز شهرستان سردشت از توابع استان آذربایجان غربی به کادر درمان به صورت قراردادی در بیمارستان امام خمینی(ره) استخدام شد، در زمان شیوع ویروس کرونا و نیاز شدید به خدمات‌پرستاران نیز بر خود واجب دانست برای مداوا و حفظ جان شهروندان به صورت داوطلبانه در کنار دیگر مدافعان سلامت قرار گیرد.
او در حین خدمت به بیماران بستری در بخش کرونا، به بیماری کووید ۱۹ مبتلا و پس از مثبت شدن تست (پی سی آر) در بیمارستان امام خمینی(ره) بستری شد. پس از چهار روز اکسیژن خون سامان پایین آمد و اینتوبه شد (یعنی به دستگاه ونتیلاتور وصل شد) و پس از ۱۰ روز درد و رنج ناشی از این بیماری به فیض شهادت نائل آمد.
محمدرضا دارینی از‌پرستاران و مدافعان سلامت بیمارستان نیروی دریایی گلستان در تهران پس از ماه‌ها مجاهدت در راه خدمت به بیماران مبتلا به کووید ۱۹ به این ویروس مبتلا و به درجه رفیع شهادت نائل شد.
دارینی شهید مدافع سلامت بیش از ۲۶ سال به عنوان‌پرستار در بیمارستان نیروی دریایی گلستان فعالیت داشت و در اوج شیوع کرونا با رفتن به منازل بیماران به خصوص مبتلایان به کووید ۱۹ به آنها خدمت کرد و سرانجام در این راه به ویروس کرونا مبتلا شد.
او نیز پس از مواجهه با علائمی همچون سردرد، سرفه‌های شدید، تعریق و تنگی نفس یک هفته خود را در خانه قرنطینه و پس از وخیم شدن حالش برای گرفتن عکس سی تی اسکن به بیمارستان مراجعه کرد و با مثبت شدن تست پی سی آر در بیمارستان محل خدمت بستری و پس از حدود دو هفته جدال با ویروس کرونا در شامگاه ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ به فیض شهادت رسید و به کاروان شهدای مدافع سلامت پیوست.
همسر این شهید مدافع سلامت می‌گوید: «آذرماه ۹۹ اولین تولد نرگس بدون حضور پدرش بود، همان روز از طرف نظام‌پرستاری تماس گرفتند و گفتند که از هر خانواده شهدای مدافع سلامت یک نفر را به مشهد برای زیارت امام رضا(ع) اعزام می‌کنند، موضوع را به دخترانم گفتم. نرگس گفت «من خیلی دلم می‌خواهد به این سفر بروم»، خلاصه او به مشهد رفت و شب قبل از اذان صبح در خواب دید در کنار حرم امام رضا(ع)گریه می‌کند و به پدرش می‌گوید «بابا از این که در تولدم نبودی من ناراحت هستم.» پدرش او را در آغوش می‌گیرد و می‌گوید: «من همیشه کنار تو هستم و کادوی تو را از امام گرفتم» که زیارت حضرت بوده و روی شهدا را زمین نمی‌گذارد.»
پرستاریِ پزشک مدافع سلامت از همسرش
«سخت است و جانکاه که در قامت پزشک،پرستار همسرت شوی که توان نفس کشیدن ندارد و کرونا مثل خوره به جانش افتاده و جسم و جانش را تحلیل می‌برد و تو جز زدن ماسک اکسیژن بر روی صورتش کاری از دستت برنمی‌آید. سپری شدن ۱۱ روز زندگی با بیم و امید برای بازگشت محبوبی که ۱۹ سال از زندگی ات را با او سپری کرده‌ای و نفست به نفسش بند است، جانکاهی اش در تصور نمی‌گنجد. روزی که ردای سفید پزشکی را بر تن کرد، هرگز تصور نمی‌کردی او که به هزاران انسان زندگی دوباره بخشیده، خود مغلوب یک ویروس ناشناخته شود.» این دست نوشته پزشکی است که در راه خدمت به مردم همسرش را از دست داده و در آخرین ساعات عمر همسرش با او درد دل می‌نویسد.
دکتر سوسن عزیزمحمدی، متخصص جراحی زنان، رئیس‌بیمارستان‌هاجر و همسر دکتر ابوالفضل محمدعلیزاده جراح مغز و اعصاب است که هر دو در راه مقابله با ویروس کرونا برای نجات جان بیماران، جانانه جنگیدند تا جایی که ابوالفضل در سوم مهرماه ۱۳۹۹ به این ویروس مبتلا و پس از ۱۱ روز جدال با کرونا مغلوب آن شد.
دکتر عزیزمحمدی، همسر این شهید مدافع سلامت می‌گوید: «ابوالفضل از ۳ تا ۱۱ مهرماه سال ۱۳۹۹ در آی سی یو بستری بود. من از وی مراقبت می‌کردم که در ساعت ۶ صبح ۱۱ مهر به شهادت رسید. همسرم آخرین شبی که در قید حیات بود با چشم، اشاره کرد و گفت که یک کاغذ بیاور و من هم یک کاغذ و خودکار برای او آوردم. او به سختی برای من نوشت «همیشه از اول زندگی بهت گفتم اول خودت برو.»
دکتر محمدی ادامه می‌دهد: «در دوران کرونا شبانه‌روز درگیر کار بودیم و تا ثانیه آخر کار می‌کردیم، ۱۱ یا ۱۲ شب به خانه می‌رسیدیم. قرار بود هر کس زودتر به خانه رسید، شام درست کند. او بسیار پر مهر بود، همیشه مرا حمایت می‌کرد و در این مدت زحمت آماده کردن شام را می‌کشید. برخی پزشکان از معاینه بیمارانی که مشکلات اورژانسی دارند، خودداری می‌کنند اما همسرم هیچ‌گاه بیماران را بی‌جواب نمی‌گذاشت و در دوران همه‌گیری ویروس کرونا هرگز از وظایف و تعهدات پزشکی خود کوتاهی نکرد.»
عاشقانه دست در دست هم با ایمان راسخ، پای سوگندی که خواندید، ماندید و در خط مقدم مقابله با ویروس کرونا قد علم کردید تا با درمان بیماران، امید را به جامعه بازگردانید اما نمی‌دانستید که یکی از شما مغلوب این نبرد می‌شود و آخرین روزهای زندگی عاشقانه‌تان را در بیمارستان با درد و آه، دلی شکسته و غمی جانکاه سپری می‌کنید.
شهید ابوالفضل محمدعلیزاده اول شهریور سال ۱۳۴۳، همزمان با روز پزشک در خانواده‌ای مذهبی در شهرستان آذرشهر از توابع استان آذربایجان شرقی متولد و ۱۱ مهر سال ۱۳۹۹ بر اثر ابتلاء به بیماری کرونا به فیض شهادت نائل و در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد و به کاروان شهدای سلامت پیوست.
محمد محمدعلیزاده پدر او نیز از بسیجیانی بود که به صورت داوطلبانه در جبهه‌های جنگ تحمیلی حضور یافت و به شهادت رسید. پیکر پدرش هیچ‌گاه پیدا نشد و از شهیدان جاوید الاثر عملیات والفجر مقدماتی است اما با این‌حال در گلزار شهدای شهر آذرشهر مقبره‌ای را به صورت نمادین و به یاد ایشان ایجاد کردند.
این‌ها فقط گوشه‌ای از مجاهدت‌های خیل انبوه کادر درمان در مبارزه دو ساله با ویروس کروناست. توصیف آنچه این عزیزان در سختترین روزهای این دو سال متحمل شدند فضای دیگری را می‌طلبد که این‌جا برای شرح آن ناچیز است. خداوند متعال بر درجات همه شهدای مدافع سلامت بیفزاید.