روحانی شهید سید مرتضی شفیعی
بیست و دوم فروردین سال 1346 در اهواز دیده به جهان گشود.طلبه علوم دینی حوزه‌های علمیه اهواز و قم بود که در چهارم دی سال 1365 در اروندرود به فیض شهادت نائل آمد و پس از
15 سال پیکر مطهرش شناسایی شد.
طلبه شهید سید مرتضی شفیعی در سن
19 سالگی در عملیات کربلای چهار به شهادت رسید و پیکر پاکش در چهارم خرداد سال 1380 پس از تشییع، در مقبره خانوادگی‌ در حرم علی ابن مهزیار اهوازی آرام گرفت.
شهید سید مرتضی شفیعی در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «تنها چیزی که دلم می‌خواهد بگویم همانی است که دیگران نوشته‌اند و ما نیز به اقتضای ایشان خواهیم نوشت. حال اینکه چرا هر رفته‌ای این حدیث را مکرر می‌کند، سؤالی است که همگان باید از خود بپرسند! باری آنچه می‌خواهم بگویم، سرسپردگی، اطاعت بلاقید و شرط و تبعیت بی‌چون و چرا از اماممان است. از پیرمان، مرادمان، واسطه فیضمان، سببنا‌ المتصل بین الارض و السماء و...یک‌بار دیگر می‌گویم. همه باید از خود بپرسند. چرا همه رفتگان این توصیه را می‌کردند؟ چرا؟ چرا؟ بگذاریم و بگذریم. مادرم، مادر غم‌پرورم، تو آن‌قدر خوبی که مطمئنم حلالم خواهی کرد.‌گریه‌هایت آهسته و نهانی باشد. در برابر مردم همچون کوه باش. محکم و پابرجا. زینب(س) نیز چنین بوده است.از حضرت مستطاب والد نیز بسیار شرمنده‌ام و طلب حلالیت می‌نمایم و از همگان نیز. ما را از دعای خیر فراموش مفرمائید به‌خصوص در شب‌های جمعه. گرانباریم اما امیدوار، شرمنده و گناهکار و روسیاهیم اما مهدی(ع) را داریم و فاطمه(س) را که جان‌ها فدایش باد.»