فلسفه عزاداری
عزاداری، احیای خط خون و شهادت و رساندن مظلومیت آل‌علی به گوش تاریخ است.
«اشک»، زبان دل است و «گریه»، فریاد عصر مظلومیت. رسالت «اشک»، پاسداری از «خون شهید» است. عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند که شمع محفل آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهن عشق پوشیده‌اند و آماده جان باختن و پر سوختن و فدا شدن هستند.
عزاداری برای شهید کربلا، انتقال «فرهنگ شهادت» به نسل‌های آینده است. عزاداری، شور و عاطفه را از شعور و شناخت برخوردار می‌سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار، زنده نگه می‌دارد.
عمیق‌ترین پیوند‌ها میان عقل و عشق و عاطفه و برهان، در سایه عزاداری برای عاشورا شکل می‌گیرد.
جواد محدثی