سرویس ورزشی-

 

فوتبال ایران در آستانه جام جهانی فوتبال در یکی از بی‌سرو سامانترین شرایط همه ادوار خود قرار دارد. با یک انتخاب بد(ویلموتس) در پی یک قرارداد فاجعه بار فوتبال ما در بخش فنی و اقتصادی دچار یک تراژدی بزرگ شد. ابعاد این اتفاق تلخ آن قدر عمیق بود که هنوز هم اثرات منفی آن ادامه دارد. 

رئیس‌فدراسیون در آن دوره، در پی عقد این قرارداد و فشار افکار عمومی به بهانه بیماری ترک مقام کرد و رئیس‌بعدی هم در بلبشوی به وجود آمده توسط بسیاری از همکارانش عزل شد! همه این اتفاقات در حالی رقم خورد که اغلب اهالی فوتبال علت آن را می‌دانند اما گویا هیچ‌گاه قرار نیست این دلایل به شکل رسمی بیان شوند!

در بعد فنی در حالی که تنها یک گام تا حذف از جام جهانی فاصله داشتیم به ناگهان به ساده‌ترین شکل ممکن صعود کردیم و در خلاء مدیریت کارآمد همین کادر فنی و تیم موفق در بعد نتیجه گیری از مسیری به سر کار آمد و به آن ادامه داد که قطعا استمرار آن به صلاح فوتبال ما نیست؛ موضوعی که کمیته فنی و بسیاری از کارشناسان اهل فن به درستی بر روی آن دست گذاشتند.

همه این موارد در شرایطی است که فوتبال ما در حساس‌ترین زمان ممکن در حال ثبت‌نام و چالش انتخاب رئیس‌فدراسیون به سر می‌برد. در چنین شرایطی کدام فرد صالح و شایسته حاضر به قبول مسئولیت می‌شود؟ جالب‌تر این که مسیر طراحی شده برای حضور در ساختمان سئول به گونه‌ای است که به افراد محدود امتحان بد پس داده در این چرخه معیوب نظر دارد!

فوتبالی باید از غیر فوتبالی تاییدیه بگیرد!

داریوش مصطفوی یکی از پیشکسوتان فوتبال و رئیس‌پیشین فدراسیون در گفت‌و‌گویی با کیهان ورزشی در این باره عنوان داشت: تا زمانی که شرایط انتخابات چنین باشد و هیئت‌های استانی رای می‌دهند ما هیچ‌گاه شاهد شایسته‌سالاری نخواهیم بود و بر این کشتی توفان زده امیدی نیست. با این روال ما شاهد ثبات هم درون میدان فوتبال نیستیم و ناگهان در اوج قدرت در ده دقیقه سه گل از ژاپن دریافت می‌کنیم! در ثبت‌نام اخیر فدراسیون فوتبال برای امر انتخابات برخی افراد حضور پیدا کرده‌اند که عملکردشان مشخص است. افراد تازه وارد هم هستند که به دلیل نبود سابقه نمی‌تواند درخصوص توانایی آنها نظر قاطع دهد. آنچه مشخص است این که رویه فعلی هر چه می‌گذرد عدم کارایی خود را بیش از پیش نشان می‌دهد. وقتی کفه ترازوی انتخابات سیاسی شد باید منتظر هر انتخاب و هر اتفاقی بود.

وی افزود: بدترین اتفاق امروز در بخش انتخابات فوتبال ما این است که یک فوتبالی باید برای حضور در عرصه مدیریت این رشته از یک غیر فوتبالی تاییدیه بگیرد و چه چیزی بدتر از این؟ نه امروز که ما سالهاست این روال را حاکم کرده‌ایم تا هر کس آمد بدهکار باشد. اکنون کسانی حاکم بر کارند که برای خودشان نقشه می‌کشند. وقتی خشت اول را کج گذاشتیم دیوار تا ثریا کج می‌رود. فوتبال را امروز «آچمز» کرده‌اند! از شرایط امروز فوتبال فقط کسانی راضی هستند که از آن منفعت شخصی می‌برند. 

متخلفان را تشویق هم می‌کنند!

حسین راغفر دیگر پیشکسوت فوتبال ایران نیز در گفت‌و‌گویی به موضوع انتخابات فوتبال اشاره‌ای داشت و گفت: فوتبال ایران برای انتخاب افراد در ارکان تصمیم گیری مسیر غلطی را طی می‌کند. امروزه پشت ماجرای انتخاب افراد و جریان‌های خاص مالی و فشار وجود دارد. نفوذ برخی افراد خارج از بخش ورزش به شدت کارساز است. مادامی که مسیر این‌گونه طی شود ما به جایی نخواهیم رسید. فوتبال ما از زمانی که به اصطلاح حرفه‌ای شد و بحث مالی در آن شدت گرفت از تولید فاصله گرفت و این حکایت از تهران به سایر استان‌ها کشیده شد. گمان نکنید این یک اتفاق بود. این کار حساب شده صورت گرفته و همچنان همین روال بر کار حاکم است. تولید در فوتبال ما از دهه هشتاد نابود شد و خیلی از تیم‌های بازیکن ساز از چرخه فعالیت خارج شدند.

وی افزود: این امر همزمان با فعالیت‌های دلالی روز به روز رایج‌تر شد و کماکان در حال فعالیت و رشد است. فوتبال ما امروز اسیر شبکه‌های خاص است و افراد حاضر در این شبکه‌ها از آن سود سرشار می‌برند و اغلب فوتبالی‌های اصیل راهی به این چرخه ندارند. گاهی حتی ریشه‌های سیاسی هم در این اتفاق به چشم می‌آید. جریان‌هایی که اغلب حتی رسانه‌های رسمی کشور را از ورود به شفاف ‌سازی در این زمینه منع می‌کنند!

راغفر در بخش دیگری از صحبت‌هایش با کیهان ورزشی یادآور شد: دلالی در فوتبال امروز آن قدر ریشه گرفته که حتی جلوی رشد بازیکن مستعد را می‌گیرد. ظرفیت‌های ملی ما را نابود می‌کنند تا به منافع مدنظر برسند. چنین است که بازیکن شایسته بیرون می‌ماند و بازیکن بی‌صلاحیت حتی در زمینه اخلاقی وارد تیم ملی می‌شود. این مسایل را همه می‌بینند اما این که چرا مراجع ذی‌صلاح برای برخورد با آن تلاش نمی‌کنند جای سؤال دارد. این فساد روز به روز تقویت و حتی تشویق می‌شود و این همراهی واقعا عجیب است. به نظر حتی لزوم ورود قوه قضائیه ضرورت دارد. همه این اتفاقات در سایه وجود یک فدراسیون ضعیف، مدیران تابع و متخلف صورت می‌پذیرد. به این ترتیب نباید منتظر حل مشکلات باشیم چون اراده‌ای در این باره نیست. شبکه خاص اجازه انتخابات سالم را نمی‌دهد. 

بدون تعیین شاخصه به جایی نمی‌رسیم

محمدرضا پهلوان دبیرکل پیشین فدراسیون فوتبال هم معتقد است که بدون تعیین شاخصه در فدراسیون فوتبال‌، به جایی نمی‌رسیم. او نیز در صحبت‌هایی عنوان داشت: بررسی پیشینه افراد که آیا در بخش مدیریت فعال بوده‌اند یا نه و این که عملکرد افراد در دوره مدیریت چه بوده است می‌تواند ملاک خوبی برای رای‌دهنده‌ها باشد. به نظرم حتی ثبت‌نام افراد باید بر اساس شاخصه‌ها باشد. این‌جاست که متاسفانه در خلأ این شاخصه‌ها ما با مشکلات جدی مواجه می‌شویم. کاندیدا شدن خود به خود سخت نیست اما این که افراد به توانایی‌ها و اهداف خود واقف باشند و بدانند که گره‌گشای فوتبال نیست و باز هم اصرار به حضور داشته باشند کمی عجیب است. پهلوان ادامه داد: چنین است که افراد به جای بروز توانایی‌ها به دنبال «لابی» هستند. در این مسیر هم به همه جا سرک می‌کشند. از رای دهندگان گرفته تا مقام‌های بالا دستی و حتی رسانه‌ها...! دقیقا کار از همین طریق است که مسیرش را گم می‌کند و منحرف می‌شود. این است که ما در روال انتخابات شاهد اخلال هستیم. 

دبیر پیشین فدراسیون فوتبال در پایان یادآور شد: من نسبت به ورود افراد و اعضای مجمع ایراد وارد نمی‌کنم، مشکل را در نبود شاخصه‌های لازم جست‌وجو می‌کنم. این مسیر اشتباهی است که نه امروز بلکه مدت‌هاست طی می‌کنیم و باید باور کنیم به این شکل هرگز به جایی نخواهیم رسید. فقط زمان را از دست دادیم و هزینه ایجاد کرده‌ایم. این را همه می‌بینند و تعجب می‌کنم چرا با آن مقابله نمی‌شود. روال فعلی چنین است که هر کس وارد شد به گونه‌ای بدهکار است! در این فضا قطعا افراد با شخصیت و اهل اصول ورود نمی‌کنند. آدم مقبول هرگز حاضر به خدشه به اعتبارش نمی‌شود. باید دنبال افراد شایسته باشیم نه این که کسی به زور خود را تحمیل کند.

جولان غریبه‌ها در فوتبال

صحبت‌های کارشناسان درباره فدراسیون فوتبال نشان می‌دهد که با ساز و کار فعلی که در آن غریبه‌ها بدون دستاورد لازم جولان می‌دهند هرگز شاهد حضور چهره‌ای مقبول نخواهیم بود و چنین است که فرصت بزرگ حضور در جام جهانی برای ایجاد شور و شوق و همبستگی به رخدادی ملال آور تبدیل شده است.

در این میان تنها باید به این امر امیداور باشیم که از سر دلسوزی و احساس وظیفه هم شده شاهد ورود مقام‌های مسئول باشیم تا شاهد روزهای خوش باشیم. شاد کردن دل مردم به عنوان یک هدف بزرگ آن قدر مهم است تا هر چه توان داریم در این راه خرج کنیم.