kayhan.ir

کد خبر: ۲۳۶۹۷۸
تاریخ انتشار : ۰۱ اسفند ۱۴۰۰ - ۲۱:۰۴
آخرین مرز

وطنمان را بازیچه هیچ تبلیغاتی نمی‌کنیم

 

فاطمه قاسم‌آبادی
یکی از مهم‌ترین ابزار کشورهای غربی و به‌خصوص آمریکا، برای تحت تأثیر قرار دادن دیگر ملت ها، استفاده از تبلیغات رسانه‌ای بوده است.هالیوود به‌عنوان غول فرهنگ‌سازی آمریکا، توانست از زمان پیدایشش تا بحال، سبک و سیاق مورد نظر اتاق فکرهای غربی را، ذره‌ذره به خورد مخاطبین خود، در سر تا سر جهان بدهد. در این میان کشورهایی که با تفکرات آمریکایی مخالف بودند هم، از قافله تبلیغات عقب ماندند و نتوانستند تا سال‌ها با دنیای پرزرق‌و‌برق فیلم‌ها و سریال‌های آمریکایی رقابت کنند.
در مورد روسیه هم وضع به همین منوال است و این کشور، از زمان سال‌های جنگ سرد، در صدد مبارزه با فرهنگی بود که از جانب غرب و دنیای سرمایه‌داری تبلیغ می‌شد و این مبارزه هنوز هم بعد از فروپاشی شوروی سابق و رژیم کمونیستی، ادامه دارد... .
در حال حاضر روسیه یک دهه‌ای می‌شود که روی مسائل فرهنگی تمرکز ویژه‌ای داشته است و فیلمسازانش سعی کرده‌اند، در حد استاندارد‌ها و فرهنگ کشور خودشان، فیلم‌هایی بسازند که در مورد وطن‌پرستی باشد و این حس میهن‌پرستانه که جزو شاخص‌های ادبیات روسیه هم هست را در فیلم‌ها بازسازی کنند.
فیلم «آخرین مرز» به کارگردانی «وادیم شملیو» محصول سال 2020 روسیه است و به مقاومت دانشجویان دانشکده افسری روسیه از مرزها و پایتخت این کشور، مقابل آلمان نازی می‌پردازد.
داستان مقاومت تا پای جان
داستان فیلم آخرین مرز، در مورد ایستادگی و مقاومت دانشجویان دانشکده افسری «پودولسک»، در خارج از مسکو و در سال ۱۹۴۱ میلادی است.
این دانشجویان از مدارس پیاده نظام و توپخانه پودولسک به خط دفاعی «ایلینسکی» اعزام شدند و در کنار واحدهایی از ارتش ۴۳ شوروی جنگیدند تا قبل از رسیدن نیروهای کمکی، جلوی پیشروی آلمان‌ها را بگیرند؛ در این میان مردان جوان ارتش، بدون اینکه به افزایش تعداد نیروهایشان امید داشته باشند، در نبردی حدودا دو هفته‌ای، برای جلوگیری از پیشروی نیروهای کارکشته آلمان به سمت مسکو، جان خود را به خطر اندختند.
آخرین مرز تنها روایت جنگ بین روسیه و آلمان نازی نیست بلکه عشق، دوستی واقعی و راه رسیدن به مردانگی را به نمایش می‌گذارد. حدود ۳۵۰۰ نفر از دانشجویان دانشکده و افسران فرماندهی برای حفظ آخرین خط دفاعی به خارج از مسکو اعزام شدند که بیشتر آ‌نها تا ابد در آنجا ماندند... .
لاف نمی‌زنیم، عمل می‌کنیم
در فیلم آخرین مرز، مخاطبین از همان ابتدا، فضایی جنگی را میبینند که در آن تمام شخصیت‌ها در حال آماده‌باش هستند و وقتی زمان رفتن فرا می‌رسد همه از پیر و جوان گرفته تا زن و مرد، به خط مقدم پیوستند و از زندگی خود گذشتند.
در فیلم آخرین مرز، مخاطبین با فیلمنامه قوی و کارگردانی خاصی رو‌به‌رو نیستند و می‌شود گفت به‌خاطر زیاد بودن صحنه‌های جنگ و‌گریز و عدم خلاقیت‌های به‌روز فیلمسازی، از اواسط داستان، فیلم کمی خسته‌کننده هم می‌شود ولی در نهایت صداقت سازنده برای نشان دادن رشادت هم وطنانش برای دفاع از وطن‌شان، به قدری قابل لمس است که برای مخاطبینی که از ساخته‌های پر اغراق هالیوودی خسته شده‌اند، جذابیت دارد و تا انتهای فیلم آنها را پای روایتش می‌کشاند.
در آخرین مرز، کارگردان سعی کرده به همان اندازه که روحیه مهربانی و برادرانه را در بین سربازان روسیه نشان می‌دهد، به همان اندازه هم به رشادت و نترس بودن این سربازان، در دفاع از میهن‌شان بپردازد و نشان بدهد که چه فداکاری‌هایی اتفاق افتاده تا هنوز هم کشورشان پابرجا باشد.
وطنی بالاتر از عشق و خانواده
در فیلم آخرین مرز، مانند دیگر فیلم‌های روسی، در چند سال اخیر و شخصیت‌های روسی در کتاب‌های روسی، مخاطبین با مردمی رو‌به‌رو هستند که به شدت به مفهوم خانواده علاقه‌مند هستند و عشق به خانواده و تشکیل خانواده، برای شان اولویت دارد ولی همین افراد، وقتی میبینند وطن‌شان مورد هجوم قرار گرفته و دشمن در حال نزدیک شدن است، همه‌چیز را رها می‌کنند و بدون فکر به زندگی و خانواده، به سمت خط مقدم می‌شتابند.
در آخرین مرز مخاطبین، جوانانی را می‌بینند که در شرایط سخت و سرمای جگرسوز، به سمت رویارویی با دشمن می‌روند و تمام عملیات روانی دشمن را با قدرت دفع می‌کنند و بدون توجه به مشکلات، جان شان را برای دفاع از کشورشان وسط می‌گذارند.
شخصیت اول داستان در فیلم آخرین مرز یا همان «الکس لاورو» به قول خودش یتیمی است که هرگز طعم داشتن خانواده را نچشیده است ولی همین فرد وقتی کشورش را در خطر می‌بیند، عشقش را رها می‌کند و به سمت نجات وطنش می‌رود و در نهایت، هم عشق و هم جانش را باهم، فدای کشورش می‌کند.
با همه کمبودها و اشتباهات ایستاده‌ایم
در فیلم آخرین مرز، نگاه به وطن و دفاع از آن، به‌شدت مقدس تلقی می‌شود و این مسئله هیچ ربطی به سیاست‌ها و نوع اعتقاد بخشی از مردم روسیه در آن زمان ندارد، چنانکه در صحنه‌ای سرپرستار به فرمانده اعتراض می‌کند که دولت کمونیستی و مدیریت ضعیفش، باعث شده تا جوانان زیادی جان‌شان را از دست بدهند و این به نوعی خیانت به کشور است ولی فرمانده در جوابش می‌گوید که با وجود همه مشکلات و سیاست‌های اشتباه و کمبودها، حالا باید از کشور به هر قیمتی دفاع کرد و به جای گشتن دنبال مقصر، فعلا باید به مبارزه ادامه بدهیم... .
در آخرین مرز زمانی که سربازان روسی می‌فهمند دشمن تا کجا پیشروی کرده است، آن بخشی از سربازان که در بیمارستان بستری بودند هم اعلام آمادگی می‌کنند تا به سمت
خط مقدم بروند و در شرایطی که امکانات به‌شدت کم است، داوطلبند تا به نوعی گوشت جلوی توپ دشمن باشند و اعتقاد دارند اگر این تنها کاری است که برای محافظت از کشورشان می‌توانند بکنند، حاضرند زندگی‌شان را فدا کنند... .
هیاهویی به نفع دیگران!
با توجه به اینکه در کشوری مانند روسیه تازه یک دهه‌ای می‌شود که تبلیغات از طریق فیلم و سریال برای تقویت و تغییر نگاه استراتژیک مردم، واقعاً جدی گرفته شده است، شاید تلاش‌های فعلی از نظر استاندارد‌های جهانی خیلی چشمگیر نباشد ولی چون صادقانه است و در آن سعی شده واقعیت‌ها به تصویر کشیده شود، چنین ساخته‌هایی ارزش دیدن را دارند.
در حال حاضر در کشور اوکراین، به‌خاطر جو دوگانه‌اش که نیمی از مردم در آن موافق روسیه و نیمی دیگر موافق آمریکا هستند و البته که به‌خاطر تبلیغات قوی غرب و آمریکا در این کشور، محصولات فرهنگی روسیه و همین فیلم‌های حماسی، سال‌ها پیش در اوکراین ممنوع شده است!
اینکه تمام فیلم‌ها و سریال‌های غربی و آمریکایی در این کشور مجاز است اما فیلم‌های کشور همسایه شان قبلاً ممنوع شده، کاملاً نشان می‌دهد که قرار است طبق سیاست‌های فعلی در اوکراین، ذائقه مردم به سمت محصولات فرهنگی غربی برود و تعجب‌آور نیست که نتیجه چنین جو فرهنگی و هنری بشود فیلمی مانند «آتلانتیس» که نماینده اسکار اوکراین در سال 2021 بود و در داستان این فیلم هم وقایع، مثلا در آینده اتفاق می‌افتد و بعد از جنگ خیالی اوکراین با روسیه را به تصویر می‌کشد... .
اینکه علاوه بر سیاستمداران، مدت هاست که بخش فرهنگی اوکراین هم به منظور خوش رقصی برای آمریکا، فیلم‌هایی در راستای درگیری و تنش زایی با همسایه خود را روانه فستیوال‌های غربی می‌کنند، نشان از اتاق فکر‌هایی دارد که تمام توان‌شان را برای درگیری و عدم صلح بین این دو کشور گذاشته‌اند.
این تنش‌ها اگر بر فرض محال به جنگ و درگیری روسیه و اوکراین هم ختم شود، تنها برنده مادی ماجرا، کشورهایی هستند که سلاح این جنگ خانمان‌سوز را تهیه می‌کنند و هیچ اهمیتی هم به عواقب و این جنگ و صدماتش برای دو کشور، نمی‌دهند.