از حسین بن زید روایت شده که به امام صادق(ع) عرض کردم فدایت شوم، آیا رسول خدا(ص) با کسی مزاح می‌کرد؟ فرمود: خداوند آن حضرت را به خوهای بزرگ (خلق عظیم) تعریف کرده است و در تمام پیغمبرانی که خدا برانگیخت، اندکی انقباض وجود داشت، اما محمد(ص) را همراه با رأفت و رحمت کامل برانگیخت. از رأفت و مهر آن حضرت این بود که با اصحاب خود مزاح می‌کرد تا عظمت و بزرگیش دل آنان را نگیرد و بتوانند به او نگاه کرده و حوائج خود را بگویند. آنگاه امام صادق(ع) فرمود: پدر بزرگوارم از آباء گرامش از علی(ع) روایت کرده است که فرمود: رسول خدا (ص) هنگامی که یکی از اصحاب را غصه‌دار و مغموم می‌دید با مزاح کردن او را مسرور می‌کرد و می‌فرمود: خداوند کسی را که به ترشرویی با برادرانش روبرو شود دشمن می‌دارد. 1 به عنوان نمونه پیرزنی از انصار از حضرت رسول‌ اکرم(ص) خواست که دعا کن من اهل بهشت باشم. حضرت فرمود: پیرها داخل بهشت نمی‌شوند، آن زن به گریه درآمد. رسول خدا(ص) خندید و فرمود: مگر نشیندی فرمایش خدای متعال را که فرمود: «انا انشأناهن انشاء، فجعلناهن ابکارا» پیرها جوان وارد بهشت می‌شوند.2
ــــــــــــــــــــــــــــ
1- سنن النبی ص60
2- بحارالانوار، ج 16، ص 295