بازخوانی نامه آقا سید علی قاضی که رهبر انقلاب به آن اشاره کردند
دستورات حیاتبخش برای ماه‌های حرام
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درجریان دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری که روز پنج شنبه 13 شهریورماه جاری انجام شد درباره اعمال و مراقبت‌های وارد شده در ماه ذی‌القعده نکاتی را بیان کردند ودرضمن این نکات به نامه‌ای از مرحوم آقاسید‌علی قاضی اشاره کردند که در آن بر ضرورت مراقبه در این ماه تاکید شده است .ایشان در ابتدای این دیدار گفتند:«مرحوم حاج میرزا جواد آقاى ملکى (رضوان الله تعالى علیه) می‌فرمایند ماه ذى‌القعده ماه توبه است، ماه رجوع الى‌الله است، ماه مراقبت از خود براى اینکه مبادا خداى نکرده با عمل خودمان، محاربه با خداى متعال و رسول خدا بکنیم. ایشان می‌فرمایند ذى‌القعده که ماه نشستن از جنگ با دشمنان خدا است، به طریق اولى بایستى ماهى باشد که انسان مراقب باشد که مبادا دچار محاربه با خداى متعال بشود و این عمل معروف یکشنبه ذى‌القعده را ایشان ذکر می‌کنند و تأکید می‌کنند، اصرار می‌کنند که این عمل را انجام بدهیم.
مرحوم حاج میرزا على آقاى قاضى (رضوان‌الله علیه) در ورود ماه ذى‌القعده یک مکتوبى، نامه‌اى دادند به دوستانشان، به مریدانشان و شاگردانشان که در این کتابى که شرح حال ایشان است، درج شده است. مرحوم آقاى قاضى به عربى اشعار برجسته‌اى دارند؛ایشان طبق تشخیص مرحوم آقاى طباطبایى (رضوان الله علیه) شاعر برجسته‌اى بودند. یک قصیده خیلى شیوایى ایشان انشاء می‌کند که اول آن این است: «تنبه فقد وافتکم الاشهر الحرم». این قصیده را ایشان مفصل [گفته‌اند]؛ و توصیه‌هایى دارند نسبت به شاگردانشان. فرصتى است براى ما، براى مردم که ان‌شاءالله از برکات این ماه - که آغاز سه ماه متوالى حرام است - بهره ببریم».آنچه درپی می‌آید متن کامل نامه آقاى قاضى به همراه ترجمه اشعار عربی به نقل از جلد نخست کتاب آیت‌الحق است که مورد اشاره رهبر انقلاب قرار گرفت.
***
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدلله رب العالمین، والصلاة و السلام على الرسول المبین و وزیره الوصى الأمین، و ابنائهما الخلفاء الراشدین، و الذریة الطاهرین و الخلف الصالح و الماء المعین، صلى‌الله و سلم علیهم أجمعین.
تنبّه فَقَد وافَتکم الأشهرُ الحُرُم
تیقّظ لکی تزدادَ فی الزاد و اغتنم
بیدار باش که ماههاى حرام فرا رسیده‌اند؛ شب‌زنده‌دارى کن تا بیشتر بهره‌مند شوى و فرصت‌ها را غنیمت بدان.
فقم فی لیالی‌ها و صم من نهارها
لِشُکر إله تمّ فی لطفه و عم
شب‌ها بیدار شو و روز‌ها روزه‌دارى کن، برای سپاس از خدائى که نعمت و لطف او فراگیر بوده است.
و لا تهجعن فی اللیل إلا أقله
تهجّد و کم صبّ من اللیل لم ینم
فقط اندکی از شب را بخواب و بقیه را در بیدارى باش، (ایشان را روش خواب چنین بود که چندین بار تا صبح برمى‌خاستند و نماز مى‌خواندند و بار آخر نمازهاى شفع و وتر و فریضه را انجام مى‌دادند)وچه بسیارعاشقانی که شب‌ها نمی‌خوابند.
و رتّل کتاب الحق و اقرأه ماکثا
بأحسن صوت نوره یشرق الظلم
کتاب خدا را تلاوت نما و آن را با تأمل قرائت کن، با بهترین صدا‌ها که نور آن تاریکی‌‌ها را روشن مى‌گرداند.
فلم تحظ بل لم یحظ قط بمثله
و أخطأ من غیر الذی قلته زعم
نه تو و نه دیگران هرگز مانند آن را نخواهند یافت و هرکس غیر از این گوید در اشتباه است.
و سلّم على أصل القرآن و فصله
بقیة آل اللّه کن عبده السّلم
بر قرآن و آنان که بدان عمل کرده و آن را تشریح نمودند، این وابستگان به خدا، درود فرست و بنده خدا باش.
فمن دان للرحمن فی غیر حبهم
فقد ضل فی إنکاره أعظم النعم
هرکس بخواهد بدون عشق ورزیدن به خاندان نبوت (علیهم‌السلام) به خدا نزدیک شود، به خاطر نادیده گرفتن بزرگترین نعمت خداوند متعال حتماً گمراه شده است.
فحبّهم حبّ الإله استعذ بهم
هم العروة الوثقى فبالعروة اعتصم
عشق به ایشان عشق به خداست، پس به آنان پناه ببر، آنهاریسمان مستحکم هستند، پس به این ریسمان چنگ بزن
و لا تک باللاهی عن القول و اعتبر
معانیه کی ترقى إلى أرفع القمم
از قرآن غافل مباش و از معانى آن پند و درس بگیر تا به قله ها وجایگاه‌های رفیع برسى.
علیک بذکر اللّه فی کل حالة
و لا تن فیه لا تقل کیف ذا و کم
در هر حالی ذکر خداى گوی و هرگز تردید به خود راه مده.
فهذا حمى الرحمن فادخل مراعیا
لحرماته فی‌ها و عظّمه و التزم
که آن‌ها (ماههاى) رحمت خداوندى‌اند، پس با حفظ حرمت بر آن‌ها وارد شو و آن‌ها را بزرگ شمار و خود را بر آن‌ها متعهد دان.
فمن یعتصم باللّه یهد صراطه
فإن قلت ربی اللّه یا صاح فاستقم
هرکس به خداى متعال متوسل شود، به راه راست او هدایت خواهد شد، دوست من! هرگاه الله را پروردگار خود خواندی دیگر استوار باش (و به راه خود ادامه بده).
خداوند متعال فرماید: «وَ مَنْ یعْتَصِمْ بِاللّهِ فَقَدْ هُدِی إِلى صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ» (هرکس به دین خدا متمسک شود محققاً به راه مستقیم هدایت یافته است) (آیه ١٠١ آل عمران)؛ و فرمود: «وَ اِسْتَقِمْ کما أُمِرْتَ»؛ و فرمود: «إِنَّ اَلَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اَللّهُ ثُمَّ اِسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ اَلْمَلائِکةُ» (آنان‌که گفتند خداى یکتا است و بر این ایمان ماندند فرشتگان بر آنان نازل مى‌شوند) (آیه ٣٠ فصلت)
برادران عزیز! هوشیار باشید-خداوند شما را توفیق طاعت دهد-که وارد ماههاى حرام مى‌شویم؛ نعمت‌هاى خداوند بر ما چه بزرگ و کامل است؛ آنچه-قبل از هر چیز- بر ما واجب است توبه‌اى همراه با شرط و شروط مخصوص به خود و نمازهاى معروف به آن و آنگاه دورى جستن از گناهان کبیره و صغیره در حد توان است.
پس شب جمعه-در شب جمعه یا روز آن-یا روز یکشنبه نماز توبه را به پا دارید و سپس آن را روز یکشنبه دوم ماه تکرار کنید. (شاید در آن هنگام روز یکشنبه با دوم ماه مصادف بوده است-مترجم)
سپس مراقبت صغرى و مراقبت کبرى، محاسبه و معاقبه را به آنچه شایسته‌تر است و آن طریق که بهتر است انجام مى‌دهید، که در آن‌ها یادآورى و تذکر است براى کسانى که خواهان یادآورى و داراى ترس مى‌باشند؛ سپس از صمیم قلب نیت کنید و بیمارى‌هاى گناهان خود را معالجه نمایید و به‌وسیله استغفار نابسامانى‌هاى درون خود را سامان دهید.
و بپرهیزید از هتک حرمت‌ها. زیرا هرکس چنین کند، اگرچه خداوند کریم او را هتک نکند، اما از او هتک حرمت خواهد شد.
چگونه مى‌توان دلى را که شک و شبهه پریشان نموده است ر‌ها کرد و آن را به راه راست هدایت نمود و آن را از سرچشمه زلال سیراب کرد؛ باید از خدا کمک بگیریم که اوست بهترین یارى‌دهنده.
۱- خود را به انجام فرائض در بهترین اوقات آن، با نوافل آنکه مجموعاً پنجاه و یک رکعت مى‌شود، مکلف نمائید. و اگر ممکن نشد چهل و چهار رکعت بخوانید. و هرگاه گرفتارى‌هاى دنیوى شما را مشغول داشت این نباید کمتر از نماز (اوابین) که همان هشت رکعت نافله ظهر است، باشد.
۲- نوافل را بجا آور مخصوصاً نماز شب را که چاره از آن نیست. عجب مى‌دارم از آن‌کس که کمال مى‌طلبد اما شب‌زنده‌دارى نمى‌کند. سراغ نداریم که کسى بدون آن به کمالاتى رسیده باشد.
۳- قرآن کریم را با صداى نیکو و حزن‌انگیز به هنگام شب تلاوت نمایید که شراب مؤمن است.
۴- وردهاى معمول را که همواره در اختیار شما است انجام دهید و سجده معروفه را از پانصد تا یک هزار ملازم باشید.
۵- همچنین به زیارت هرروزه حرم مبارک حضرت على (علیه السلام) -براى کسانى که مجاور هستند-و رفتن هرچه بیشتر به مساجد معظمه و سایر مساجد ملتزم شوید، که حالت مؤمن در مساجد مانند ماهى است در آب.
۶- و هرگز بعد از نمازهاى واجب تسبیح حضرت صدیقه (صلوات‌الله علیها) را ترک نکنید که آن ذکر کبیر است و لااقل در هر مجلسى یک دوره آن ترک نشود.
۷- و دعاى فرج جهت ظهور حضرت حجت (صلوات‌الله علیه)، به هنگام قنوت وتر بعد از نوافل شب و بلکه در هر روز و در همه دعاها، از ضروریات است.
۸- خواندن زیارت جامعه-منظور جامعه کبیره است-در هر روز جمعه از دیگر ضروریات است.
۹- تلاوت قرآن کریم کمتر از یک جزء نباشد.
۱۰- دوستان نیکوکار را زیاد ملاقات کنید، که آنان برادران راه و همراهان تنگه‌‌ها هستند.
۱۱- و اهل قبور را به هنگام روز، یک در میان، زیارت کنید؛ شب به زیارت قبور نروید.
ما را چه به دنیا که مغرور بدارد ما را؛ آن ما را گرفتار نموده و به خود مى‌کشاند، در حالى‌که از آن ما نیست. طوبى و خوشى دائم براى کسانى که بدن‌هاى آن‌ها در عالم خاکى است اما دلهایشان در لاهوت (یعنى در عالم احدیت و عزّ پروردگار) است؛ آنان عده محدودى هستند اما واقعیت و اصالت آن‌ها بیشتر و افزون‌تر است.
من آنچه را مى‌شنوید مى‌گویم و از خدا آمرزش مى‌طلبم.
(آخر ج۲ /١٣۵٧/ه)
از: پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار
حضرت آيت‌الله سيدعلی خامنه‌ای