مطالبات به حق و تعلل بیجا!(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
وزیر ورزش مثل هر مسئول و مدیری با دو دسته مطالبات مواجه است. یک دسته، مطالبات شخصی و خودخواهانه و منفعتجویانه که کاری به سرنوشت و مصلحت ورزش ندارد و دنبال کار خودش و جیب و جایگاه خودش است و دیگر آن دسته مطالبات که به حق است و بیش از هر چیز مصلحت ورزش را در نظر دارد.
اهالی ورزش خاصه کسانی که مسائل و اخبار آن رابا دقت و حساسیت دنبال میکنند نیک میدانند که ورزش ما در سالهای اخیر بیش از آنکه به مطالبات مردمی و کارشناسی پاسخ دهد دنبال راضی کردن عناصر و افرادی بوده که به دلایل و بهانههای مختلف از ورزش آویزان شده و بدون اینکه سابقهای در این حوزه و یا انگیزه و برنامهای برای اداره و بهبود وضع ورزش داشته باشند یکسره در پی حفظ جایگاه و تامین منافع شخصی بودهاند. این وضعیت تقریبا در ورزش ما به صورت روال عادی و روند طبیعی در آمده و ذکر مثال برای اثبات آن لازم نیست! کسانی که در این باره شک دارندکافی است نگاهی دقیق و ژرف نگرانه به سرتا پای ورزش و فدراسیونها و ادارات و گوشه کنار آن بیندازند تا همه چیز دستگیرشان شود.
با این اوصاف همواره یکی از انتظارات و مطالبات به حق اهالی ورزش و علاقهمندان به بهبود و پیشرفت آن، تغییر این رویه و روال به نفع ورزش و در جهت مصالح آن بوده است. اما همانطور که بالاتر اشاره شد این مطالبه به حق کمتر مورد توجه مسئولان قرار گرفته و این روال غلط کماکان بر حال و روز ورزش ما حاکم بوده است. امروز هم شاید اصلیترین مطالبه جامعه ورزش ما همین است چرا که بر هم خوردن این روال و بیاعتنایی به مطالبات ناحق و حتی برخلاف مصالح ورزش و دست رد زدن به سینه کسانی که قلدرمآبانه و با وصل شدن به این و آن مرکز قدرت و یا از قلم و میکروفون، قداره باباشملی برای باجگیری ساختهاند، و در عوض توجه به مطالبات بهحق و انتظارات بجا و منطقی اهالی اصیل ورزش و مهمتر از همه مردم علاقهمند، بیهیچگونه تردیدی ورزش را در مسیر صحیح قرار میدهد و بر سرعت آن در این مسیر خواهد افزود.
البته همه میدانند که بر هم زدن روند فعلی و حاکم کردن روال منطقی یکشبه امکانپذیر نیست و کاری زمانبر است که باید با طمانینه لازم و تدبیر منطقی رفته رفته صورت بگیرد. با این حال باید توجه داشت این طمانینه و حرکت آرام به غفلت و اهمال و بالاخره تعلل منجر نشود. مولا علی(ع) در این باره فرمایش جالب و دقیقی دارد:« بپرهیز از شتاب در کارهایی که هنگام انجام آن نرسیده، یا سستی در کاری که انجامش ممکن شده...» توصیه امام علی(ع) طبق آموزههای دینی و اصولا عقلایی بر « اعتدال» و پرهیز از افراط وتفریط مبتنی است. بار دیگر تاکید میکنیم نباید در انجام امور عجله کرد.
از اضطراب کار مهیا نمیشود
سیل از دویدن است که دریا نمیشود
اما این هم هست که تعلل و سستی در انجام بعضی از کارها هم به هیچ وجه به صلاح نیست. نه به صلاح مسئولان نه به صلاح ورزش و نه به صلاح علاقه مندان ورزش. از تعلل بیجا بازهم جریانات زیادهخواه و فرصتطلب منتفع میشوند.
برای اینکه بحث و حرفمان انتزاعی و ذهنی به نظر میرسد به دو نمونه که امروز در ورزش ما مطرح است فقط اشاره میکنیم. اول اینکه چرا با وجود اینکه وزیر جدید ورزش چهار ماه است که کار خود را شروع کرده در تعیین معاونان اول و ارشد خود تعلل میکند؟ چرا حالا که معاون قهرمانی وزارت قبلی بالاخره بعد از چهار ماه، خود استعفا داده است به موقع فرد جانشین برای این پست حساس معرفی نمیشود؟ آیا وزیر قدرت یا حق انتخاب ندارد؟ آیا وزیر ورزش از قبل درباره این موضوعات که از مسائل بدیهی است فکر نکرده و برنامه نداشته است و...؟ بعضی از تعللها و عدم اقدام به موقع خواه و ناخواه این سؤالات و شبهات را به همراه دارد. نمونه دیگر: چرا تکلیف مدیریت تیم پرسپولیس مشخص نشده و در این باره بدون توجیه منطقی وقتکشی و زمانسوزی میشود؟ آیا مدیریت جدید ورزش حساسیت و دغدغهای در این باره ندارد؟ آیا فرد مناسب هنوز پیدا نشده؟ آیا حالا که تیم رقیب یعنی استقلال چند ماهی است صاحب مدیرعامل شده مدیریت ورزش و مخصوصا وزیر محترم از سر عمد این کار را میکند؟ آیا قرار است رفتارهای غلط و شبهه ناک مدیران قبلی و شخص وزیر سابق که به گمان ما بیش از هر چیز به ضرر تیم پرسپولیس تمام شد وزحمات و لیاقتهای این تیم مردمی را لااقل در نزد بخشهایی از جامعه شبهه ناک ولوث کرد، در دوره فعلی ادامه پیدا کند و...؟! آیا قرار نیست خط بطلان بر این رفتارهای غلط و کودکانه و حساسیت برانگیز و شبهه ناک کشیده شود؟ و بالاخره سؤال و درواقع نکته آخر: آیا بهتر نیست وزیر محترم ورزش و همکاران ایشان درباره مسائلی که زمان انجام آن همین حالا (و بلکه زودتر از اینها)بوده قاطعانه و مدبرانه دست به اقدام بزنند و با پاسخگویی به یک دسته از مطالبات به حق، به نفع ورزش و به ضرر فرصتطلبهای آویزان کار کنند...؟