انقلاب علیه ارتجــاع
سریال «روز بلوا» اثری بیادعاست که از صراحت قابل ستایشی برخوردار است و این امر تماشای آن را بسیار لذت بخش میکند. یک درام اجتماعی که شما را با خود تا انتهای داستان همراه میکند و با تمام پیچیدگیهایی که اینگونه مضامین با خود همراه دارند اجازه نمی دهد که مخاطب از روند داستان غافل شود. این سریال درباره زخمی کهنه است که نزدیک به چهار دهه به جان انقلاب افتاده است و آن مسئله «ارتجاع» است. تمام انقلابهای بزرگ دنیا همواره یک جریان ارتجاعی که خواهان بازگشت به وضعیت پیش از انقلاب است را با خود همراه دارند؛ جریانی که منافع خود را در یک جنبش رادیکال نمییابد و قصد دارد پس از دستیابی به قدرت، انقلاب را به یک الیگارشی تبدیل کند و همه چیز را به وضعیت ابتدایی بازگرداند. این جریان را در انقلاب شوروی «پروسترویکا» نامیدند. در سریال «روز بلوا» نیز ما شاهد آن هستیم که شخصیت «عماد» که میتوان او را نماینده مکتب اصیل انقلاب دانست قرار است تا در مقابل این ارتجاع پیکار کند. ماجرای سریال درباره یک رسوایی مالی است که منشأ آن فساد فردی مرتبط به دستگاهی دولتی است؛ فردی که با استفاده از رانت دولتی سودهای کلانی را به جیب زده و از طرفی با سوءاستفاده از اعتبار خود سرمایه زیادی را جذب کرده تا منافع شخصیاش را پیش ببرد. در این فیلم صراحتا موضوع واگذاری کارخانههای زیانده با کمترین قیمت به افرادی که خود بخشی از طبقه بروکرات حساب میشوند آن هم به اسم «خصوصیسازی» مطرح میگردد. فرآیندی که یک شبه افراد زیادی را صاحب سرمایههای کلان نمود. مطرح شدن چنین موضوعاتی در این سریال موجب میشود که ما با اثری روبهرو باشیم که صرفا
بر اساس دغدغههای شخصی فیلمساز ساخته نشده است و در میان موج عظیم تولیدات ملودرام اثری با مضمونی سیاسی است. در روند این سریال متوجه خواهیم شد که منشأ بسیاری از فسادها در ایران مانند رانتخواری، پولشویی و زدوبند در حوزه املاک و همچنین امتیازات ویژه در زمینه واردات کالا برمیگردد به دوران پس از جنگ و روی کار آمدن دولت سازندگی؛ این نشانی میتواند مخاطب را آگاه سازد که صرفا با یک سوژه انتزاعی روبهرو نیست بلکه این سریال تا حدودی سعی دارد تا به مخاطبش آگاهی سیاسی نیز ببخشد.
بهطور کلی «روز بلوا» اثری قابل توجه، خوشساخت و واقعی است که یکی از جدیترین معضلات داخلی کشور را به تصویر میکشد و آن تبدیل شدن بخشی از مسئولان به یک الیگارشی مالی غیرقابل نفوذ است.
مسعود قدیمی