شهید محمد آنت 16 آذر 1345 در چابهار متولد شد، از کودکی فردی باهوش و با استعداد بود. پس از پایان مقطع راهنمایی، با توجه به علاقه‌اش وارد هنرستان شد. از آن‌جایی که عشق به وطن و اسلام داشت، تصمیم گرفت به سربازی اعزام شود تا از این طریق بتواند کمکی به انقلاب کند. دوره آموزشی را در پادگان ولیعصر(عج) زابل گذراند و پس از آن به چابهار بازگشت. با شروع جنگ تحمیلی سر از پای نمی‌شناخت و همیشه صحبت از جنگ می‌کرد و می‌گفت من برای حفظ انقلاب و اسلام باید راهی جبهه شوم. والدین با اعزام او به جبهه مخالف کردند، زیرا تنها فرزند پسر خانواده بود. یک سال از خدمتش را در نیروی انتظامی چابهار گذراند و سال 1366 به صورت داوطلبانه به جبهه اعزام شد، سر‌انجام در 30 آبان 1366 در دهلران به فیض شهادت نائل آمد. در آخرین دیدارش با خانواده این‌گونه وصیت کرد: «پدر ارجمند و مادر عزیز و خواهران گرامی، این آخرین ملاقات من با شماست. وصیت من به شما این است، امام را تنها نگذارید، رهبری فرزانه‌ای که سکان‌دار و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران است، رهبری که کشتی جمهوری اسلامی را از دست ستمکاران و جنایتکاران نجات داده. این انقلاب به سادگی به دست نیامده، خون هزاران شهید، جانباز و آزاده در به‌بار نشستن و حفظ این انقلاب سهیم هستند، قدر این نعمت الهی را بدانید. به تمام آشنایان و بستگان تاکید می‌کنم که همچون من، راه امام و شهدا را ادامه دهید، از خدای خود می‌خواهم در این راهی که پای نهاده‌ام توفیق دهد تا به درجه والای شهادت برسم.»