از امام‌ حسین(ع) پرسیدند، چگونه صبح کردی؟ حضرت فرمود: صبح کردم در حالی  که پروردگار را بالای سر خود حاضر و ناظر می‌بینم، و آتش دوزخ را در پیش روی خود دارم، و مرگ مرا می‌طلبد، و حساب و کتاب الهی مرا احاطه کرده است، و من در گرو اعمال خود هستم، آنچه را دوست دارم نمی‌توانم به دست آورم، و آنچه را دوست ندارم، نمی‌توانم از خود دور سازم، زیرا زمام امور و کارها در دست دیگری است. اگر او بخواهد عذاب و عقابم می‌کند، و اگر نخواهد عفو می‌نماید و می‌بخشاید. بنابراین آیا  فقیر و نیازمندی همچون من به خدای خویش نیازمندتر و «محتاج»تر نیست؟(1)

‍____________ 

1- بحارالانوار، ج 75 ص 113