سرویس سیاسی-

آمریکن کنسرواتیو: آیا مدیریت بایدن
پای ما را به جنگ می‌کشاند؟
«پاتریک بوکانان» تحلیلگر و دستیار ارشد سه رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده طی یادداشتی در نشریه آمریکایی «آمریکن کنسرواتیو» نوشت: آیا وعده‌های حمایت از هر کشوری که از سوی چین یا روسیه تهدید می‌شود فقط بلوف است؟ این هفته، قبل از نشست وزرای ناتو در بروکسل، لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، سفری جانبی به گرجستان و اوکراین داشت. هدف سفر این بود: به این کشورها اطمینان دهید که آمریکا پشتیبان آنهاست و امیدهای آنها را برای پذیرش آینده در ناتو را زنده نگه دارید. پنتاگون گفت، آستین به هر دو کشور خواهد گفت که «دری به روی ناتو همواره باز است».
آستین در کیف گفت: «اوکراین حق دارد در مورد سیاست خارجی آینده خود تصمیم بگیرد» و ما انتظار داریم آنها بتوانند بدون دخالت خارجی این کار را انجام دهند.»
ظاهراً ایالات متحده با ارسال بمب‌افکن راهبردی B-1B لنسر بر فراز دریای سیاه از سخنان آستین حمایت کرد.
چرا ما بمب‌افکن‌های دارای قابلیت هسته‌ای را به دریای سیاه می‌فرستیم؟ چرا ما به کیف و تفلیس امیدواریم که از آنها دعوت شود تا به ناتو بپیوندند و در صورت بروز بحران دیگری با روسیه مانند اوستیای جنوبی و گرجستان، از ایالات متحده و ناتو ضمانت‌نامه جنگ پنجم آمریکا و ناتو را دریافت کنند تا آمریکا در کنار آنها بجنگد. همچون سال 2008 برای گرجستان و اوکراین در سال 2014؟
ما آن زمان با روسیه نجنگیدیم. و ما قرار نیست اکنون یا فردا با روسیه بجنگیم، زیرا این مناطق و این مسائل منافع ملی حیاتی ایالات متحده نیستند.
همچنین دریای سیاه تنها منطقه‌ای نیست که ایالات متحده در آن درگیری و جنگ احتمالی را پیش‌بینی می‌کند. با امتناع ایران از بازگشت به توافق هسته‌ای، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه هشدار داد که «اگر ایران مسیر خود را تغییر ندهد گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد.»
با گذشت هر روز و امتناع ایران از حسن نیت، راه کوتاه‌تر می‌شود. ...زمان کم است. ما به نقطه‌ای نزدیک می‌شویم که بازگشت به پایبندی به برجام (توافق هسته‌ای) به خودی خود منافع برجام را پس نمی‌گیرد.»
ما به بررسی هر گزینه‌ای برای مقابله با چالشی که ایران به‌وجود آورده، ادامه خواهیم داد. «عبارت «هر گزینه» آشکارا شامل گزینه جنگ است. پس از ملاقات‌های اخیر در واشنگتن، آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها در مورد «طرح ب» برای برخورد با ایران سرکش صحبت کردند، که بسیار شبیه تهدید به جنگ است.
در دوران ریاست جمهوری جو بایدن و ‌ترامپ، ایالات متحده تعداد «عملیات آزاد ناوبری» کشتی‌های جنگی آمریکا در دریای چین جنوبی و تنگه تایوان را افزایش داده است؛ و ما متحدان را تشویق کرده‌ایم کشتی‌های جنگی خود را برای انجام همین کار بفرستند، که چندین مورد انجام شده است.
ما به ژاپن، فیلیپین و جهان گفته‌ایم که معاهدات امنیتی متقابل ما، پیمان نظامی مانیل در مورد جزایر تحت کنترل چین در دریای چین جنوبی و سنکاکوس تحت کنترل ژاپن در دریای چین شرقی را پوشش می‌دهد. هنگامی‌که چین در یک دوره چهار روزه 150 فروند هواپیمای جنگی را به منطقه شناسایی پدافند هوایی در جنوب تایوان فرستاد، رهبران ایالات متحده اعلام کردند که حمایت ما از این جزیره «تغییرناپذیر» است. با این وجود، معاهده امنیتی ایالات متحده با تایوان چهار دهه پیش منقضی شد.
در ماه فوریه، جمهوری خواهان در کنگره قانون پیشگیری از تهاجم به تایوان را پیشنهاد کردند تا به بایدن اجازه دهد از هرگونه اقدام نظامی مورد نیاز برای دفع حمله چین به تایوان یا جزایر آن استفاده کند. دموکرات‌ها در حال بررسی اقدامی مشابه برای دادن اختیار به بایدن برای مقاومت در برابر حمله چین به این جزیره هستند.
این اقدامات کنگره برای واگذاری اختیارات جنگی جدید به رئیس‌جمهور در حالی صورت می‌گیرد که کنگره در حال بررسی لغو مجوز استفاده از نیروی نظامی است که برای ورود ایالات متحده به جنگ خلیج در سال 1991 و حمله به عراق در سال 2003 مورد استفاده قرار گرفت.
بنابراین، خلاصه‌ای کوتاه از مواضع متناقض اتخاذ شده توسط دیپلمات‌های بایدن را در نظر بگیرید:
ما آشکارا به روسیه هشدار می‌دهیم که ایالات متحده ممکن است به زودی اوکراین و گرجستان را به ناتو ببرد، که این امر مستلزم تضمین جنگ ایالات متحده برای نبرد به نفع این کشورها در درگیری نظامی آینده با مسکو است.
ما آشکارا به ایران هشدار می‌دهیم که زمان در حال تمام شدن است و اگر تهران به مذاکرات درباره توافق هسته‌ای و رعایت شرایط آن بازنگردد، حمله آمریکا به ایران را نمی‌توان منتفی دانست.
ما به چین توجه می‌کنیم که ادعاهای گسترده آن در مورد جزایر دریای شرقی و جنوب چین را نمی‌پذیریم و ممکن است در کنار متحدان خود برای حفظ ادعاهای آنها در آنجا باشیم.
اکنون رهبران کنگره در هر دو حزب تدابیری را اتخاذ کرده‌اند که به بایدن اجازه دهد ما را به جنگ با چین ببرد تا از تایوان محافظت کنیم؛ زیرا با اعلام استقلال این کشور، پکن هشدار می‌دهد که از «خط قرمز» خود و به معنای جنگ عبور خواهد کرد.
نشنال اینترست:
چگونه ایران نیروی دریایی آمریکا را
در تنگه هرمز تهدید می‌کند
اندیشکده آمریکایی «نشنال اینترست» در مطلبی نوشت: موشک‌های زمینی، کشتی‌های نیروی دریایی ایران و هواپیماها همگی هنگام عبور از تنگه باریک، کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.
در اینجا آنچه باید به‌خاطر بسپارید: تنگه باریک هرمز به‌عنوان یک نقطه تنش‌زای شدید در نزدیکی مرز ایران شناخته می‌شود که بخش‌های زیادی از ‌تردد‌های تجاری و نظامی منطقه در آنجا روی می‌دهد. تنگه هرمز همچنین به‌عنوان منطقه‌ای با خطر بالای مین‌گذاری و حتی کاربرد برخی موشک‌های بالستیک زمینی شناخته می‌شود.
گروهی از قایق‌های کوچک ایرانی در دهم می ‌سال جاری هنگام عبور از تنگه هرمز گروهی از کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا را مورد آزار قرار داده و سعی کردند آنها را مرعوب کنند که باعث شد کشتی‌های جنگی آمریکا بارها در تلاش برای کاهش تهدید، تیرهای هشدار‌دهنده شلیک کنند.
چندین قایق گشتی نیروی دریایی آمریکا، یک رزمناو موشکی نیروی دریایی آمریکا و چندین کشتی گارد ساحلی ایالات متحده در حال اسکورت یک زیردریایی موشکی هدایت شونده تحت عنوان یو.اس.اس جورجیا بودند؛ هنگامی‌که قایق‌های نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با سرعت تحریک‌کننده به آنها نزدیک شدند، گزارش نیروی دریایی آن را توصیف می‌کند، «سلاح‌های آنها عیان و دارای کاربر» بود.
در حالی که در گزارش نیروی دریایی از اقدامات ایران با عنوان «ناامن‌کننده و غیرحرفه‌ای» یاد شده بود، واکنشهای سرویس‌ها و رهبران پنتاگون ممکن است حتی شدیدتر باشد. مطمئناً، این نوع رویداد به هیچ وجه جدید یا بی‌سابقه نیست، زیرا ایران از مدت‌ها قبل به این شیوه عمل می‌کند و بطور منظم قبل از شروع نبرد با سلاح‌های کشنده، اینکار را متوقف می‌کند.
به‌نظر نمی‌رسد صرفاً درگیر رفتارهای آزاردهنده یا تحریک‌آمیز، توضیح منطقی برای اقدامات قایق‌های کوچک ایرانی باشد، مگر اینکه، البته، ازدحام قایق کوچک شامل نوعی از احتمال حمله جدی باشد.
اگرچه بعید است ایران بخواهد با استفاده از سلاح‌های کوچک یا موشک به کشتی بزرگ‌تر نیروی دریایی ایالات متحده آسیب برساند، اما قایق‌های کوچک ایرانی مملو از مواد منفجره برای مأموریت‌های بمب گذاری انتحاری، بسته به اندازه و وسعت انفجار، می‌تواند تهدیدی جدی برای یک کشتی بزرگ سطحی باشد. به‌نظر می‌رسد انهدام قایق‌های کوچک متعددی که به‌طور همزمان نزدیک می‌شوند، برای کشتی‌های خاصی مانند کشتی‌های نیروی دریایی یا کشتی‌های گارد ساحلی ایالات متحده مجهز به اسلحه‌های عرشه با کالیبر متوسط​​، نوعی مشکل دفاع از کشتی محسوب می‌شود.
با این حال، در کنار اسلحه‌های روی عرشه یا سلاح‌های دیگر، کشتی‌های جنگی نیروی دریایی ایالات متحده می‌توانند مجهز به اسلحه‌های فالانکس باشند که قادرند در دقیقه صدها پرتابه را شلیک کرده و مناطق را با آتش دفاعی بپوشانند. یک فالانکس روی عرشه، مانند سیستم سلاح نزدیک (CIWS) فعلی نیروی دریایی، صدها میله پرتابه کوچک از جنس فولاد را که به قایق‌های کوچک نزدیک می‌شوند شلیک می‌کند و آنها را هنگام نزدیک شدن به‌طور بالقوه از کار می‌اندازد یا حتی از بین می‌برد. CIWS همچنین می‌تواند منطقه وسیعی را در بر بگیرد و جالب اینکه نیروی دریایی سال‌ها پیش ارتقاء گسترده‌ای در سیستم تسلیحاتی CIWS خود را در سطح ناوگان با هدف خاص از بین‌بردن تهدیدات آغاز کرد. در اوایل سال 2014، نیروی دریایی ایالات متحده به‌روزرسانی نسخه CIWS 1B
را آغاز کرد که به‌طور گسترده‌ای فضای حفاظتی را فراتر از پدافند هوایی گسترش داد تا دفاع سطحی را نیز دربر بگیرد. این تا حدی برای مقابله با انواع کوچک تهدید قایق‌هایی است که بطور منظم توسط ایران انجام می‌گیرد.
بنابراین، سلاح‌های ارتقاءیافته CIWS اکنون می‌توانند تهدیدهای نزدیک را که در سطح هستند و فقط از طریق هوا انجام نمی‌شود را از بین ببرد؛ یک فناوری محافظتی که ارتباط زیادی با این نوع تحریکات دارد. اگر قایق‌های کوچک بیش از حد سریع و زیاد باشند تا تفنگ‌های سوار بر عرشه یا مهمات بزرگ‌تر نتوانند آن را رهگیری کنند، سلاح CIWS شلیک سطحی می‌تواند از نزدیک شدن یا نفوذ قایق کوچک به قایق جلوگیری کند.
با این حال، بر اساس گزارش نیروی دریایی، گروه کشتی‌های نیروی دریایی شامل تنها یک رزمناو نیروی دریایی به همراه چندین قایق گشتی نیروی دریایی و گارد ساحلی ایالات متحده بود. در حالی که برخی از کاترهای گاردساحلی دارای CIWS هستند، اکثر کشتی‌های گشتی نیروی دریایی و گاردساحلی کوچک‌تر فاقد آن هستند. بنابراین، شاید تا حدی، قایق‌های کوچک ایرانی تحریک‌کننده‌تر خواهند بود، زیرا می‌دانند که در صورت نزدیک شدن، مجبور به رویارویی با CIWS نخواهند بود. ممکن است برای هواپیماهای ایرانی با قابلیت حمله سریع، معقول به‌نظر برسد که کشتی‌های جنگی نیروی دریایی آمریکا را در هر نقطه‌ای وارد آتش‌بازی کند.