(بدان ای سالک راه خدا!) حسین ابن علی(ع) یک روح بزرگ و یک روح مقدس است. اساسا روح که بزرگ شد تن به زحمت می‌افتد، و روح که کوچک شد تن آسایش پیدا می‌کند. متنبی شاعر معروف عرب می‌گوید: «و اذا کانت النفوس کبارا- تعبت فی مرادها الاجسام» وقتی که روح بزرگ شد، جسم و تن چاره‌ای ندارد جز آنکه به دنبال روح بیاید، به زحمت بیفتد و ناراحت شود. اما روح کوچک به دنبال خواهش‌های تن می‌رود، هر چه را که تن فرمان بدهد اطاعت می‌کند... وقتی که روح بزرگ شد، به تن می‌گوید: من می‌خواهم به این خون ارزش بدهم.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- حماسه حسینی، شهید مرتضی مطهری(ره)، ج 1، ص 30